.svg)
خواب زمستانی مسئولان زعفران ایرانی را به باد داد
پارسینه: در حالی خبرها برای سومین بار پیاپی بر اول بودن افغان‌ها در تولید زعفران باکیفیت حکایت دارد که پیاز این زعفران در خاک ایران رشد یافته اما مسئولان هنوز در این خصوص احساس خطر نکرده اند و افغانستان را رقیب نمی‌دانند!
تحریریه پارسینه - فاطمه گنج کریمی: بارها خبرهایی در خصوص اول بودن زعفران افغانستان در جهان به گوش رسیده است؛ زعفرانی که پیاز آن به عنوان هدیه ای از سوی ایران به افغان‌ها داده شد. متاسفانه مسئولان دولتی تاکنون نتوانسته‌اند این محصول را ثبت جهانی کنند تا نام ایران بر روی این محصول هک شود و در مجامع بین المللی زعفران را با نام ایران بشناسند.
مسئولان حالا با خیال راحت رقیب افغان را دست کم می‌گیرند در صورتی که این رقیب تاکنون در این زمینه افتخاراتی کسب کرده است! اخیرا لطف الله راشد سخنگوی وزارت کشاورزی افغانستان، تقاضا برای زعفران این کشور را رو به رشد عنوان کرده و گفته است: دریافت مقام اول کیفیت زعفران ما در بین ۳۰۰ نمونه جهانی از این محصول از جمله زعفران ایران برای سومین سال پپاپی در بروکسل، اثر مثبتی برای تقاضای بیشتر خواهد داشت.
زعفران این کشور از سوی مرکز جهانی سنجش ذائقه و کیفیت مواد غذائی در بروکسل در میان ۳۰۰ نوع زعفران از کشورهای مختلف جهان، از نظر کیفیت و طعم، بهترین زعفران شناخته شده است.
در این میان جای هیچ شکی نیست که زعفران ایرانی در افغانستان به کشت می رسد و افغانستان توانسته با زعفران ایران محصول نمونه جهان شود، ضمن اینکه شهریور ماه سال جاری غلامرضا میری نایب رئیس شورای ملی زعفران با بیان اینکه افغانستان در زمینه تولید و صادرات زعفران تحت حمایت‌های بین المللی قرار دارد، این موضوع را تایید کرد و گفت: درحال حاضر این کشور زعفران ایران را صادر می‌کند.
البته این مسئول نیز در واکنش به اظهارات معاون وزیرجهادکشاورزی که قاچاق پیاز زعفران به کشور افغانستان نگران کننده ندانسته بود، گفته بود: متاسفانه ما معمولا رقبای خود را دست کم می‌گیریم.
بنابراین با توجه به اینکه زنگ خطر این موضوع چند سالی است که به صدا آمده اما همچنان با بی توجهی مسئولان ذی ربط روبه رو می‌شود.
البته این موضوع پیش از این یکبار دیگر تکرار شده اما به شکل دیگری؛ با این تفاوت که پیش از این زعفران ایران به اسم اسپانیا شناخته شده بود. این اتفاق به صورتی رقم خورد که کشور اسپانیا زعفران را به صورت فله ای از ایران می‌خرید و با بسته بندی مناسبی به دنیا عرضه می‌کرد.
اما پس از آنکه کشور ما پیاز زعفران را به عنوان نماد دستی به افغانستان تقدیم کرد، این کشور توانست از این فرصت استفاده کند و بازی را به نفع خود پیش ببرد. در این سوی میدان، عدم حمایت از تولید داخلی و موضوعات دیگری همچون عدم کیفیت بسته‌بندی و ناتوانی در رقابت با کشورهای دیگر موجب شده که در این بازی ( باید ایران برنده اصلی شناخته می‌شد) ایران شکست بخورد.
با این وجود، وزارت کشاورزی افغانستان همچنان در تلاش است تا کیفیت زعفران عالی باقی بماند و زمانی که کیفیت خوب زعفران این کشور حفظ شود تقاضا برای آن در بازار جهانی نیز افزایش خواهد یافت و به نوعی ایران از صادرات زعفران کنار گذاشته می‌شود.
