.svg)
بزرگترين گردهمايى انسانى از نگاهى ديگر
پارسینه: مسلمانان يك محله براى آنكه هر روز در يك گردهمايى در كنار هم باشند به اقامه نماز به جماعت توصيه شده‌اند؛ و براى آنكه مردم چندين محله و يك شهر بتوانند در يك گردهمايى هفتگى در كنار هم باشند نماز جمعه براى آنان در نظر گرفته شده است.
على آهنگر در ابتکار نوشت:
خواجه نصيرالدين طوسى، متفكر و انديشمند بزرگ قرن هفتم را به القابى مى‌ستايند كه مانندش را تاريخ به هيچ انديشمند ديگرى اعطا نكرده است. القابى همچون «استادالبشر» و « عقل حادى عشر». اين اوصاف و القاب كه موى بر تن آدمى راست مى‌كند، مى‌رساند كه اين اعجوبه تاريخ بشر در چه اندازه‌اى از دانش و انديشه قرار داشته است. اينكه ما چقدر او را مى‌شناسيم و يا اساسا نيازى به شناختن او را در جامعه احساس مى‌كنيم، خود حكايت ديگرى است. يكى از معروف‌ترين تاليفات استادالبشر و عقل حادى عشر، كتابى است به نام اخلاق ناصرى كه درباره انسان، خانواده و جامعه نوشته شده‌است. در اين كتاب، اخلاق فردى، روابط خانوادگى و اداره جامعه ( به تعبيرى علوم سياسى) مورد بحث قرار گرفته‌است.
اين فيلسوف بزرگ شيعى، در بخش سوم كتاب، سخن را به تمدن و اجتماعات بشرى مى‌‌كشاند. او مى‌گويد هر موجودى را كمالى است و كمال انسان در گردهمايى و اجتماع است و اين نوع اجتماع را تمدن خوانند. او مى‌افزايد اين اجتماع و تمدن، براى استحكام و پيشرفت خود به شخصى احتياج دارد كه به تاييد الهى ممتاز از ديگران باشد؛ اين شخص را محدثان امام خوانند و فعل او را امامت، و افلاطون او را مدبر عالم خواند و ارسطو انسان مدنى يعنى انسانى كه قوام تمدن به وجود او و امثال او صورت بندد.
اما چه چيزى مى‌تواند انسان‌ها را از كارها و روزمرگى‌هاى خود جدا ساخته و در يك گردهمايى و اجتماع بزرگ در كنار يكديگر قرار دهد؟ پاسخ خواجه نصير « محبت» است. او مى‌گويد: و چون مردم به يكديگر محتاج‌اند و كمال هر انسانى در كنار انسان‌هاى هم نوع ديگر شكل مى‌گيرد، پس بالطبع «مشتاق» گردهمايى و اجتماع است و اين «اشتياق» نامش محبت است و آن اجتماع نامش تمدن. ريشه كلمه «انسان» از اُنس است و به همين دليل آدميان به اجتماع و تجمع و گردهمايى سخت علاقه‌مندند و انسان‌ها كمال خود را از با هم بودن و در كنار يكديگر بودن مى‌جويند.
استاد بزرگ ما، زمينه‌ها و علت‌هايى را كه مى‌تواند انسان‌ها را به تجمع و گردهمايى فراخواند برمى‌شمارد تا به آنجا كه مى‌گويد: يكى ديگر از اجتماعات و گردهمايى‌هاى انسانى، اجتماعى است كه با نيت و انگيزه «خير» اتفاق مى‌‌افتد. در اين اجتماع هيچ خللى راه ندارد و هيچگاه از هم گسسته نخواهد شد و اشرار را در آن راهى نيست.
او مى‌گويد اجتماع و گردهمايى انسانى در اسلام به عنوان يك حركت به سوى كمال تلقى مى‌شود تا آنجا كه براى حركت در اين مسير كمال برنامه‌اى سنجيده و عميق در نظر گرفته شده است. به اين صورت كه: مسلمانان يك محله براى آنكه هر روز در يك گردهمايى در كنار هم باشند به اقامه نماز به جماعت توصيه شده‌اند؛ و براى آنكه مردم چندين محله و يك شهر بتوانند در يك گردهمايى هفتگى در كنار هم باشند نماز جمعه براى آنان در نظر گرفته شده است. و براى اين كه مردم يك شهر و حواشى آن بتوانند در طول سال يكديگر را ببينند و در كنار هم باشند، از اين رو دو اجتماع در طول يك سال برايشان در نظر گرفته شده است و آن نماز عيد قربان و فطر در صحرايى بدون ساختمان است؛ و فراتر از اينها، براى آنكه مسلمانان از ملت‌ها و كشورهاى مختلف بتوانند در طول عمر خود يك بار در يك گردهمايى هر چه بزرگتر در كنار هم باشند، فريضه حج برايشان در نظر گرفته شده است.
