وصیت نامه صدام حسین

به‌گزارش پایگاه خبری ایران و اعراب، وصیت‌نامه دیکتاتور سابق عراق در تاریخ ۲۶ دسامبر یعنی سه روز قبل از اعدام وی نگاشته شده و مخاطب آن عام و مردم عراق هستند. صدام از مردم کشور خود در این وصیت‌نامه خواسته است تا بغض و کینه‌ را کنار گذشته و سعی در شناخت دشمن واقعی که به مردم خسارت وارد کرده داشته باشند.

او خطاب به مردم عراق ادامه داده است: شما در گذشته نزدیک زیر پرچم وطن به‌رنگ عراق بزرگ در عزت و امنیت زندگی می‌کردید. اکنون دشمنان کشور شما اشغالگران و فارس‌ها هستند. اما صفای وحدت شما است که مانع به بندکشیدنتان توسط دشمنان می‌شود. دشمن تبر کینه را همیشه به عراق می‌زند و تنها عراقی‌‌هایی که عشق وطن ندارند و قلب‌هایشان خالی از محبت و یا مملو از کینه ای است که کینه‌ورزان در ایران آن را پرکرده‌اند به دشمن پاسخ مثبت می‌دهند.

وصیت‌نامه کوتاه صدام بیشتر جنبه شعاری و خطاب گونه دارد. او در روزهای پایان عمر خویش و در این وصیت‌نامه همچنان خود را در مقام رهبری فداکار می‌بیند که جان خود را فدا کرده و "شهادت" در انتظار اوست. وی در این وصیت‌نامه هنگامی که از دوران عزت و امنیت عراق نام می‌برد به گذشته نزدیک تاریخ عراق و مخصوصا کودتای سفید (به تعبیر وی انقلاب شکوهمند۱۷ژوئیه) ۱۹۶۸ اشاره می‌کند.

در سال ۱۹۶۸یک کودتای بدون خونریزی از طرف حزب بعث به رهبری «احمد حسن البکر»، رژیم عارف را سرنگون ساخت و با تشکیل یک شورای فرماندهی انقلاب در تیر ماه ۱۹۶۸ قدرت را در دست گرفت، حسن البکر رئیس جمهور شد ولی «صدام حسین» قدرت اصلی را در دست داشت، حسن البکر در ۱۹۷۹استعفاء داد و صدام حسین رئیس جمهور عراق شد.