چرا کاراته جایی در المپک پاریس ندارد؟

وقتی کمیته برگزاری المپیک پیشنهاد برای شرکت دادن کاراته در ادوار پیش رو از جمله برای رقابت‌های پاریس در سال ۲۰۲۴ را رد کردند، مدعی شدند این ورزش فاقد ویژگی‌های سرگرم کننده و توانایی جذب مخاطب در قشر جوان است. جالب اینجاست رشته‌های جدید المپیک توکیو مانند موج سواری، صخره نوردی و اسکیت در پاریس هم حضور خواهند داشت و "برک دنس" نیز به این المپیک اضافه می‌شود.

البته بررسی میانگین سنی شرکت کنندگان می‌تواند دلیل محکمی برای این تصمیم باشد. در رده انفرادی "کاتا" این رشته، میانگین سنی ۲۱ شرکت کننده در المپیک توکیو ۳۰ سال بود و ساندرا سانچز، دارنده مدال طلای کاتای زنان، ۳۹ ساله و مسن‌ترین قهرمان کاروان اسپانیا لقب گرفت.

اما در مقابل ورزشکاران جوان سه مدال از چهار مدال طلا در اسکیت سواری، یکی از دو مدال صخره نوردی و دو تا از هشت از تکواندو را که شاید نزدیک‌ترین رشته به کاراته در المپیک بود را کسب کردند.

همچنین این سوال وجود دارد آیا المپیک به ورزش رزمی دیگری نیاز دارند یا خیر. جودو و تکواندو در شش دهه گذشته به رشته‌های کشتی و بوکس که بیش از یک قرن قدمت داشته اند اضافه شد. از نظر تماشاگران عرف، در ماده‌های دیگر کاراته مانند کمیته یا گارینگ، رقبا بیشتر وقت خود را در حال چرخش بوده، به یکدیگر خیره می‌شوند و به دنبال راه ضربه زدن می‌گردند.

حتی ضربه‌ای مانند ضربه طارق حامدی عربستانی به سجاد گنج زاده که مانند صحنه‌ای از فیلم‌های هالیوود بود، باعث شکست این ورزشکار شده و مدال طلا را به حریف بیهوش او اهدا کرد. در فینال روز قبل بین یووانا پرکوویچ از صربستان و یین شیائوئین از چین نیز مبارزه سه دقیقه‌ای منفرد با تساوی به پایان رسید و وقتی نام پرکوویچ تنها به علت نمایش بهتر به عنوان برنده اعلام شد، همه شگفت زده به نظر می‌رسیدند.

خود پرکوویچ در مورد آن اتفاق گفت: "من خودم هم اتفاقات را باور نداشتم و می‌خواستم ببینم چه شده است. من داوران را ندیدم و وقتی برگشتم دیدم که طلا گرفتم. "