.svg)
نقش آیتالله هاشمی در سال ۹۰ چیست؟
خبر آنلاين:هاشمی که روزهای پرهجمهای را پس از انتخابات ریاست جمهوی 88 پشت سر گذاشته بود، در سال 89 نیز شاهد تکرارا این هجمهها و حتی اوجگیری بیشتر آن بود. هجمههایی که گاهی مستقیما شخص وی را نشانه رفته و گاهی هم فرزندان پرحاشیه وی را بهانهای برای تخریب او قرارا میدادند. کما اینکه مهدی هاشمی به دلیل حضور در انگلیس بارها در این سال خبرساز شد و بارها از لزوم بازگشت وی به کشور و دستگیریش در فرودگاه به دلیل دخالت در حوادث قبل و بعد از انتخابات سخن گفته شد. از اظهار نظرهای دادستان گرفته تا خطبههای نمازجمعه پایتخت و از کلام آیتالله جنتی. اما هاشمی رفسنجانی سکوت کرد. محسن هاشمی و مدیریتش بر مترو نیز آنقدر مورد نقد قرار گرفت که نهایتا او عطایش را به لقایش بخشید و استعفا داد اما باز هم هاشمی پدر، سکوت کرد. فائزه هاشمی هم که به دلیل سخنرانیهای انتخاباتیاش بارها مورد انتقاد قرار گرفته بود، در این سال بیش از پیش مورد انتقاد قرار گرفت و معترضان به وی تا مرز فحاشی به او نیز پیش رفتند. اقدامی که اغلب مسئولان عالی رتبه نظام به آن واکنش نشان داده و مذمتش کردند اما
هاشمیرفسنجانی باز هم سکوت کرد.موضوعی که بیش از همه منجر به انتقاد از شخص هاشمی در سال 89 شد، سخنرانی وی در جمع دانشجویان گیلانی در دی ماه بود که طی آن تاکید کرد همچنان بر مواضعی که در آخرین نماز جمعهاش اعلام کرده، باقی است. این گفته وی با انتقاد برخی سیاسیون مواجه شد و حتی روحانیون مجلس نیز در نامهای به او خرده گرفتند که چرا از جریانات اختلاف افکن پس از انتخابات حمایت میکند.
انتقاد به هاشمی اگرچه با سکوت وی مواجه میشد اما برخی بویژه سیاسیون مقیم مجلس به حمایت از وی برخاستند. کما اینکه بادامچیان «التقاطیها و دولتیها را از مخالفان او» برشمرد و خباز این انتقادها را برنامهریزی شده، خواند و غلامرضا مصباحیمقدم هشدار داد که در مواجهه با هاشمی، نباید از رهبری پیشی گرفت. با این حال بارها برخی نمایندگان همچون کریم شهرزاد و محمود احمدیبیغش در نطقهایشان از هاشمی به عنوان مصداق «خواص بیبصیرت» در کلام رهبری یاد کردند و برخی نیز او یکی از «سران فتنه» خواندند. شعار «هاشمی، بصیرت، بصیرت» نیز پس از حادثه 25 بهمن در صحن علنی مجلس سر داده شد. اما حداکثر پاسخ هاشمی به این حرفها و حدیثها این بود که به نوشتن کتابی درباره فتنه بپردازد. کتابی که نوید انتشارش در زمستان 89 داده شد.
فارغ از هجمههایی که به خانواده هاشمی در این سال وارد شد، بسیاری از منتقدان وی، ریاستش بر مجلس خبرگان و مجمع تشخیص مصلحت نظام را نیز بر نمیتافتند. مصوبات مجمع تشخیص مصلحت که در موارد اختلافی میان دولت و مجلس، جانب مجلس را میگرفت نیز مستمسکی برای نقد هاشمی بود. کما اینکه رئیسجمهور بی آنکه به هاشمی اشاره کند، در مخالفت با قوانینی همچون تخصیص بودجه دو میلیاردی به مترو و یا قانون برنامه پنجم، جایگاه قانونی مجمع تشخیص مصلحت نظام را زیر سوال برده و از هاشمی و دیگر اعضای آن اعم از روسای قوای مقننه و قضاییه به عنوان کسانی یاد کرد که برای دولت مانع تراشی میکنند. اگرچه مشی هاشمی تداوم سکوت بود اما روابط عمومی مجمع تشخیص مصلحت نظام به نامه احمدینژاد که در دیماه 89 خطاب به نمایندگان در واکنش به تصویب قانون برنامه پنجم صادر شد، واکنش نشان داد و در بیانیهای نوشت: تاکنون بخاطر منویات رهبری در مدارا با دولت، سختگیری نکردیم.
