جنبش جلیقه‌زرد‌ها در چند کشور‌های اروپایی فعال هستند؟

دیپلماسی ایرانی نوشت:روزنامه گاردین در گزارشی نوشت: فرانسه در طول پنجاه سال گذشته، به صورت سنتی، اعتراضات پر سر و صدایی داشته که خیزش دانشجویان در سال ۱۹۶۸ و قبل از آن، انقلاب سال ۱۷۸۹، از جمله آن‌ها بوده است. پس چه چیزی باعث شده است که اعتراضات اخیر ضدمالیاتی و ضددولتی، کاملا متفاوت باشد؟
دلایل این وضع، بسیار و فوری است و البته تنها محدود به فرانسه نیست. جلیقه‌زرد‌ها به عنوان معترضین شناخته شده و نمایندگان اکثریت مردمی هستند که عمدتا کارگران و افراد طبقه متوسط را شامل شده و احساس می‌کنند در اروپا از سوی سیاستمداران و سیستم اقتصادی نادیده گرفته شده و به آنان خیانت شده است. آن‌ها اعتراضات خود را متوجه امانوئل ماکرون می‌کنند که روی استراتژی‌های اشتباه خود اصرار می‌کند.
جلیقه‌زرد‌ها ترس زیاد، عدم امنیت و بیگانه هراسی را به اشتراک می‌گذارند که در بریتانیا به پیدایش اکثریتی انجامید و به برگزیت منجر شد، در ایتالیا به پیدایش دولت راست افراطی منجر و در آلمان رهبر میانه‌رو، خانم آنگلا مرکل را به شدت تحت فشار قرار داده است و در کشور‌های لهستان، مجارستان، اتریش و جا‌های دیگر به پیدایش وضعیت عدم تحمل و پیروزی احزاب پوپولیست انجامیده و نتیجه آن در ایالات متحده، روی کارآمدن دونالد ترامپ بوده است.
چنان که نویسنده فرانسوی، کریستف گویلی، اشاره کرد که این تظاهرکنندگان نه تنها در شهر‌های بزرگ همچون پاریس، لندن و برلین بلکه در شهر‌های کوچک و متوسط و حتی مناطق روستائی حضور دارند. داستان مشترک این است که در زمان افزایش ثروت ملی؛ کاهش اشتغال، ناامنی اقتصادی، افزایش فقر، کاهش خدمات، کمبود فرصت‌ها و مالیات سنگین را شاهد هستیم.
این جمعیت‌های کثیر، قربانیان بی‌عدالتی اقتصادی و سقوط فرهنگی در نتیجه جهانی شدن هستند. ثروتمندان، افرادی دارای تحصیلات عالیه و حاکمان شهرنشین، به تدریج از افرادی که در بطن جامعه هستند فاصله می‌گیرند و از آن‌ها بی‌اطلاع می‌شوند. نتیجه چه می‌شود؟ یک خشم بنیادین که صدایش امروز در فرانسه شنیده می‌شود و جلیقه‌زرد‌هایی که به عنوان معترضین مطمئنند که دیده می‌شوند.
برای ماکرون همانند سایر رهبران اروپایی، پاسخ‌های آسانی وجود ندارد. اهداف معترضین متعدد و غیرمستقیم است.
در پایان تحلیل گاردین آمده است: نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اعتراضات ممکن است از لحاظ تعداد جمعیت بالاتر باشد. حمایت عمومی کاهش یافته، اگرچه هنوز هم ۶۶ درصد است اینجا نکاتی هست که باید برای بقاء مورد توجه قرار گیرد. ماکرون باید بر اعصابش مسلط باشد و درس‌هایی را بیاموزد. لازم است رئیس‌جمهور پائین آمده و چند قدمی با مردم همراه شود.