.svg)
هولوکاست و رندی از نوع آلمانی!
چ ند روز پیش برای پوشش نشست خبری فردریک توبن، محقق آلمانی و منتقد ماجرای هولوکاست به دفتر جمعیت حامیان آزادی قدس شریف رفته بودم. به محقق آلمانی وقتی که با تمام وجود به رد هولوکاست می پرداخت و برای تفهیم دروغ بودن این داستان به خبرنگاران ایرانی تلاش می کرد، با دقت نگاه می کردم؛ گاهی صورت سفیدش سرخ می شد، گاهی لحن آرامش را تند می کرد و بعضی وقت ها هم ناگهان می خندید ...
جالب بود ... حس کردم توبن آلمانی برای رسیدن به هدف اش هیچ واهمه ای ندارد؛ او که در سخنانش رسما اعلام می کرد "منکر هولوکاست نیست" و تنها "نقدهایی به آن دارد"، حاضر بود برای بیان مقصودش در دفتر جمعیتی که مقابله با اسرائیل را تنها رسالت خود می داند بنشیند و نسبت به پوستر تصویر امام خمینی و رهبر انقلاب با پس زمینه قدس که در دو سوی پشت سرش نصب شده، اعتراضی نکند.
اگر سخنان توبن را می شنیدید برای ایرانی بودن تان تاسف می خوردید؛ توبن از هر وسیله ای استفاده می کرد تا خوب بودن یا حداقل بد نبودن آلمانی ها در جریان جنگ های جهانی را اثبات کند؛ گویی تنها مقصودش همین بود! کسی چه می داند شاید هولوکاست را هم برای همین منظور، حاصل افسانه پردازی تعدادی از یهودیان می داند.
هر چند که در بخش هایی از سخنانش سعی می کرد، با طرح مسئله فلسطین نظر ما را هم تامین کند اما دفاع از نازی ها را بی واهمه در دستور داشت و با صراحت می گفت: "واقعیت این است که ملی گرایان آلمانی دوران جنگ جهانی دوم به اندازه اسرائیلی ها نژاد پرست نبوده و بر عقایدشان تعصب نداشته اند."
این مورخ آلمانی با زیرکی و علمی که نسبت به حساسیت ایرانیان بر مسلمانان داشت، افزود: "بسیاری از جریانات جنگ جهانی دوم از جمله حضور بیش از 150 هزار یهودی و تعداد قابل توجهی از مسلمانان در ارتش آلمان با اهداف خاص پنهان شده و به بیانی غبار غفلت بر آن نشسته است..."
توبن که گویا فضایی مناسب برای طرح درد دلش یافته بود مجددا تاکید کرد: شما باید بدانید که بسیاری از حقایق جنگ جهانی به طور هدفمند تحریم شده یا مورد غفلت قرار گرفته است؛ به عنوان مثال آلمانی ها در جریان جنگ جهانی دوم قاضی ای به نام مورگان داشته اند که با سرکشی به مناطق مختلف جنگی، متخفلان نظامی را شناسایی و محکوم می کرده و در این چارچوب حتی چند افسر آلمانی به جرم بدرفتاری با اسرا محکوم شده اند؛ این قبیل مباحث واقعیاتی است که ما نباید در بسیاری از کشورهای اروپایی درباره آن صحبت کنیم.
تاکیدات استاد آلمانی و لحن صریح او بر این موضوع باعث شده بود که تعدادی از خبرنگاران حاضر در جلسه از افشاگری های او درباره جنگ جهانی دوم لذت ببرند؛ برای دقایقی فضای نشست، فضایی به نفع آلمان ها شده بود ...
دیدم که محقق 65 ساله آلمانی به خوبی فهمیده که چه می کند؛ او ایرانیان را هم خوب شناخته بود و علاقه ما به تعریف و تمجید از خود را خوب می دانست؛ در سخنانش با روحیات شرقی ایرانیان را ستود و تاکید کرد که در اینجا نهاد خانواده نسبت به غرب پایگاه مستحکمی دارد و اگر شما ایرانیان مشکلی داشته باشید، با مشورت با عمه، خاله، دایی یا عمویتان آن را حل خواهید کرد اما در غرب چنین چیزی وجود خارجی ندارد و حتی آزادی ای که از آن صحبت می شود، فقط آزادی در خرید کردن است!
جالب تر این بود که او در بخش دیگری از سخنان خود کتاب 40 روز در تهران را که با کیفیتی عالی و روی کاغذ گلاسه چاپ شده بود را با افتخار بالا گرفت تا عکاسان از آن تصویربرداری کنند؛ بعد صفحه ای از کتاب که حاوی عکس او با محمود احمدی نژاد بود را باز کرد و با لحنی تاکید آمیز گفت: "این عکس باعث شده خیلی ها حرف های من را گوش کنند!"
توبن خیلی سعی داشت در دل خبرنگاران ایرانی جا باز کند و لذا سعی می کرد در پایان صحبت هایش از هر وسیله ای برای این منظور استفاده نماید؛ نمی دانم منظورش چه بود اما با اشاره ای رندانه به تعداد همسران پیامبر اسلام (ص) گفت: وقتی من در مشهد در این باره حرف زدم، استادان دانشگاه آنجا به من گفتند که ما با یک زن هم به زور می سازیم، چه برسد به چهار تا ... و این همان ساختار واقعی خانواده است!
حرفهای او که تمام شد، با خودم گفت واقعا ایران کجای این داستان قرار دارد؛ به فرض که توبن و امثال او با تمام ادله علمی و قانع کننده، دروغ بودن هولوکاست را اثبات کردند؛ به ما چه می رسد؟ نتیجه این قضیه بر اساس عزت است، مطابق حکمت است یا تامین کننده مصلحت کشور ما؟
امثال توبن می آیند و می روند و با تمجید علنی از فضایی که ایران برای سخنرانی و بیان آزاد عقایدشان ایجاد کرده، در جهت تطهیر ملت خود و تصحیح وجهه مخدوش شده کشورشان عمل می کنند؛ ما چه می کنیم؟ دو ضلع این جریان، آلمانی ها و یهودیان هستند. اگر بخواهیم ضلع سومی هم به آن اضافه کنیم، فلسطینیان! با توجه به اینکه لازمه حمایت از فلسطین، رد هولوکاست نیست، در معادله رد و انکار این موضوع، جای ما کجاست؟ هولوکاست، دروغ باشد یا واقعیت، آیا مسئله ما این است؟
ارسال نظر