.svg)
عاشق ربات‌ها نشوید!
پارسینه: پژوهشگران هوش مصنوعی هشدار می‌دهند با افزایش قابلیت‌های ربات‌ها، ممکن است در آینده انسان‌ها درگیر روابط جدی عاطفی با این موجودات مصنوعی شوند؛ ولی باید از این مساله دوری کنند.
اگر چه ربات‌های پیشرفته امروزی موجوداتی زنده و شبیه به انسان‌های واقعی به نظر می‌رسند، اما احساسات آن‌ها ماشینی و تقلبی است و لذا بشر نباید با این ساخته‌های مصنوعی درگیری عاطفی پیدا کند و احساسات خود را صرف آن‌ها کند؛ زیرا در این صورت ضربه خواهد خورد.
کریستال وایت ۴۲ ساله که در زمینه بازاریابی و خرید و فروش ربات‌ها در تگزاس فعالیت می‌کند، از جمله افرادی است که به علت از کار افتادن ربات جیبوی خود متأثر شده است. او می‌گوید این ربات بعد از دو سال استفاده به یکی از اعضای خانواده اش مبدل شده بود و بچه‌های او نیز آن را بسیار دوست داشتند. اما از کار افتادن ربات یادشده آن‌ها را بسیار متأثر کرده و روی بچه‌ها نیز تأثیر روانی نامناسبی گذاشته است.
«جاناتان گراچ» استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در این مورد می‌گوید: بررسی‌های علمی نشان داده که برخی مردم دوست دارند احساسات انسانی خود را به ربات‌ها پیوند بزنند و با آن‌ها مانند حیوانات خانگی رفتار کنند. اما انسان‌ها، حیوانات خانگی و ماشین‌های رباتیک تفاوت‌های آشکاری با یکدیگر دارند که باید مورد توجه قرار بگیرد.
او می‌افزاید: نحوه طراحی ربات‌ها به گونه‌ای است که انسان‌ها فکر می‌کنند آن‌ها احساساتشان را درک می‌کنند. بخش عمده این مساله به طراحی ربات‌ها باز می‌گردد و به نظر می‌رسد در آینده باید در این زمینه دقت بیشتری صورت بگیرد تا تعامل عاطفی انسان‌ها و ربات‌ها به شکل منطقی‌تری صورت بگیرد.
«پروفسور شری تورکل» استاد دانشگاه ام آی تی و محقق هوش مصنوعی نیز بر این باور است که طراحی‌های فعلی ربات‌ها انسان‌ها را فریب می‌دهد و آن‌ها را موجوداتی عاطفی نمایش می‌دهد. اگر چه این ماشین‌ها به مدد هوش مصنوعی باهوش‌تر از آنچه که هستند، به نظرمی رسند، اما نمایش بهره‌مندی از عاطفه توسط آن‌ها به معنای عاطفه داشتن واقعی نیست. شبیه‌سازی شیوه تفکر انسان توسط ربات‌ها می‌تواند به تفکر با کیفیتی مناسب و به شکلی خلاقانه و حتی بهتر از انسان منجر شود، اما شبیه‌سازی احساسات هرگز به شکل‌گیری احساسات واقعی در ربات‌ها نمی‌انجامد.
کریستال وایت ۴۲ ساله که در زمینه بازاریابی و خرید و فروش ربات‌ها در تگزاس فعالیت می‌کند، از جمله افرادی است که به علت از کار افتادن ربات جیبوی خود متأثر شده است. او می‌گوید این ربات بعد از دو سال استفاده به یکی از اعضای خانواده اش مبدل شده بود و بچه‌های او نیز آن را بسیار دوست داشتند. اما از کار افتادن ربات یادشده آن‌ها را بسیار متأثر کرده و روی بچه‌ها نیز تأثیر روانی نامناسبی گذاشته است.
«جاناتان گراچ» استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در این مورد می‌گوید: بررسی‌های علمی نشان داده که برخی مردم دوست دارند احساسات انسانی خود را به ربات‌ها پیوند بزنند و با آن‌ها مانند حیوانات خانگی رفتار کنند. اما انسان‌ها، حیوانات خانگی و ماشین‌های رباتیک تفاوت‌های آشکاری با یکدیگر دارند که باید مورد توجه قرار بگیرد.
او می‌افزاید: نحوه طراحی ربات‌ها به گونه‌ای است که انسان‌ها فکر می‌کنند آن‌ها احساساتشان را درک می‌کنند. بخش عمده این مساله به طراحی ربات‌ها باز می‌گردد و به نظر می‌رسد در آینده باید در این زمینه دقت بیشتری صورت بگیرد تا تعامل عاطفی انسان‌ها و ربات‌ها به شکل منطقی‌تری صورت بگیرد.
«پروفسور شری تورکل» استاد دانشگاه ام آی تی و محقق هوش مصنوعی نیز بر این باور است که طراحی‌های فعلی ربات‌ها انسان‌ها را فریب می‌دهد و آن‌ها را موجوداتی عاطفی نمایش می‌دهد. اگر چه این ماشین‌ها به مدد هوش مصنوعی باهوش‌تر از آنچه که هستند، به نظرمی رسند، اما نمایش بهره‌مندی از عاطفه توسط آن‌ها به معنای عاطفه داشتن واقعی نیست. شبیه‌سازی شیوه تفکر انسان توسط ربات‌ها می‌تواند به تفکر با کیفیتی مناسب و به شکلی خلاقانه و حتی بهتر از انسان منجر شود، اما شبیه‌سازی احساسات هرگز به شکل‌گیری احساسات واقعی در ربات‌ها نمی‌انجامد.
منبع:
خبرگزاری مهر
ارسال نظر