در مصر باستان بعد از مرگ چه اتفاقی برای انسان میافتد؟
پارسینه: مصریان باستان به دنیای بعد مرگ معتقد بودند، تا حدی که از زندگی دنیوی بیشتر برایشان اهمیت داشت و مراسم ویژهای را نیز برگزار میکردند.
مراسم مربوط به مرگ در بین مصریها جزئیات خیلی زیادی دارد. ایده زندگی بعد از مرگ بخش بزرگی از فرهنگ مصر باستان بوده است- آنها مرگ را خیلی جدی میگرفتند.
حال میخواهیم بدانیم که اگر زمان مصر باستان میمردیم چه اتفاقی برایمان میافتاد!
مومیایی کردن
مصریهای باستان اعتقاد داشتن ازیریس بر مردهها فرمان روایی میکند، و، چون طبق فرمان این خدا باید جلویش طاهر شوید بدنتان باید مومیایی شود. با مومیای کردن مطمئن خواهید شد که بدن شما (Ka) باید سالم بماند تا روحتان Ba بتواند ان را پیدا کند و در جهان زیر زمینی دوباره بهم بپیوندند.
اولین مرحله مومیایی گرفتن آب بدن و برداشتان ارگانهای داخلی بدن به کمک نمک، و بعد تنها پوست باقی میماند و موها و مهیچهها که باید از هر نوع مایعی خالی شوند.
مرحله گرفتن رطوبت و خشک کردن ۴۰ روز طول میکشید. مرحله دوم کملی کوتاهتر و ۳۰ روز طول میکشید؛ شامل برداشتن هر کدام از ارگانهای حیاطی بدن و قرار دادنشان در شیشه همراه با روغن کنجد و شراب. بدن انسان سپس درحالیکه یک کشیش دعا میخواند با باندهایی پوشیده میشود.
گفته شده عمل مومیایی کردن به فرد درگذشته کمک میکرده که بعد از مرگ وارد دنیای الهی شود.
البته همه افراد هم مومیایی نمیشدند- فقط کسانی که استطاعت مالی این کار را داشتند. به عنوان مثال فرعونها به خاطر وجود نیمه الهی که در آن زمان داشتند قطعا باید در دنیای الهی بعد از مرگ حضور پیدا میکردند و استطاعت مالی این کار را هم داشتند.
مومیایی کردن
باز شدن دهان مراسم و اداب و رسوم
میدانیم کسی که مومیایی شده قبلا درگذشته، این فرد مجبور بود برای زندگی در دنیای پس از مرگ دوباره جان داشته باشد. باز کردن دهان تشریفات توسط روحانی برای هر کدام از جسدها انجام میشد.
این کار را برای این انجام میدادند که فرد بتواند در آن دنیا بخورد و بنوشد.
از آنجایی که Ka هر فردی روی زمین با غذا و نوشیدنی حمایت شده بود، آنها اعتقاد داشتند که این Ka در دنیای بعد از مرگ هم باید این مزایا را دریافت کند.
این مراسم سمبوبیک بوده- یک روحانی باید یک استخوان پهن یا پای گوساله را به عنوان قاشق جلو دهان جسد مومیایی قرار میداد. او همچنین باید با همین روش به پاها و دستهای جان دوباره میبخشید و وردهایی را به زبان میآورد.
عکس: باز شدن دهان مراسم از کتاب مرده هانفر
تدفین
بعد از مراسم صورت مومیایی با یک ماسک طلایی پوشیده میشود تا در این سفر زیر دنیا روح متوفی را در برابر ارواح شیطانی محافظت کرده و شناسایی جسد را در آن دنیا راحتتر کند.
این مومیایی در یک تابوت ساخت اساتید یا یک تابوت سنگ آهکی قرار میگرفت که با شان و مقام آنها در زندگی بعد از مرگ مطابقت داشته باشد. این تابوت دوباره در تابوت دیگری قرار میگرفت و بعد در آخرین تابوت.
این تابوتها در مقبرههای امن و محکم قرار میگرفتند، و مقبرهها با غذا، نوشیدنی، و دیگر چیزهایی که مصریها فکر میکردند در دنیای بعد از مرگ به آنها نیاز دارند پر میشدند؛ و ازین جهت بعدها به خاطر ثروت زیاد معابد ثروتمندان مصری مردم دوست داشتند از آنها بهره برداری کنند.
هرقدر فردی ثروتمندتر بود، وسایل بیشتری را با خودش به دنیای بعد از مرگ میبرد. حتی فقیرترین مصریهایی که خیلی معمولی در زیر شنها دفن میشدند چیزهایی داشتند که با خودشون به آن دنیا ببرند!
معابد و اهرام مهر و موم میشد (و حتی گاهی نفرین میشد!) پس هیچ کس نمیتوانست وارد آن شده و جسد را خراب کند.
ماسک توت انخ آمون
زندگی بعد از مرگ
وارد شدن به دنیای بعد از مرگ پروسهای بود که مراسم آن توسط خدایی با صورت شغال به نام انوبیس انجام میشد. انوبیس خدای مردگان نامیده میشد. این مراسم توسط Thoth خدای نوشتن ثبت میشد.
این مراسم مربوط به سنگینی قلب بود. چهل و دو خدای دیگر سنگینی قلب فرد درگذشته را در برابر خدای Ma'at، خدای حقیقت تماشا میکردند. اگر قلب سبکتر از پر بود- از نظر بار گناهان- فرد متوفی میتوانست به دنیای بعد از مرگ پا بگذارد، اما اگر قلب سنگین بود توسط یک اهریمن به نام Ammut بلعیده میشد. (به جهنم میرفت).
کسانی که این مرحله را به خوبی رد میکردند توسط خدای هوروس به دنیای دیگر برده میشود و مورد استقبال پدر و مادر، اوزیریس و ایزیس قرار گرفته و به بهشت زیبا و زندگی ابدی میپیوستند.
معبد انوبیس، بخشی از وسایل قبر توت انخ آمون
منبع:سیمرغ
ارسال نظر