ریاست هاشمی بر مجلس خبرگان هم بارها و بارها در سال 89 مورد انتقاد قرار گرفت و در فضاسازیهای سیاسی و رسانهای تا مرز تعیین تکلیف برای اعضای مجلس خبرگان هم پیش رفت که او را از ریاست این مجلس برکنار کنند. برگزاری نشست زمستانه مجلس خبرگان رهبری و انتخابات هیات رئیسه این مجلس، این فرصت را فراهم کرد. علیرغم تکرار این فضاسازیها برای ایجاد رقابت میان وی و آیتالله مهدویکنی که در مصاحبهها و بیانیهها و مواردی از این دست در یک هفته منتهی به انتخابات هیات رئیسه مجلس خبرگان، مطرح شد؛ آیتالله هاشمی تدبیری بکار بست که تمامی آنها نقش بر آب شد. او در احترام به یار دیرینش که در جامعه روحانیت مبارز نیز به دبیرکلی وی رای داده بود، از حضور در این انتخابات انصراف داد تا آیتالله مهدوی کنی تنها کاندیدای این رقابت بوده و به ریاست مجلس خبرگان رهبری برسد. هاشمیرفسنجانی که در سخنانی گفته بود به درخواست رهبری در انتخابات خبرگان شرکت کرده است، پیش از برگزاری انتخابات هیات رئیسه این مجلس هم گفت که در انتخابات ریاست خبرگان به تکلیف عمل میکند و نتیجه هرچه باشد برایش رضایت خدا مهم است.
یکی از موارد دیگری که بارها هاشمی را در صدر اخبار سال 89، قررا داد، عدم حضور وی پشت تریبون نماز جمعه وغیبت احمدینژاد در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام به دلیل اختلاف نظر با وی بود. غیبت هاشمی از تریبون نماز جمعه اگرچه در ابتدای سال به زعم برخی خود خواسته نبود، اما بعدها از سوی کسانی چون مصباحیمقدم اعلام شد که او خودش تمایلی به حضور در این جایگاه ندارد. هاشمی هرگز راجع به غیبتهای احمدینژاد در جلسات مجمع تشخیص موضع گیری نکرد. اما برخی از دیگر اعضا همچون مرتضی نبوی، این رویکرد رئیسجمهور را غیر قانونی خواندند. مواضعی که با واکنشهایی از سوی دولتمردان مواجه شد. کما اینکه غلامحسین الهام با اعتقاد بر اینکه هاشمی راس مدیریت جریانات ضددولت است، گفت: من هم جای رییس‌جمهور بودم به جلسات مجمع نمیرفتم. البته او در یکی از سخنرانیهایش در قم (17 دیماه) نیز به هاشمی انتقاد کرده بود و او را دارای نقشی اساسی در حوادث پس از انتخابات خوانده بود. وی به استناد نامه هاشمی به رهبری قبل از برگزاری انتخابات، هاشمی را متهم به تهدید کردن رهبری و زمینه سازی مسائل پس از انتخابات برای اثبات «آتش زیرخاکستر»، کرده بود.
اما هاشمی نه تنها به نماز جمعه نرفت، بلکه در سال 89، در جلسات جامعه روحانیت مبارز هم شرکت نکرد. تلاشهای برخی اعضای این تشکل روحانی که از سوی آیت الله مهدویکنی انجام میشد نیز به نتیجهای نرسید و بالاخره حسین ابراهیمی از پایان دادن به این تلاشها خبر داد.
آیتالله هاشمی در طول سال 89، انتقاداتی ولو در لفافه نیز داشته است. کما اینکه گفته بود: «کسانی که به دنبال سیاه‌نمایی سه دهه انقلاب هستند، نمی‌توانند این خدمات را مخدوش کنند».
رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در واپسین روزهای سال 89 در نظرسنجی سایت خبرآنلاین، نخستین رتبه را کسب کرد. او نه تنها با قریب به 50 درصد آرا میان 10 کاندیدای دیگر، بیشترین رای را به عنوان چهره سیاسی سال به خود اختصاص داد بلکه در میان چهرههای شهری و موسیقی و ورزشی و ....نیز بیشترین رای را کسب کرد.
اکنون او در آستانه سالی دیگر از دهه 70 زندگیش قرار دارد و باید دید که سال 90 چه آیندهای را برای او رقم خواهد زد و هاشمی با نیم قرن سابقه فعالیت سیاسی قبل و بعد از انقلاب چه نقشی را در فضاس سیاسی کشور ایفا خواهد کرد؟ آیا او در انتخابت مجلس نهم، سهمی خواهد داشت؟ آیا در ترکیب جدید مجمع تشخیص مصلحت نظام ابقا خواهد شد ؟ آیا...آیا...آیا...
ارسال نظر