اگر پدرم این جمعیت را می‌دید خوشحال می‌شد

تحریریه پارسینه - اجرای این مراسم را پرویز پرستویی بر عهده داشت و جمعیت را تشویق به نظم و سکوت کرد: «ما امروز اینجا گردهم آمدیم تا بدرقه کنیم کسی را که از خود خاطرات زیادی به‌جا گذاشت و در نیم قرن تلاش؛ آثاری را به‌جا گذاشت که امروز میراث فرهنگی ایران است. کیارستمی یعنی هنر متعالی و پهناور ایران . »

ابراهیم حقیقی از هنرمندان حاضر در این مراسم به دوستی ۴۵ ساله‌اش را کیارستمی اشاره کرد و گفت: «تعالی هنر سینما و نگهداری آن بسیار سخت است و کیارستمی در زمانی که فیلم‌ها خشن بودند؛ آثاری ساخت که پر از مهربانی بود. اینکه می‌گویند همه کیارستمی را نمی‌شناسند و این یک ضعف است؛ حرف اشتباهی است. مگر همه میکل آنژ را می‌شناسند. عباس کیارستمی برای سینمای جهان الفبایی تازه‌ای ساخت و سینما را چند گام به جلو برد.»

سیف‌الله صمدیان در ادامه این مراسم خاطره‌ای از کیارستمی تعریف کرد و گفت: «از کیارستمی پرسیدند دوست داری کدام اثرت بماند؟ گفت: هیچکدام. می‌خواهم خودم زنده بمانم. کیارستمی را خود کیارستمی نمی‌توانست بشناسد و این حرف او نشان از زندگی عادی و کشدار بی‌معنی نیست بلکه از عشق‌ او به کار ناشی می‌شد. کیارستمی کارگران بالفطره و خالق بود و ۲۴ ساعت از شبانه‌روز ۲۰ ساعت کار می‌کرد. عطش کار بود که به وی عطش زندگی می‌داد.»

او همچنین به جمله‌ای از ژیل ژاکوب رئیس جشنواره فیلم کن اشاره کرد که گفته بود: «آرزو دارم در سن ۷۵ سالگی دوباره سر کلاس بروم و سینما را از کیارستمی بیاموزم.»

آیدن آغداشلو نقاش شناخته شده نیز گرچه در این مراسم حضور نداشت اما فایلی صوتی را در اینباره ارسال کرده بود: «حاصل عمر کیارستمی را به این سادگی نمی‌شود برشمرد زیرا او هنرمند ساده‌ای نبود. او در دو وجه شخصی به عنوان یک سینماگر شخصی جهان را روایت می‌کرد و خودش را نشان می‌داد. و از طرفی سینمای جدیدی ساخت و جهان کیارستمی تبدیل به سینمایی جدید شد همانطور که گریفیث این کار را کرد. او یک سینمای متشخص را بوجود آورد. کیارستمی هنرمندی جامع‌الطراف بود و روح او فقط در یک قالب نمی‌گنجید و جمع‌بندی کارهای او را نمی‌توان فقط با نگاه به کارهای او در نقاشی یا سینما انجام داد. کیارستمی معتقد بود باید کار کند و تغییر ایجاد کند زیرا چنین وظیفه‌ای برای خود قایل بود و اینگونه است که جاودانگی بوجود آمد و این جاودانگی تا سالها ادامه خواهد داشت.»

حجت‌الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی نیز با اشاره به این‌که جهان هرگز امروز را فراموش نمی‌کند، گفت: «کیارستمی مرد آرام فرهنگ و هنر و همه چشم بود. او مردی از سرزمین خورشید بود. او به تماشا خواند انسان را و شمس‌گونه فریاد زد و چشم‌ها و اندیشه‌ها را روشن کرد. ما امروز سوگوار آینه هستیم آینه‌ای که جام جهان نمای ما شد. چشم‌های که او را ندیدند و گوش‌های که او را نشندیدند. امیدوارم سرانجام زنگار از چشم و گوش بردارند و سرانجام طعم گیلاس را بچشند زیرا که همچنان کیارستمی ادامه دارد و شاگردان وی وجود دارند و کیارستمی جاودانه است.»

در ادامه این مراسم ابراهیم فروزش نیز به سخنرانی پرداخت. او نبود کیارستمی را جبران ناپذیر دانست: «کیارستمی سینما را از میان مردم کوچه و بازار آغاز کرد اما این انتخاب باوسواس بود. نگاه او به انسان بسیار شریف بود و این نگاه روی سینمای دنیا تاثیر گذاشت و امروز در بین ۱۰ سینماگر بزرگ دنیا قرار دارد. درگذشت او ضایعه‌ای برای سینمای ایران و جهان است. او افتخار سینمای ایران بود. یادش گرامی او هنگامه زمان بود.»

