فايننشال‌تايمز: بحران‌هاي کنوني جهان به نفع روسيه تمام مي‌شود

فایننشال تایمز نوشت: بحران های جهانی کنونی بارقه امیدی برای خوش اقبالی روسیه در قرن بیست و یکم است.

به گزارش رجانیوز، این روزنامه در شماره امروز خود در اینترنت در مطلبی به قلم نیل بوکلی نوشت: کلا لاف زنی های ولادیمیر پوتین معروف است و این هفته نیز وی قطعنامه سازمان ملل را که زمینه را برای حملات هوایی به لیبی هموار کرد، با درخواست‌های قرون وسطایی برای جنگ های صلیبی مقایسه کرد. مانند همیشه یک عنصر قوی در سخن نخست وزیر روسیه و متعاقبا انتقاد دمیتری مدودف رئیس جمهور این کشور که اظهارات پوتین را غیرقابل قبول خواند، وجود داشت. حمله به اشتیاق تصور شده واشنگتن به مداخله نظامی در کشورهای دیگر از نظر مردم عادی روسیه که رای دهندگان اصلی پوتین هستند، خوشایند است.

(مدودف مخاطبان فرهیخته تر و بین المللی را خطاب قرار می دهد.) اما با همه لاف زنی های پوتین، روسیه به خوبی از اوضاع در لیبی- و رویداد تکان دهنده اخیر یعنی زلزله و بحران هسته ای در ژاپن - نفع می برد. با توجه به گرفتار شدن امریکا و متحدانش در سومین عرصه نظامی - در کشوری که اهمیت چندانی برای روسیه ندارد- موقعیت مناسبی برای روسیه در تلاش برای تقویت روابطش با همسایگانی از قبیل اوکراین و بلاروس که پیشتر سعی در جلب حمایت غرب داشتند، فراهم می سازد.

همچنین نا ارامی های خاورمیانه موجب افزایش قیمت نفت به حدود بشکه ای صد و پانزده دلار شده است که تقویت کننده اقتصاد روسیه است. این محاسبات اساس تصمیم هفته گذشته مسکو را به دادن رای ممتنع در شورای امنیت سازمان ملل که تا حدی انتظار می رفت از حق وتوی خود استفاده کند،‌ تشکیل می دهد.

در ضمن واکنش بر ضد انرژی هسته ای در ژاپن و اروپا منجر به تقویت تقاضای دراز مدت برای صادرات انرژی روسیه به ویژه گاز می شود.

تعجب چندانی ندارد که بازار سهام روسیه که سال گذشته از روند بهبود وسیع تر بازارهای نوظهور عقب ماند، اکنون به تقریبا بالاترین سطح طی دو سال و نیم رسیده است.

البته باید اذعان کرد جنگ لیبی برخی منافع تجاری روسیه را تهدید می کند.

از جمله، معاملات تسلیحاتی به ارزش چهار میلیارد دلار و پروژه دو میلیارد و دویست میلیون یورویی شرکت خط اهن روسیه برای ساخت خطوط ریلی قطار پرسرعت سیرت- بنغازی.

اما منافع حاصل از افزیاش قیمت نفت می تواند ان زیان را جبران کند.

طبق محاسبه اقتصاد دانان، هر ده دلار افزایش در قیمت متوسط سالانه نفت منجر به افزایش بیست میلیارد دلاری درامدهای روسیه می شود. با توجه به انتخابات قریب الوقوع پارلمانی و ریاست جمهوری، کرملین می تواند مستمری ها و دستمزدها را در بخش عمومی افزایش دهد که به نوبه خود به دفع خطر به راه افتادن اعتراضاتی به سبک کشورهای عربی در روسیه کمک کند.

روسیه همچنین با استفاده از اعتراضات در کشورهای عربی سعی دارد خود را جایگزین معتبرتری برای تامین کنندگان انرژی در خاورمیانه و شمال افریقا نشان دهد و لطمه ای را که بواسطه دو مورد قطع ارسال گاز به اوکراین در سالهای اخیر به اعتبار ان وارد شد، ترمیم کند. این رویکرد در واکنش ان به سونامی ژاپن نیز مشهود است.

پوتین فورا پیشنهاد کرد گازپروم، شرکت عظیم گاز روسیه، به منظور کاهش کمبود انرژی در ژاپن میزان ارسال گاز طبیعی مایع به ان کشور را افزایش دهد. پوتین این هفته ایده دیگری را نیز مطرح کرد و ان اینکه گازپروم می تواند انتقال گاز به اروپا از طریق خطوط لوله را افزایش دهد تا بتوان محموله های گاز طبیعی مایع ارسالی به مقصد اروپا را به ژاپن منتقل کرد. گرچه این پیشنهاد با استقبال مواجه نشده است، در دراز مدت چشم انداز افزایش ارسال انرژی به ژاپن روشن به نظر می رسد.

به گفته تحلیلگران، با فرض ادامه تعطیلی ده نیروگاه ژاپن مصرف گاز در ان کشور طی سال اینده ممکن است حدود یک هفتم افزایش یابد. همچنین اگر کشورهای دیگر از تصمیم المان مبنی بر استفاده نکردن از هفت نیروگاه قدیمی تر انرژی هسته ای الگوبرداری کنند،‌ هزینه انرژی های تجدید پذیر احتمالا گاز را که روسیه تامین کننده یک چهارم نیاز اروپا است، به جایگزین اصلی تبدیل خواهد کرد. اما این واکنش هسته ای محدود به غرب است.

نیمه شرقی اروپا که بازار سنتی برای فن اوری هسته ای روسیه است، عمدتا متعهد شده است که به تولید انرژی هسته ای ادامه دهد.

این خبر خوبی برای شرکت دولتی روس اتم است که هدف ان تبدیل شدن به شرکتی مانند گازپروم در زمینه انرژی هسته ای است. پوتین چند روز پس از سونامی ژاپن یک قرارداد نه میلیارد دلاری برای ساخت یک راکتور روسی در بلاروس امضا کرد و در ضمن مدودف با اجرای یک پروژه بیست میلیارد دلاری نیروگاه روسیه در ترکیه موافقت کرد. سرگئی کاراگانوف یکی از مفسران ارشد سیاست خارجی روسیه اخیرا در مقاله ای گفت که پس از فجایع قرن بیستم، قرن بیست و یکم تاکنون قرن خوش اقبالی برای روسیه بوده است.

برای سه ماه اغازین سال دو هزار و یازده، این سخن کاراگانوف ممکن است درست بوده باشد.