تازه‌هایی در مورد تحلیل عضلات

مشکل تحلیل عضلات در افرادی که ناچارند به واسطه بیماری مدتی را روی تخت بگذرانند، مسئله‌ای جدی است. البته تحلیل عضلات نه فقط به واسطه بستری طولانی است بلکه می‌تواند به دلیل گچ گرفتن دست یا پا هم رخ دهد. اما آیا همه موجودات به دلیل استفاده نکردن از عضلات خود دچار چنین مشکلی می‌شوند؟ و اگر نمی‌شوند، چه عملکردی مانع از این موضوع می‌شود؟ برای کشف پاسخ این سوال‌ها محققان خواب زمستانی خرس‌ها و چگونگی تحلیل نرفتن عضلات آن‌ها را بررسی کرده و به نتایج خوبی هم رسیده اند.

پیش از این آن‌ها متوجه شده بودند خرس‌های گریزلی باوجود خوابیدن پنج تا شش ماه در فصول سرد سال، وضعیت عضلات شان بعد از بیدار شدن با قبل از آن، تفاوت چندانی ندارد. اما چه اتفاقاتی در بدن خرس‌ها می‌افتد که در زمان خواب زمستانی مانع از تحلیل عضلات می‌شود و آیا می‌توان از خرس‌ها الگوبرداری کرد تا مانع از تحلیل عضلات در بیماران شد؟

۲ تفاوت مهم خرس‌ها با انسان‌ها
پژوهشگران مرکزی در برلین آلمان با بررسی دقیق بدن خرس در زمان خواب زمستانی تلاش کرده‌اند از این قابلیت بدن آن‌ها رمزگشایی و به کمک آن، راهکاری برای حل مسئله در انسان‌ها پیدا کنند. در این بررسی که نتایج آن به تازگی در نشریه Scientific Reports منتشر شده است، محققان به بررسی دو عامل در بدن خرس‌ها پرداختند.

آن‌ها تغییرات داخل بافت عضلانی را بررسی کردند و متوجه نقش‌آفرینی اسیدآمینه‌ای خاص در بدن خرس‌ها در زمان خواب زمستانی شدند. محققان این مطالعه گفته‌اند این اسیدآمینه به صورت معمول در بدن انسان‌ها وجود ندارد، اما می‌توان در قالب قرص یا پودر‌های خوراکی میزان این اسیدآمینه را در بدن افزایش داد. در این مرحله از کار، محققان به دو ژنی که در فعل و انفعالات اسیدآمینه‌ها و گلوکز در بدن نقش دارند، مظنون هستند. البته برای تایید نقش این ژن‌ها در مرحله اول نیاز به بررسی‌های دقیق‌تر این موضوع در موش‌ها هستیم.

منبع: سیمرغ