اصغر فرهادی در این مراسم گفت: «از طرف خانواده سینما به همه تسلیت می‌گویم و بسیار سپاسگزارم. کیارستمی نازنین سلام. باورم نمی‌شود امروز در میان این جمع به بهانه سفر بی‌بازگشت‌ات این حرف‌ها را بزنم. این روزها درباره شما گفته‌ایم هرچند بسیار دیر... من از شما صمیمانه سپاسگزارم که نام ایران را در جهان به نامی پراحترام و عزیر برگرداندید و سپاسگزارم که با همه سنگ‌اندازی‌های سفره‌لیسان سیاست؛ از کشور رخت نبستید و با همه مشکلات ماندید و امروز راه خوبی برای سینمای ایران گشودید که اگر امروز اشتیاقی است به دیدن آثار این مرز و بوم وامدار گام هایی است که در آن زمان برداشتید. سپاسگذارم نه به این خاطر که زیبایی های جهان را می دیدید. بلکه به خاطر اینکه جهان را زیبا می دیدید. از هیاهو دور بودی و از دایره فروتنی خارج نشدی. به خاطر این زحمت آخر که پیغامی را برسانی: تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی همت کن و بگو ماهی ها حوضشان بی آب است.»

داریوش شایگان نیز به جمع سخنرانان این مراسم اضافه شد. او در جمع مردم حاضر در مراسم گفت: «امروز من صلاحیت این را ندارم که در برابر نخبگان سینمایی درباره کیارستمی حرف بزنم. من و کیارستمی در ایتالیا با هم آشنا شدیم. و از آن زمان فهمیدم بین ما دو نفر آن کسی که باید شنونده باشد من هستم تا بیاموزم. او چیزهایی می‌دید که من نمی‌دیدم. در او جوهره نفیسی وجود اشت که از عمر فرهنگ کهنسال ایران نشات می‌گرفت. عباس برای یاد گرفتن نیاز به انباشت اطلاعات نداشت و مانند داوینچی بود و اسرار طبیعت را کشف می‌کرد. جوهر درون کیارستمی از درونش به بیرون ساطع می‌شد و در پس مظاهر دنبال جوهر بود و دنیا را با چشم دل و عین‌القرب می‌دیدید و شخصیت‌های فیلم‌های وی همیشه در مسیر رفتن بودند و دنبال جوهر حقیقت بودند. او در راه کشف حقیقت از سینما و عکاسی کمک گرفت. سینمای او همیشه در آزمون بود و هرگز به گیشه تبدیل نمی‌شد و با وجود شهرت زیادی که داشت هرگز در این شهرت غرق نشد و به قول یک شاعر آلمانی شهرت را مجموعه‌ای از رفتارهای سوءتفاهم بر‌انگیز می‌دانست.»

مسعود کیمیایی نیز که حال خوشی برای سخنرانی نداشت در مراسم بدرقه عباس کیارستمی گفت: «من مطمئنم نور خداوندی بر هنر و مظلوم بیشتر از همیشه می تابد... خصوصا مظلوم... او آنقدر ماندگاری دارد که وقتی جسمش می رود به اندازه تاریخ بماند.»

احمد کیارستمی نیز در سخنانی کوتاه گفت: «من از ستاد بدرقه تشکر می‌کنم. همچنین از کانون پرورش فکری کودکان و از بهمن کیارستمی که ۴ ماه سختی کشید. در این سال‌ها پدر کمتر از به نمایش در آمدن فیلم‌هایش شکایت کرد، ولی چند سال پیش گفت این اتفاق در خانه آدم یک چیز دیگر است. اگر امروز بود و این جمعیت را می‌دید. مطمئنم خیلی خوشحال می‌شد و به او می‌چسبید.»

در این مراسم چهره‌هایی چون اصغر فرهادی، رخشان بنی‌اعتماد، حبیب رضایی، فرامرز روشنایی، نیکی کریمی، مسعود کیمیایی، امیر عابدی، رضا بنفشه‌خواه، جمشید مشایخی، مجید درخشانی، علیرضا رضاداد، شهرام مکری، احمد مسجدجامعی، بهمن فرمان آرا، رضا میرکریمی، نرگس آبیار، محمدحسین قاسمی، سیدمحمد دعایی، علی فریدون، محمدعلی سجادی، احمد و بهمن کیارستمی، آتیلا پسیانی، یدالله صمدی، تورج اصلانی، علی زمانی عصمتی، کامران ملکی، حجت‌الله ایوبی، جعفر پناهی، رضا کیانیان، سیروس الوند، ایرج نوذری، امیر اثباتی، علیرضا افتخاری، رویا نونهالی،‌ امیرعلی اعلایی، همچنین حسین فریدون از سوی ریاست جمهوری و تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز در این مراسم حاضر بودند.

مراسم نماز این هنرمند با حضور سیدمحمد دعایی برگزار شد و ترانه «هوای گریه» با صدای همایون شجریان در فضا پخش شد. خیابان‌های حجاب و وصال به خاطر جمعیت بسیار مردم کاملا بسته شده و پیکر کیارستمی با همراهی خانواده‌اش برای خاکسپاری به لواسان برده شد. پرویز پرستویی از مردم درخواست کرد به خانواده او اجازه دهند این مراسم را به صورت خصوصی‌تری برگزار کنند.