در این میان، سخنگوی وزارت کشاورزی افغانستان گفته است که توافقنامه ای را هم با کشور چین امضا کرده ایم که براساس آن زعفران خود را به آن کشور صادر خواهیم کرد و تلاش خواهد شد که با دیگر کشورها نیز قراردادهایی برای صادرات زعفران امضا کنیم.
بنابراین این اتفاقات پی در پی نشان می دهد که افغانستان توانسته با هوشیاری بالا گوی سبقت را از ایران گرفته و خود در عرضه های بین المللی حرف اول را بزند.
وزارت کشاورزی افغانستان طرحی را آماده کرده است تا در پنج سال آینده میزان تولید زعفران این کشور را به ۱۴ تن افزایش دهند. در حال حاضر افغانستان سه هزار و ۵۰۰ تن زعفران تولید می کند.
زعفران ایران جایگاهی در تجارت جهانی ندارد!
حال، اگر ایران هنوز هم به ثبت زعفران ایرانی در سازمان تجارت جهانی بی تفاوت باشد مطمئنا ایران جایگاه خود را در جهان از دست خواهد داد. امروز در ۱۶ ایالت افغانستان این زعفران کشت می‌شود. در حال حاضر که ایران پای خود را از تجارت جهانی کنار کشیده افغانستان در تلاش است که به عنوان آخرین عضو WTO، بر اساس معاهده لیسمون زعفران ایرانی را به اسم خود به ثبت برساند. اگر این اتفاق رقم بخورد ایران برای صادرات زعفران خود باید به افغانستان حق لایسنس (هزینه صادرات) بپردازد.
این موضوع برای بسیاری از محصولات کشور ما وجود دارد. در ایران محصولات بسیاری وجود دارد که شاید نتوان مانند آن را در جهان پیدا کرد اما هیچ اراده ای برای به ثبت رساندن این محصولات بومی وجود ندارد.
در حالی که مسئولان در حوزه صادرات به نوعی سردرگم به نظر می‌رسند اما بی وقفه محصولات بسیاری را وارد می‌کنند و واردات در کشور جز لاینفک به شمار می‌رود. حتی در محصولاتی که به نظر می رسد احتیاجی به واردات در آنها احساس نمی‌شود هنوز هم واردات به چشم می‌خورد و هنوز مسئولان نمی‌توانند با تکیه بر داشته‌ها، آن را به نحو شایسته‌ای مدیریت کنند.
بنابراین رقیبی که برای مسئولان به چشم نمی آمد توانسته مقام اول را در سه سال پیاپی کسب کند و اکنون باید دید چه زمانی این موضوع برای مسئولان ایرانی نگران کننده خواهد شد و چاره ای برای این موضوع می اندیشند.
متاسفانه محصولات بومی و ناب کشورمان که پیش از این در هیچ کجای دنیا یافت نمی‌‍شدند مورد بی توجهی قرار گرفته اند و هر کدام همچون فرزند ناخوانده‌ای در هر گوشه از جهان پراکنده شده اند. این اتفاق گاهی با دست دوستی ، گاهی صادرات فله‌ای و برخی مواقع با قاچاق صورت گرفته که جای بسی تاسف است.
وقتى ايران از پس افغانستانم بر نمياد ديگه چى ميشه گفت
بهتره زیرکی و رندی را از افغان ها یاد بگیریم
مسئولیت بخش خصوصی و تجار عمده صادر کننده زعفران را نادیده نگیرید . صادرات فله ای کسب سود آسان بجای سرمایه گذاری در بازار مصرف و برند سازی .
یعنی بخش خصوصی نمی تواند ضعف دولتی ها را جبران کند بابا خودمان کاری کنیم ...
سال 85 مسئولان محترم تفاهم نامه ای جهت کمک به بازسازی افغانستان امضا و متعهد شده کورم (پیاز) زعفران به افغانستان صادر کنند تا جایگزین کشت خشخاش شود. یادم هست اون زمان هم خیلی تقلا کردم ولی بی فایده بود.
و اینست نتیجه حاتم بخشی آن زمان...