و حال در اربعين سال بزرگترين اجتماع و گردهمايى انسانى در سطح كره زمين و در طول تاريخ بشر شكل گرفته است. اجتماعى كه به تعبير استادالبشر بر پايه خير بوده است و از همين روى هيچ خللى در آن راه ندارد و هيچگاه از هم گسسته نخواهد شد. اين جمله يعنى اينكه اربعين امسال سرآغاز اربعين‌هاى بسيار پر جمعيت‌تر سال‌هاى آينده خواهد بود.
عقل حادى عشر، كه خود در پايين پاى امام موسى بن جعفر (ع) در كاظمين مدفون است، اگر بزرگترين امكان تجمع انسانى از ملت‌ها و كشورهاى مختلف را در موقف عرفات و موسم حج مى‌ديد، اينك موقف و موسمى ديگر از حج بى احرام حسينى.
آنچه در اربعين امسال اتفاق افتاد فقط «يك راهپيمايى عظيم ميليونى» نبود، بلكه آغاز شكل‌گيرى يك تمدن بزرگ بشرى است؛ تمدن فراگير شيعه.
موقف كربلا و موسم اربعين، از امسال خود مبدا يك تاريخ خواهد شد. مبدا تاريخى كه در آن بزرگترين گردهمايى هر ساله انسانى بر پايه انس و محبت شكل خواهد گرفت و تمدن بوجود آمده شيعه را قوام و دوام خواهد بخشيد.
ُانس ميليون‌ها انسان در يك راهپيمايى طولانى و اطعام و اسكان آنها به يكديگر؛ و محبت جمعى آنان به اهل بيت (ع).
اُنس و محبتى كه سياست‌مداران و خداوندان زر و زور امروز بشرى را به انديشه‌اى ديگر واخواهد داشت.
انس و محبتى كه در مؤلفه‌هاى قدرت، تعريف جديدى را وارد خواهد ساخت.
انس و محبتى كه خود مؤلفه‌اى از قدرت خواهد شد.
مؤلفه قدرتي كه كمترين نمودارش تحقير بزرگ داعش بود. پس بياييم همه با هم از پايه‌ريزى اين مؤلفه جديد قدرت و از شكل‌گيرى اين تمدن جديد بشرى آگاه باشيم؛ نقش خود را بازيابيم و آمادگى‌هاى لازم را هوشمندانه كسب نماييم.
خواجه نصيرالدين طوسى، متفكر و انديشمند بزرگ قرن هفتم را به القابى مى‌ستايند كه مانندش را تاريخ به هيچ انديشمند ديگرى اعطا نكرده است. القابى همچون «استادالبشر» و « عقل حادى عشر». اين اوصاف و القاب كه موى بر تن آدمى راست مى‌كند، مى‌رساند كه اين اعجوبه تاريخ بشر در چه اندازه‌اى از دانش و انديشه قرار داشته است. اينكه ما چقدر او را مى‌شناسيم و يا اساسا نيازى به شناختن او را در جامعه احساس مى‌كنيم، خود حكايت ديگرى است. يكى از معروف‌ترين تاليفات استادالبشر و عقل حادى عشر، كتابى است به نام اخلاق ناصرى كه درباره انسان، خانواده و جامعه نوشته شده‌است. در اين كتاب، اخلاق فردى، روابط خانوادگى و اداره جامعه ( به تعبيرى علوم سياسى) مورد بحث قرار گرفته‌است.
اين فيلسوف بزرگ شيعى، در بخش سوم كتاب، سخن را به تمدن و اجتماعات بشرى مى‌‌كشاند. او مى‌گويد هر موجودى را كمالى است و كمال انسان در گردهمايى و اجتماع است و اين نوع اجتماع را تمدن خوانند. او مى‌افزايد اين اجتماع و تمدن، براى استحكام و پيشرفت خود به شخصى احتياج دارد كه به تاييد الهى ممتاز از ديگران باشد؛ اين شخص را محدثان امام خوانند و فعل او را امامت، و افلاطون او را مدبر عالم خواند و ارسطو انسان مدنى يعنى انسانى كه قوام تمدن به وجود او و امثال او صورت بندد.
