.svg)
چرا سوریه از دخالت نظامی عربستان در بحرین حمایت می‌کند؟
پارسینه: اما باید توجه داشت که در مساله ضدیت با اسراییل سوریه مانند ایران نیست. ضدیت با اسراییل برای کشوری مانند ایران برخاسته از منبعی ایدئولوژیک است و برای سوریه به دلیل پیوند خوردن با منافع آن است. هنوز بخش هایی از خاک سوریه در اشغال اسراییل است. لذا منطقی است که سوریه در معادلات منطقه ای موضع ضدیت با اسراییل را اتخاذ کند. البته می توان پرسید که چرا سوریه مانند دیگر کشورهای عربی همچون اردن با اسراییل کنار نیامده است؟
* مسعود براتی
* وبلاگ «گروه ویزا»
در خبرگزاری العالم خبری به نقل از ولید معلم وزیر امور خارجه سوریه منتشر شد که بر اساس آن سوریه دخالت نظامی عربستان در بحرین را یک امر مشروع دانسته و آن را دخالت نظامی یا اشغال نظامی نمی داند. سئوالی که اینجا مطرح می شود این است که چرا سوریه چنین موضعی را گرفت؟ در پاسخ به این سئوال باید به نکاتی توجه نمود:
1- یکی از دلایل که توقع می رفت سوریه موضعی متفاوت از این بگیرد، روابط نزدیک سوریه با ایران است. بسیاری از تحلیل گران روابط سوریه با ایران را روابط راهبردی می دانند ، لذا این گمان وجود داشت که سوریه مواضعی همسور با ایران اتخاذ کند. اما این موضع گیری نشان داد که روابط میان ایران و سوریه به آن میزان نیست که سبب شود سوریه در حوادث یک کشور ثالث مواضعی همسو با ایران بگیرد. هرچند که نباید فراموش شود در زمان جنگ تحمیلی سوریه یکی از معدود کشورهای عربی بود که از ایران حمایت نمود. می توان نتیجه گرفت که سوریه با آنکه به راهبردی بودن روابط خود با ایران معترف است اما حاضر نیست به خاطر این روابط در مسایل منطقه ای غیر از مساله فلسطین موضعی همسو با ایران اخذ کند.
2- یکی از دلایل همسویی ایران و سوریه بعد از انقلاب اسلامی ایران، ضدیت با اسراییل بوده است که سبب استحکام رابطه دو کشور گردیده است. حضور نیروهای مبارز فلسطینی در سوریه ، کریدور امن بودن سوریه که از طریق آن گروه های مبارز به دیگر نقاط جهان دسترسی دارند و مزایای دیگری که سوریه را برای ایران با اهمیت می کند. اما باید توجه داشت که در مساله ضدیت با اسراییل سوریه مانند ایران نیست. ضدیت با اسراییل برای کشوری مانند ایران برخاسته از منبعی ایدئولوژیک است و برای سوریه به دلیل پیوند خوردن با منافع آن است. هنوز بخش هایی از خاک سوریه در اشغال اسراییل است. لذا منطقی است که سوریه در معادلات منطقه ای موضع ضدیت با اسراییل را اتخاذ کند. البته می توان پرسید که چرا سوریه مانند دیگر کشورهای عربی همچون اردن با اسراییل کنار نیامده است؟ که این را باید در نوع رفتار پدر بشار اسد جستجو نمود.
3- برای فهم بهتر موضع سوریه نیاز است که رابطه سوریه با عربستان نیز بررسی گردد. این روابط آن میزان است که وزیر خارجه سوریه از آن با نام روابط راهبردی یاد می کند. یعنی وزن روابط سوریه با عربستان در حدود وزنی است که روابط آن کشور با ایران دارد. در مساله بحرین ایران ذینفع غیر مستقیم است اما عربستان به طور مستقیم ذینفع است و به همین دلیل نیز نیروی نظامی اعزام نموده است. در نتیجه موضع سوریه براساس منافع آن کشور قابل توضیح خواهد بود.
4- خبرهایی نیز از اعتراضات مردمی در سوریه به گوش می رسد، که میتواند در توضیح موضع سوریه کمک نماید. شاید سران سوری خود را در وضعیتی مشابه کشورهای بحرین، عربستان و دیگر کشورهای آبستن حوادث ، میداند. پس در منطق سران سوری میگنجد که از تقویت حرکتهای مردمی کشورهای عربی حمایت ننمایند و به صورت تلویحی از سرکوب آنان حمایت نمایند.
5- در جمع بندی باید گفت، نباید سوریه را همانند ایران فرض نمود. درست است که این کشور مواضع ضد سلطه و ضد رژیم صهیونیستی دارد، اما همانند ایران از مردم سالاری دینی برخوردار نیست. در نتیجه انتظار نباید داشت که در تمام مسایل خارجی مانند ایران عمل نماید. برای ایران تضعیف اسراییل یک هدف راهبردی است و در این مسیر استفاده از ظرفیت دیگر کشورها بسیار ضروری است. باید منتظر ماند و نظاره گر تحولات داخلی سوریه بود. اگر اعتراضات سوریه مانند آنهایی باشد که در ایران در سال 88 رخ داد، نباید این متحد راهبردی را کنار گذاشت. اما اگر این اعتراضات مانند حرکتهای مردمی دیگر کشورهای عربی باشد، باید متوجه بود که رسالت سیاست خارجی ایران، حمایت از رشد ملتهاست.
