"ماجرای درآوردن بخیه ها نشانه ای از استقرار متوحشانه ی نئولیبرالیسم است"

ببینیم هشداری که سالهاست در رابطه با کالایی شدن خدمات اجتماعی خاصه بهداشت داده میشود و عموما با بی تفاوتی از کنار آن عبور میشود به چه مرحله ای وارد شده است. تا همین اواخر فقرا را یا پذیرش نمی کردند یا اینکه تا زمان تهیه ی هزینه ی درمان ، در بیمارستان گروگان نگاه می داشتند.

حالا ولی صنعت پزشکی در مقام میانجی حاکمیت سرمایه داری و بدنهای تهیدستان ، راسا اقدام به شکنجه میکند. اتفاقی را که در بیمارستان اشرفی اصفهانی خمینی شهر رخ داده است باید بمثابه ی یکی از لحظات بنیادین استقرار متوحشانه ی نئولیبرالیسم در ایران در نظر گرفت.

جایی که پزشکان تشخیص داده اند، می توان از خیر صد هزار تومان پول و نیم ساعت وقتی که صرف شده گذشت ، ولی لازم است تا با تنبیه خانواده ای بی پول ، پیامی قدرتمند را به سایر فرودستان صادر کنند. پیامی که ازمسیر بدن کودکی چهار ساله به آینده ی طبقه ی کارگر ایران مخابره میشود؛ به بدنهای بی ارزش ، بدنهایی که حتا از یک رایانه ی چند سال کرده در دفتر کار و اس ام اس بازی ِ بوروکراتها کم ارزش تر است. بدنی که تا زمانِ تولید ارزش افزوده یک ماشین از خود بیگانه است و در صورت مصدومیت یک تکه گوشت مازاد .

فاصله ی چند دقیقه ای میان زدن و گشودن این بخیه ها ، دقایقی نمادین است از جراحی اقتصادی با الگوی صندوق بین المللی پول و ... در کالبد جامعه ی ایران و اثرات آن بر آسیب پذیرین قسمت این بدن یعنی طبقه ی ضعیف..

محمد غزنویان