اما چه چيزى مى‌تواند انسان‌ها را از كارها و روزمرگى‌هاى خود جدا ساخته و در يك گردهمايى و اجتماع بزرگ در كنار يكديگر قرار دهد؟ پاسخ خواجه نصير « محبت» است. او مى‌گويد: و چون مردم به يكديگر محتاج‌اند و كمال هر انسانى در كنار انسان‌هاى هم نوع ديگر شكل مى‌گيرد، پس بالطبع «مشتاق» گردهمايى و اجتماع است و اين «اشتياق» نامش محبت است و آن اجتماع نامش تمدن. ريشه كلمه «انسان» از اُنس است و به همين دليل آدميان به اجتماع و تجمع و گردهمايى سخت علاقه‌مندند و انسان‌ها كمال خود را از با هم بودن و در كنار يكديگر بودن مى‌جويند.
استاد بزرگ ما، زمينه‌ها و علت‌هايى را كه مى‌تواند انسان‌ها را به تجمع و گردهمايى فراخواند برمى‌شمارد تا به آنجا كه مى‌گويد: يكى ديگر از اجتماعات و گردهمايى‌هاى انسانى، اجتماعى است كه با نيت و انگيزه «خير» اتفاق مى‌‌افتد. در اين اجتماع هيچ خللى راه ندارد و هيچگاه از هم گسسته نخواهد شد و اشرار را در آن راهى نيست.
او مى‌گويد اجتماع و گردهمايى انسانى در اسلام به عنوان يك حركت به سوى كمال تلقى مى‌شود تا آنجا كه براى حركت در اين مسير كمال برنامه‌اى سنجيده و عميق در نظر گرفته شده است. به اين صورت كه: مسلمانان يك محله براى آنكه هر روز در يك گردهمايى در كنار هم باشند به اقامه نماز به جماعت توصيه شده‌اند؛ و براى آنكه مردم چندين محله و يك شهر بتوانند در يك گردهمايى هفتگى در كنار هم باشند نماز جمعه براى آنان در نظر گرفته شده است. و براى اين كه مردم يك شهر و حواشى آن بتوانند در طول سال يكديگر را ببينند و در كنار هم باشند، از اين رو دو اجتماع در طول يك سال برايشان در نظر گرفته شده است و آن نماز عيد قربان و فطر در صحرايى بدون ساختمان است؛ و فراتر از اينها، براى آنكه مسلمانان از ملت‌ها و كشورهاى مختلف بتوانند در طول عمر خود يك بار در يك گردهمايى هر چه بزرگتر در كنار هم باشند، فريضه حج برايشان در نظر گرفته شده است.
و حال در اربعين سال بزرگترين اجتماع و گردهمايى انسانى در سطح كره زمين و در طول تاريخ بشر شكل گرفته است. اجتماعى كه به تعبير استادالبشر بر پايه خير بوده است و از همين روى هيچ خللى در آن راه ندارد و هيچگاه از هم گسسته نخواهد شد. اين جمله يعنى اينكه اربعين امسال سرآغاز اربعين‌هاى بسيار پر جمعيت‌تر سال‌هاى آينده خواهد بود.
عقل حادى عشر، كه خود در پايين پاى امام موسى بن جعفر (ع) در كاظمين مدفون است، اگر بزرگترين امكان تجمع انسانى از ملت‌ها و كشورهاى مختلف را در موقف عرفات و موسم حج مى‌ديد، اينك موقف و موسمى ديگر از حج بى احرام حسينى.
آنچه در اربعين امسال اتفاق افتاد فقط «يك راهپيمايى عظيم ميليونى» نبود، بلكه آغاز شكل‌گيرى يك تمدن بزرگ بشرى است؛ تمدن فراگير شيعه.
موقف كربلا و موسم اربعين، از امسال خود مبدا يك تاريخ خواهد شد. مبدا تاريخى كه در آن بزرگترين گردهمايى هر ساله انسانى بر پايه انس و محبت شكل خواهد گرفت و تمدن بوجود آمده شيعه را قوام و دوام خواهد بخشيد.
ُانس ميليون‌ها انسان در يك راهپيمايى طولانى و اطعام و اسكان آنها به يكديگر؛ و محبت جمعى آنان به اهل بيت (ع).
اُنس و محبتى كه سياست‌مداران و خداوندان زر و زور امروز بشرى را به انديشه‌اى ديگر واخواهد داشت.
انس و محبتى كه در مؤلفه‌هاى قدرت، تعريف جديدى را وارد خواهد ساخت.
انس و محبتى كه خود مؤلفه‌اى از قدرت خواهد شد.
مؤلفه قدرتي كه كمترين نمودارش تحقير بزرگ داعش بود. پس بياييم همه با هم از پايه‌ريزى اين مؤلفه جديد قدرت و از شكل‌گيرى اين تمدن جديد بشرى آگاه باشيم؛ نقش خود را بازيابيم و آمادگى‌هاى لازم را هوشمندانه كسب نماييم.
ارسال نظر