مرتبط: چرا اسراییل از بشار اسد حمایت کرد؟
* وبلاگ «گروه ویزا»
در خبرگزاری العالم خبری به نقل از ولید معلم وزیر امور خارجه سوریه منتشر شد که بر اساس آن سوریه دخالت نظامی عربستان در بحرین را یک امر مشروع دانسته و آن را دخالت نظامی یا اشغال نظامی نمی داند. سئوالی که اینجا مطرح می شود این است که چرا سوریه چنین موضعی را گرفت؟ در پاسخ به این سئوال باید به نکاتی توجه نمود:1- یکی از دلایل که توقع می رفت سوریه موضعی متفاوت از این بگیرد، روابط نزدیک سوریه با ایران است. بسیاری از تحلیل گران روابط سوریه با ایران را روابط راهبردی می دانند ، لذا این گمان وجود داشت که سوریه مواضعی همسور با ایران اتخاذ کند. اما این موضع گیری نشان داد که روابط میان ایران و سوریه به آن میزان نیست که سبب شود سوریه در حوادث یک کشور ثالث مواضعی همسو با ایران بگیرد. هرچند که نباید فراموش شود در زمان جنگ تحمیلی سوریه یکی از معدود کشورهای عربی بود که از ایران حمایت نمود. می توان نتیجه گرفت که سوریه با آنکه به راهبردی بودن روابط خود با ایران معترف است اما حاضر نیست به خاطر این روابط در مسایل منطقه ای غیر از مساله فلسطین موضعی همسو با ایران اخذ کند.
2- یکی از دلایل همسویی ایران و سوریه بعد از انقلاب اسلامی ایران، ضدیت با اسراییل بوده است که سبب استحکام رابطه دو کشور گردیده است. حضور نیروهای مبارز فلسطینی در سوریه ، کریدور امن بودن سوریه که از طریق آن گروه های مبارز به دیگر نقاط جهان دسترسی دارند و مزایای دیگری که سوریه را برای ایران با اهمیت می کند. اما باید توجه داشت که در مساله ضدیت با اسراییل سوریه مانند ایران نیست. ضدیت با اسراییل برای کشوری مانند ایران برخاسته از منبعی ایدئولوژیک است و برای سوریه به دلیل پیوند خوردن با منافع آن است. هنوز بخش هایی از خاک سوریه در اشغال اسراییل است. لذا منطقی است که سوریه در معادلات منطقه ای موضع ضدیت با اسراییل را اتخاذ کند. البته می توان پرسید که چرا سوریه مانند دیگر کشورهای عربی همچون اردن با اسراییل کنار نیامده است؟ که این را باید در نوع رفتار پدر بشار اسد جستجو نمود.
3- برای فهم بهتر موضع سوریه نیاز است که رابطه سوریه با عربستان نیز بررسی گردد. این روابط آن میزان است که وزیر خارجه سوریه از آن با نام روابط راهبردی یاد می کند. یعنی وزن روابط سوریه با عربستان در حدود وزنی است که روابط آن کشور با ایران دارد. در مساله بحرین ایران ذینفع غیر مستقیم است اما عربستان به طور مستقیم ذینفع است و به همین دلیل نیز نیروی نظامی اعزام نموده است. در نتیجه موضع سوریه براساس منافع آن کشور قابل توضیح خواهد بود.
4- خبرهایی نیز از اعتراضات مردمی در سوریه به گوش می رسد، که میتواند در توضیح موضع سوریه کمک نماید. شاید سران سوری خود را در وضعیتی مشابه کشورهای بحرین، عربستان و دیگر کشورهای آبستن حوادث ، میداند. پس در منطق سران سوری میگنجد که از تقویت حرکتهای مردمی کشورهای عربی حمایت ننمایند و به صورت تلویحی از سرکوب آنان حمایت نمایند.
5- در جمع بندی باید گفت، نباید سوریه را همانند ایران فرض نمود. درست است که این کشور مواضع ضد سلطه و ضد رژیم صهیونیستی دارد، اما همانند ایران از مردم سالاری دینی برخوردار نیست. در نتیجه انتظار نباید داشت که در تمام مسایل خارجی مانند ایران عمل نماید. برای ایران تضعیف اسراییل یک هدف راهبردی است و در این مسیر استفاده از ظرفیت دیگر کشورها بسیار ضروری است. باید منتظر ماند و نظاره گر تحولات داخلی سوریه بود. اگر اعتراضات سوریه مانند آنهایی باشد که در ایران در سال 88 رخ داد، نباید این متحد راهبردی را کنار گذاشت. اما اگر این اعتراضات مانند حرکتهای مردمی دیگر کشورهای عربی باشد، باید متوجه بود که رسالت سیاست خارجی ایران، حمایت از رشد ملتهاست.
مرتبط: چرا اسراییل از بشار اسد حمایت کرد؟
این دروغی که گفتید راسته