راز آن "صد و پنجاه کیلومتر"

صد و پنجاه کیلومتر، تقریبا می شود تهران تا قزوین، یا دقیق تر: فاصله تهران تا تاکستان، نرسیده به ابهر! راهی نیست،دوساعت راه است تقریبا با ماشین!

ولی همین صدو پنجاه کیلومتر یعنی دقیقا فاصله نقطه صفر مرزی ایران تا بغداد-پایتخت عراق- این «صد و پنجاه کیلومتر» را بیاورید در سپهر نظامی-سیاسی-اقتصادی جنگ هشت ساله تحمیلی عراق با ایران، یک جای کار می لنگد! نه ؟

همه می دانیم که جنگ ما ، دو جبهه داشت: غرب و جنوب، جنوب دشت وسیع جلگه خوزستان و غرب، کوهستان های سر به فلک کشیده، عراقی ها در همان روزهای اول، قله های مرز غربی را گرفتند و عملا جبهه غرب تا اواخر جنگ- عملیات های برون مرزی مثل حلبچه -توسط ایران باز نشد، عمده عملیات های بزرگ و آفندی ایران هم در جنوب بود و به قصد تصرف شهرهای بزرگ جنوبی عراق چون : بصره، فاو.

تا آن مقطع، وزنه و ثقل استراتژی نظامی ایران به‌طور سنتی روی نیروی زمینی -نیروی انسانی-می‌چرخید، ارتش ایران برای جنگ زمینی و کلاسیک تعلیم دیده بود، با طولانی شدن جنگ و بن بست های موجود، «توانمندی موشکی» تبدیل به گزینه کم هزینه تر و موثری برای راهبرد دفاعی ایران شد، اما به دلیل فقدان زیرساخت ها و کمبودها، عملا این توانمندی از سال 1364 توانست سربرآورد و اجرایی شود، یعنی نیمی از جنگ سپری شده بود...

اولین موشک ایران به بغداد 23 اسفند 1363 شلیک شد، بانک رافدین بغداد منهدم شد، این موشک، رمزگشایی از همان «صدوپنجاه کیلومتر» بود که توانست بسیاری از معادلات را تغییر دهد، اولین بار در تاریخ که ایران، دشمنش را از راه دور تنبیه می کرد، آن روزها ، مرهم بزرگی بر زخم غرور ما بود، همان روزها خیلی زود بین مردم، یک شعار جدید ساخته شد: موشک جواب موشک! این روزها، اربعین سرداری است که راز «صد و پنجاه کیلومتر» را برای ملت ایران گشود. برای همیشه، یک مبداء برای استراتژی نظامی-دفاعی ایران،حسن تهرانی مقدم، می دونی؟!

نیوفولدر/ تهران امروز