چرا تل آویو از وزرای "میانه رو" در کابینه اوباما نگران است؟

پارسینه -_امین ارشادی: اسراییلی ها با حساسیت ویژه ای انتصابات در پست های عالی دولت آمریکا را دنبال می کنند، انتصاباتی که می تواند اثرات مستقیمی را در روابط دوجانبه واشنگتن- تل آویو بر جای گذارد.

گزارش ها حاکی از آن است که "جان کری" سناتور دموکرات و رییس کمیته روابط خارجی سنا پس از مخالفت کنگره با تصدی وزارت خارجه از سوی " سوزان رایس" نماینده آمریکا در سازمان ملل نزدیک ترین گزینه به سکانداری سیاست خارجی آمریکا پس از هیلاری کلینتون است.

گفته می شود تقویت شانس جان کری برای پست وزارت خارجه آمریکا حاصل برخی لابی های فعال از جمله آیپک برای کانالیزه کردن تصمیمات باراک اوباما درباره چالش های اساسی سیاست خارجی باشد اما به نظر می رسد با توجه به برخی اظهارات و موضع گیری های او، نگاه سیاه و سفید به برنامه های آینده و سیاست های اتخاذی آمریکا دقیق نیست.

جان کری پیشتر در مصاحبه ای با "فرید زکریا" در برنامه " جی پی اس" که از شبکه "سی ان ان" پخش می شد تاکید کرده بود که مسایل منطقه ای می تواند بهترین ورودی به مذاکرات ایران و آمریکا باشد. او از افغانستان به عنوان نمونه خوبی برای شروع مذاکرات ایران و آمریکا نام برد و گفت که این گفت و گوها حتی می تواند منجر به رایزنی ها درباره سایر موضوعات مهم مانند مساله هسته ای ایران شود.

همین موضوع درباره " چاک هاگل" نیز به عنوان محتمل ترین گزینه موجود برای تصدی وزارت دفاع آمریکا پس از " لئون پانه تا" مطرح می شود.

رسانه های اسراییلی می گویند هاگل جمهوری خواه به عنوان فردی میانه رو شناخته می شود با این حال به "انعطاف ناپذیری" در برابر اسراییل معروف است. مرکز پژوهش های اسراییلی "عکا" به نقل از رسانه های اسراییل می نویسد: "باراک اوباما رییس جمهور آمریکا با انتصاب چاک هاگل به سمت وزارت دفاع نمی تواند پیامی واضح تر از این در خصوص آزردگی خود از سیاست های اسراییلی ها درباره فلسطینی ها ارسال کند."

برخی قانون گذاران جمهوری خواه آمریکایی با "جدا معتدل" توصیف کردن هاگل درباره ریاست او بر پنتاگون ملاحظاتی را وارد کرده اند. آنها به مواردی از این قبیل در ملاحظات خود استناد کرده اند: در سال 2009 هاگل در نامه ای سرگشاده به اوباما از او خواست که مذاکرات مستقیم با حماس را آغاز کند، در سال 2007 خواستار مذاکرات مستقیم و بدون پیش شرط با ایران شد تا پویایی تاریخی قدرتمندی به روابط دو دولت ببخشد، در سال 2006 و در خلال جنگ اسراییل با حزب الله لبنان از رییس جمهور سابق آمریکا خواست که فورا برای برقراری آتش بس اقدام کند زیرا این اقدام را برای بهبود وجهه ایالات متحده در خاورمیانه حیاتی می دانست و بالاخره در سال 2004 یکی از دو سناتوری بود که با لایحه تحریم علیه ایران و لیبی مخالفت کرد.

دانیل لاریسون در سایت " امریکن کانزوتیو" می نویسد: "مزیت چاک هاگل این است که او نسبت به استفاده از زور در خارج از مرزها در مقایسه با سایر جمهوری خواهان کم اشتیاق تر است... به طوری که او به عنوان یک کهنه سرباز هیچ گاه فردی نبوده است که هزینه های کشمکش های مسلحانه را کم جلوه دهد یا از آن چشم پوشی کند. با این حال نقطه منفی او این است که او هنگامی که در سنا بوده با جنگ های خارجی هم مخالفتی نکرده است."

چاک هاگل در سال 2008 در تحقیقی با عنوان " بررسی هزینه و فایده عملیات نظامی علیه ایران" نوشت: "عملیات اسراییلی (علیه برنامه هسته ای ایران) موفق نمی شود و تقریبا مسجل است که این عملیات نمی تواند خسارت های زیادی به تاسیسات زیر زمینی "فردو" وارد کند." او در جایی دیگر از بررسی خود می افزاید: "ترتیبات هسته ای جهان همین الان هم آن قدر به هم ریخته است که با مساله هسته ای ایران به جایی برنخورد."

چاك هاگل مي نويسد:" در اين دنياي ناقص، دستيابي دولت ها به توانايي سلاح هسته اي، اغلب اوقات با درجه اي از مسئوليت پذيري يا حداقل رفتار عاقلانه همراه خواهد بود. چنين حكومت هايي ممكن است دشمن ما باشند ولي دركي متناسب از نتايج تاسف انگيز جنگ و نتايجي را كه گريبانگيرشان خواهد شد، دارند."