قصه دختران فوتبالیست/ نگاهی به تاریخچه فوتبال بانوان ایران

شاید اگر 12 سال قبل کسی درباره تیم ملی فوتبال ایران سخن می گفت همه با تعجب به او نگاه می کردند.

بازی کردن فوتبال هم مثل رفتن به ورزشگاه تا اواخر دهه 70 برای بانوان ایرانی اتفاقی محال بود. اما از اواسط دهه 70 بود که به یکباره همراه با ایجاد تحولات خاص اجتماعی در کشور زمزمه هایی درباره ورزش بانوان راه افتاد. همه چیز از جایی آغاز شد که فدراسیون ورزش بانوان تاسیس شد و خانم ها صاحب انجمن های ورزشی مختلفی شدند. دکتر خدیجه سپنجی ، اولین کسی بود که در آن ایام سخن از فوتبال بانوان به میان آورد . خانم ها بعد از این بود که صاحب کلاس های آموزش فوتبال حرفه ای زیر نظر 2 یا سه مربی فوتبالی شدند که همگی مربی ورزش بودند و خودشان هم فوتبال را ذاتی آموخته بودند

تشکیل تیم ملی بانوان در مسابقات داخل سالن برای اولین دوره بازی های اسلامی بانوان به میزبانی تهران در سال 79 و استفاده از ستاره هایی مثل آتوسا حجازی ، دختر ناصر خان و نیلوفر اردلان که فرزند اسماعیل اردلان بود شروعی شد برای اوجگیری یک رشته جدید. آن زمان حرفی از فوتبال چمنی نبود و همه فقط در سالن سرپوشیده و بدون پوشش اسلامی بازی می کردند اما در سالهای ابتدایی دهه 80 بود که مجال بازی در چمن برای دختران ایجاد شد .

تصویب نخستین پوشش اسلامی تیم فوتبال که به رسمیت نهاد های بین المللی نرسیده بود ، زمینه ساز بازی تیم دختران ایران با آلمان شد و پس از آن بود که فوتبال چمنی هم برای دختران ایرانی شکل گرفت و پیش آمد تا امروز که فیفا هم به شرط استفاده از کلاه هایی خاص به جای مقنعه، این اجازه که تیم ملی بانوان ایران ، فوتبال بازی کنند را صادر کرده است.