بروز پریاپیسم یا نعوظ بی اختیار چیست؟ / علل و درمان آن
پارسینه: به نعوظ طول کشیده که بدون اراده و میل فرد رخ میدهد و اغلب با تحریک جنسی همراه نمیباشد، پریاپیسم گفته میشود
پریاپیسم امکان دارد ساعتها به طول انجامد و معمولاً دردناک نیست. علایم بر اساس نوع پریاپیسم متغیر است.
به گزارش شفا آنلاین، بطور کلی پریاپیسم به دو دسته ایسکمیک و غیر ایسکمیک تقسیم میشود.
- ایسکمیک
که به آن پریاپیسم با جریان کم (low flow) هم گفته میشود، به دلیل عدم خارج شدن خون از آلت رخ میدهد که این نوع بسیار رایج است. علایم در ایسکمیک حاوی موردهای زیر است:
طول کشیدن نعوظ برای بیش از ۴ ساعت که غیرمرتبط با تحریک جنسی میباشد.
تنه آلت سفت شده، ولی کلاهک آلت قابل انعطاف است.
درد پیشرونده آلت
نعوظ دائم
پریاپیسم راجعه، فرمی از نوع ایسکمیک میباشد که رایج نبوده و بیشتر در مردانی که کم خونی داسی شکل دارند، دیده میشود. کم خونی داسی شکل نوعی بیماری ارثی بوده و ویژگی آن گلبولهای قرمز داسی شکل میباشد. گلبولهای قرمز داسی شکل میتوانند عروق خونی در آلت را مسدود کنند.
پریاپیسم راجعه بصورت اپیزودهای نعوظ طول کشیده و تکرار شونده توصیف میشود و اغلب حاوی اپیزودهای ایسکمیک میباشد. در بعضی از موارد، این وضعیت با نعوظهای دردناک و ناخواسته با مدت زمان کوتاه آغاز میشود و امکان دارد با گذشت زمان به نعوظهایی با تکرار بیشتر و طولانیتر تبدیل شود.
- غیر ایسکمیک
این فرم که با عنوان پریاپیسم با جریان بالا (high flow) هم شناخته میشود، در مواقعی که جریان خون آلت بطور نامناسب جریان مییابد، رخ میدهد و معمولاً بدون درد است. علایم این نوع پریاپیسم شامل موردهای زیر میشود:
طول کشیدن نعوظ برای بیش از ۴ ساعت که با تحریک جنسی غیرمرتبط است. همچنین آلت در وضعیت نعوظ کامل است، ولی تنه آن بطور کامل سفت (RIGID) نشده است. این نوع از پریاپیسم نیازمند درمان اورژانسی نبوده و در حدود ٦٠ تا ٧٠% موارد خود بخود بهبود مییابد.
علل نعوظ بی اختیار
نعوظ بی اختیار بوجود اختلال در سیستم خون رسانی، عضلات ناحیه تناسلی و یا اعصاب مرتبط با آن باز میگردد و هر چیزی که بتواند بر عملکرد این دستگاهها و اعضا تأثیر گذارد، میتواند به نعوظ بی اختیار منجر شود. از بین این عوامل میتوان موردهای زیر را نام برد:
استفاده الکل و مواد مخدر:
به گزارش شفا آنلاین، بطور کلی پریاپیسم به دو دسته ایسکمیک و غیر ایسکمیک تقسیم میشود.
- ایسکمیک
که به آن پریاپیسم با جریان کم (low flow) هم گفته میشود، به دلیل عدم خارج شدن خون از آلت رخ میدهد که این نوع بسیار رایج است. علایم در ایسکمیک حاوی موردهای زیر است:
طول کشیدن نعوظ برای بیش از ۴ ساعت که غیرمرتبط با تحریک جنسی میباشد.
تنه آلت سفت شده، ولی کلاهک آلت قابل انعطاف است.
درد پیشرونده آلت
نعوظ دائم
پریاپیسم راجعه، فرمی از نوع ایسکمیک میباشد که رایج نبوده و بیشتر در مردانی که کم خونی داسی شکل دارند، دیده میشود. کم خونی داسی شکل نوعی بیماری ارثی بوده و ویژگی آن گلبولهای قرمز داسی شکل میباشد. گلبولهای قرمز داسی شکل میتوانند عروق خونی در آلت را مسدود کنند.
پریاپیسم راجعه بصورت اپیزودهای نعوظ طول کشیده و تکرار شونده توصیف میشود و اغلب حاوی اپیزودهای ایسکمیک میباشد. در بعضی از موارد، این وضعیت با نعوظهای دردناک و ناخواسته با مدت زمان کوتاه آغاز میشود و امکان دارد با گذشت زمان به نعوظهایی با تکرار بیشتر و طولانیتر تبدیل شود.
- غیر ایسکمیک
این فرم که با عنوان پریاپیسم با جریان بالا (high flow) هم شناخته میشود، در مواقعی که جریان خون آلت بطور نامناسب جریان مییابد، رخ میدهد و معمولاً بدون درد است. علایم این نوع پریاپیسم شامل موردهای زیر میشود:
طول کشیدن نعوظ برای بیش از ۴ ساعت که با تحریک جنسی غیرمرتبط است. همچنین آلت در وضعیت نعوظ کامل است، ولی تنه آن بطور کامل سفت (RIGID) نشده است. این نوع از پریاپیسم نیازمند درمان اورژانسی نبوده و در حدود ٦٠ تا ٧٠% موارد خود بخود بهبود مییابد.
