گفتگو با یک خادم لاکچری در کربلا

کربلا این روز‌ها شاهد اجتماع بزرگ شیعیان است و هر چه به اربعین نزدیک‌تر می‌شویم، این موج عظیم‌تر می‌شود. در حالی که موکب‌های ایرانی هر روز در کربلا به ایرانی‌ها خدمات اقامتی و درمانی ارائه می‌دهند، عراقی‌ها نیز درِ خانه‌هایشان را به روی ایرانی‌ها باز گذاشته‌اند و با آغوش باز آنان را می‌پذیرند. حاج رضای ٦٨ ساله یکی از همین‌هاست.

حاج رضا به واسطه شغلش تقریبا به فارسی مسلط است و هر دو خانه مجلل خود در عراق را به پذیرایی از زائران اختصاص می‌دهد. گاهی آنقدر مهمان دارند که خودش و همسرش در آشپزخانه می‌خوابند.

او می‌گوید: «از وقتی یادم می‌آید به زائر اباعبدالله خدمت می‌کردم. پدرم هم همین طور بود. من نمی‌دانم هر سال چه کسانی به خانه‌ام می‌آیند. فقط این را می‌دانم که زائر برکت است. در ازای خدمت به زائران چیزی نمی‌خواهم. فقط پاداشم را از اباعبدالله می‌خواهم.»

او هر سال در موسم اربعین خانه‌اش را در اختیار ٥٠ زائر قرار می‌دهد، بدون اینکه میهمانان خانه را بشناسد: «نمی‌دانم مهمانانم چه کسانی هستند و از کجا آمده‌اند. فقط می‌دانم برای امام حسین (ع) آمده‌اند. از آن‌ها چیزی نمی‌پرسم. وقتی میهمان اباعبدالله هستند، حتما آدم‌های خوبی‌اند. مگر می‌شود بد باشند؟»

از حاج رضا می‌پرسم تا بحال از خادمی خسته شده است؟ لب می‌گزد: «دیگر هیچ وقت این سوال را از من نپرس دخترم. زائر اباعبدالله بیاید روی سر من بنشیند. شنیده‌ام که بعضی‌ها در برخی کشور‌ها شایعه کرده‌اند که ما به زائران ایرانی سنگ می‌زنیم و با آن‌ها اختلاف سیاسی داریم. خدا روزی را نیاورد که ما به زائران اباعبدالله سنگ بزنیم.»

او ادامه می‌دهد: «با زائران ایرانی دوست می‌شوم. خیلی از آن‌ها دائم از ایران به من زنگ می‌زنند که ما را به خانه‌شان دعوت کنند. خیلی لطف دارند؛ می‌بینید؟ حب الحسین یجمعنا»

همسر حاج رضا هر روز صبح زود از خواب بیدار می‌شود و برای میهمانان خانه‌اش صبحانه درست می‌کند: «من عاشق زائران هستم. از آن‌ها هیچ چیز نمی‌خواهم. فقط برای اباعبدالله کار می‌کنم. خداوند به زائران برکت بدهد.»