توضیح جالب خداداد درباره مصدومیت علی دایی

به گزارش پارسینه ؛ او روز گذشته گل پایانی مسابقه را هم به ثمر رساند تا به همراه تیم مسن ترش زمین بازی را در شرایطی ترک کند که بینندگان تلویزیونی تقریبا از تماشای 90 دقیقه بازی میان منتخب 98 و منتخب استقلال و پرسپولیس سیراب شده بودند.

خود خداداد در این زمینه با ما هم نظر است و می گوید: در پایان مسابقه پیام های بسیار زیادی را از دوستان دور و نزدیک دریافت کردم و دیدم که مردم از این مسابقه استقبال کردند. خدا را شکر که توانستیم یک مسابقه حالا نه درخور نام مهرداد میناوند و علی انصاریان، بلکه یک بازی آبرومند را به یاد آن ها برگزار کنیم.

خداداد می‌گوید فشاری که نود و هشتی ها برای جبران گلهای خورده به خودشان آوردند باعث مصدومیت او و دایی شد.

عزیزی درباره ایده شکل گیری این مسابقه می گوید: حقیقتش بحث اولیه مربوط به روزهای پس از فوت مهرداد میناوند بود و در شرایطی که ما اصلا تصور نمی کردیم که علی انصاریان را هم از دست بدهیم. اما وقتی این دو اتفاق تلخ پشت هم تکرار شد، ما مصمم شدیم که این بازی یادبود را برای این دو عزیز برگزار کنیم. بنابراین بخشی از کار اجرایی را خود من برعهده گرفتم و اکثر کارهای اجرایی را هم بهنام ابوالقاسم پور برعهده گرفت تا این مسابقه برگزار شود. نکته مهمی که در انجام این بازی داشتیم، این بود که هیچ آدمی و هیچ نهادی در کار سنگ اندازی نکرد و همه همراه بودند. از تلویزیون و ورزشگاه آزادی گرفته تا فدراسیون فوتبال و هیات فوتبال استان تهران و همه کسانی که به آن ها زنگ زدیم.

وی همچنین ادامه می دهد: من جسارت کردم و تلفنی با برخی بزرگترها تماس گرفتم. آدم هایی مثل علی دایی، افشین پیروانی، یحیی گل محمدی و... آقای قلعه نویی با وجود اینکه به سیرجان پرواز داشت و باید به تمرین تیمش می رفت، لطف کرد و به این بازی آمد. آقای ذوالفقارنسب از سنندج خودش را به تهران رساند. آقای پروین بدون اینکه سوال بکند، لطف کرد و قدم روی چشمان ما گذاشت. یک گروه واتس اپی هم تشکیل دادیم، برای اینکه بازیکنان را اد کنیم و در آنجا هماهنگی های لازم را به عمل بیاوریم. به این صورت این بازی شکل گرفت و الحمداله انجام شد. اینجا جا دارد از مجید ساعدی فر هم تشکر کنم که با وجود مشغله زیاد با ماشین شخصی به اندیمشک رفت و بالای سر کارگران کارخانه اش ایستاد تا لباس های سایز ما را تک تک تولید کند. در نهایت از هواداران فوتبال هم مچکرم که با انرژی مثبت خودشان و تماشای این بازی کنار ما بودند و یاد مهرداد و علی را گرامی داشتند.

عزیزی از بزرگانی مثل علی پروین و قلعه نویی و دایی و... متشکر است که با اولین تماس خودشان را در این رویداد سهیم کردند

خداداد در توصیف حال و هوای بازی هم حرف های جالبی می زند. او می گوید: شما می دانید مهرداد میناوند پای ثابت تیم 98 بود و هر جا که مسابقه ای برگزار می شد، مهرداد جزو اولین نفرها در تیم حضور داشت. خیلی از ماها شاید اصلا به این بازی ها می رفتیم چون مهرداد همراه ما بود چون او باعث می شود در سفر به ما خوش بگذرد و همیشه شوخی هایش و کارهایش فضا را برای ما خوشایند می کرد. دیروز هم وقتی به رختکن ورزشگاه آزادی رفتیم و کنار هم نشستیم، همه داشتیم به همین موضوع فکر می کردیم که جای مهرداد چقدر در کنار ما خالی است. حالا علی انصاریان شاید در این جمع کمتر کنار بود و بیشتر بعد از پایان فوتبالش دنبال این بود که در سینما به کارش ادامه بدهد. البته ما با هم در تماس بودیم، اما موضوع مهرداد به هر حال موضوع متفاوتی بود. واقعا جای خالی شوخی ها، مسخره بازی ها، اداها و خوش قلبی هایش در رختکن تیم 98 خالی بود و این جای خالی مطمئنا هیچ وقت پر نمی شود.

سوال بعدی ما از خداداد درباره خود بازیکنان شرکت کننده در این مسابقه هست و کیفیت فعلی آن ها. او که یکی از مهمترین گل های ملی تاریخ فوتبال ایران را به ثمر رسانده، در این باره می گوید: به هر حال وقتی با مردم صحبت می کنید، به نظرشان تیم 98 یک تیم متفاوتی است. ما یک طوری فوتبال را سر سفره مردم آوردیم و به خاطر این است که محبتشان به ما هیچ وقت از بین نمی رود. البته این موضوع فقط به خاطر موفقیت های ورزشی ما نبود و از نظر کیفی هم نسل ما یک نسل فوق العاده ای بود و بازیکنان بی نظیر و تکرار نشدنی داشت که البته من کوچک ترین آن ها هستم. به هر حال فوتبال ادامه دارد و ما هم با خاطرات آن زندگی می کنیم. امیدوارم فرصت های بیشتری پیش بیاید تا ما و تماشاگران فوتبال خودمان را به هم یادآوری کنیم.