علل نعوظ بی اختیار
نعوظ بی اختیار بوجود اختلال در سیستم خون رسانی، عضلات ناحیه تناسلی و یا اعصاب مرتبط با آن باز میگردد و هر چیزی که بتواند بر عملکرد این دستگاهها و اعضا تأثیر گذارد، میتواند به نعوظ بی اختیار منجر شود. از بین این عوامل میتوان موردهای زیر را نام برد:
استفاده الکل و مواد مخدر:
نوشیدنیهای الکلی، ماری جوانا و دیگر مواد مخدر میتوانند با تحت تاثیر قرار دادن سیستم عصبی به اختلال نعوظ بی اختیار منجر شوند.
اسیب دیدگیهای ناحیه لگنی:
اسیبهای فیزیکی به ناحیه لگنی در مواردی که منجر به عدم خون رسانی درست به سیستم لگنی و تناسلی شوند، میتوانند در ایجاد اختلال نعوظ دخیل باشند.
اسیب دیدگیهای نخاعی:
مثل آسیبهای وارده به نخاع میتواند عملکرد سلولهای عصبی ناحیه تناسلی را درگیر کند و منجر به این اختلال شود.
کم خونی گلبولهای داسی شکل:
کم خونی مربوط به گلبولهای قرمز داسی شکل سبب میشود تا خون بعد از وارد شدن به مویرگها و رگهای ظریف توان برگشت نداشته باشد (به دلیل شکل داسی گلبولهای قرمز و عدم حرکت صحیح آنها داخل رگ ها) و در نتیجه منجر به افزایش حجم خون و نعوظ بدون تحریک و بی اختیار آلت تناسلی شود.
دیگر بیماریها:
مثل تالاسمی، بعضی سرطانها و... نیزمی توانند بر اختلال نعوظ بی اختیار تاثیرگذار باشند.
درمان پریاپیسم یا نعوظ بی اختیار
۱. درمان فیزیولوژیک
در نعوظ بی اختیار و بی علت غیرایسکمیک میتوان از درمانهای فیزیولوژیک استفاده کرد. به عنوان مثال گذاشتن یخ در قسمت کف لگن (ناحیه بین قاعده آلت و مقعد) میتواند به از بین رفتن نعوظ ایجاد شده کمک کند.
۲. درمان دارویی
داروهای سمپاتومیمتیک مانند فنیل افرین میتوانند با منبسط کردن رگهای ناحیه تناسی به خارج شدن راحتتر خون از این قسمتها کمک کنند. اما این شیوه درمانی در اشخاص با فشار خون بالا توصیه نمیشود به دلیل آن که امکان دارد سبب ایجاد اختلالاتی مانند سردرد و سرگیجه در بدن شود؛ بدین ترتیب توصیه میشود موقع مراجعه به پزشک حتما از سوابق بیماریهایی مانند فشار خون بالا پزشک خود را آگاه کنید.
از جمله دیگر درمانهای دارویی نعوظ بی اختیار میتوان رقیق کنندههای خون مثل هپارین و کومادین را نام برد. همچنین بنا به دیگر وضعیت روانشناختی در فرد بیمار در بعضی موردها داروهای ضد بیماری افسردگی و درمان کننده بیش فعالی هم امکان دارد تجویز شود.
۳. جراحی
در صورت موفق نبودن درمانهای یادآوری شده برای نعوظ بی اختیار امکان دارد پزشک، شما را تحت درمانهای جراحی قرار دهد. جراحی برای درمان نعوظ بی اختیار شامل تغییر مسیرهای رگهای خونی در ناحیه تناسلی جهت کمک به جریان بهتر خون انجام میشود.
عارضههای نعوظ بی اختیار و طولانیمدت
بدترین عوارض پریاپیسم، ناتوانی جنسی است که پس از پریاپیسم طولانی مدت (چند روز) رایج است. تشخیص سریع (در عرض چند ساعت) و درمان فوری از بروز این عوارض جلوگیری میکند.
در مواردی بسیار نادر، نعوظ طولانیمدت و بی اختیار درمان نشده میتواند منجر به اسیب دیدن بافت آلت تناسلی شود. درصورتی که این اتفاق بیافتد امکان دارد نعوظ آلت مرد دچار اختلال شود. در چنین مواردی امکان دارد لازم باشد که به کمک عمل جراحی در آلت تناسلی شما پروتز و یا ایمپلنت کار گذاشته شود.
توصیه پزشک
نکته اساسی در خصوص پریاپیسم، تشخیص سریع و به موقع و متعاقب آن درمان مناسب در طول زمان مناسب جهت جلوگیری از ایجاد اسیب برگشت ناپذیر در آلت است. به همین منظور در تمامی مواردیکه یک فرد دچار نعوظ طول کشیده است (نعوظ بیش از ٤ ساعت خصوصا در مواردیکه فرد داروی خاصی استفاده کرده و یا سابقه ضربه به آلت دارد) مراجعه سریع به پزشک جهت درمان مناسب الزامی است.
منبع:شفاآنلاین
ارسال نظر