چرا از بازگشایی سینما‌ها با ظرفیت ۳۰ درصدی استقبال نشد؟

تحریریه پارسینه - گروه اجتماعی: صنعت سینما (از تهیه کنندگان فیلم‌ها گرفته تا سالن‌های سینما) یکی از اصنافی بودند در طی دوره همه گیری کرونا، بیشترین آسیب اقتصادی را دیدند. با زرد شدن اکثر شهر‌ها در نقشه رنگ بندی کرونایی کشور، اکنون مجوز بازگشایی صنوفی مانند تالارها، رستوران‌ها و سینما‌ ها در این شهر‌ها هم صادر شده و خبر‌های مربوط به بازگشایی سالن‌های سینما در این شهر‌ها هم در فضای مجازی قابل رصد است.

در حدود یک سال و نیمی که از آغاز محدودیت‌های کرونایی می‌گذرد، سینما‌ها جز در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه تعطیل بوده اند و عجیب‌تر آنکه از طرح بازگشایی سینما‌ها با ظرفیت ۵۰ درصد (در نیمه نخست ۱۳۹۹) و بازگشایی با ظرفیت ۳۰ درصد (طی ماه‌های اخیر) هم استقبال چندانی نشده است اما علت این عدم استقبال چه می‌تواند باشد؟

آیا ذائقه مخاطب تغییر کرده است؟

همه گیری کرونا، بسیاری از ساختار‌های سنتی اجتماعی و اقتصادی را دستخوش دگرگونی کرده و این احتمال که این دگرگونی‌ها دائمی شوند هم وجود دارد. بارزترین نمونه ها، افزایش تقاضا برای دورکاری از سوی کارمندان هستند.

بر این اساس، گفته می‌شود بسیاری از شرکت‌های فناوری-محور (برای مثال در «سیلیکون ولی» در آمریکا) برای ترکیبی از دورکاری و کار حضوری به صورت دائمی، حتی پس از دوران کرونا هم آماده شده اند و کارمندان برخی شرکت‌ها در آلمان هم تهدید کرده اند که در صورت عدم پذیرش دورکاری از سوی کارفرما، با شرکت‌های دیگری وارد همکاری می‌شوند که این شرایط را بپذیرند.

یکی دیگر از تغییرات در دوران کرونا هم به توسعه صنعت سرگرمی و البته بروز تغییرات رادیکال در آن بر می‌گردد. اکنون نه فقط در ایران، که در جهان هم تقاضا برای «سامانه‌های نمایش درخواستی» (Video on demand)، همچون فیلیمو و نماوا به شدت رشد کرده و وقتی مخاطب بتواند هر فیلمی را که می‌خواهد، روی کاناپه خانه اش تماشا کند، به نظر می‌رسد صنعت سینما برای کشاندن مخاطب به سالن ها، باید نوآوری‌های بیشتری در چنته داشته باشد.

سینماگران چه می‌خواهند؟

اما آیا طی این مدت حمایت‌های کافی از سینماگران و سالن داران به عمل آمده است؟ سیدمصطفی حسینی، مدیرعامل بهمن سبز، بزرگ‌ترین زنجیره سینمایی کشور، چندی پیش در مورد جبران هزینه‌های سینما در دوران کرونا گفت: با از بین رفتن منابع مالی سینما‌ها و قرار گرفتن در آستانه ورشکستگی، وظیفه دولت این بود که در مسائل مالی به کمک سینما بیاید. هرچند در مقطعی شاهد کمک دولت به سینماداران که به شکل وام صورت گرفت، بودیم، اما به جز این اتفاق که به سختی و با دوندگی‌های زیاد محقق شد، در چند ماه اخیر هیچ مصوبه‌ای برای حمایت از سینماداران تصویب نشد.

او ادامه داد: به عنوان مثال، چرا در طول مدت کرونا تا به امروز که کسب و کار سینمایی از رونق افتاده بود و هیچ‌گونه درآمدی حاصل نمی‌شد، هزینه‌هایی که مربوط به بخش‌های مختلف سینما بود مانند بیمه و مالیات، هزینه انرژی‌های مصرفی مانند آب، برق و گاز، عوارض نوسازی و بهسازی و بسیاری از موارد این چنینی توسط دولت بخشیده نشد؟