روزه در سفر (ماموریت کاری)

روزه گرفتن مسافر طبق نظر همه مراجع تقلید درست نیست و فرد مسافر نباید روزه بگیرد اما درباره مسافرت و شرایط نماز و روزه در مسافرت سوالاتی پیش می آید که ستاره بعضی از آن ها را در این مقاله گردآوری کرده است؛
روزه مسافر چه زمانی صحیح است؟
مسافر مى‌تواند براى خواستن حاجت، سه روز در شهر مدینه، روزه مستحبى بگیرد. (هر چند قصد اقامتِ کمتر از ده روز در آن شهر را داشته باشد) و احتیاط آن است که این سه روز، پشت سر هم بوده و در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد.
اگر حاجى توانایی قربانی نداشته باشد، یعنى نه حیوانى براى قربانى دارد و نه پول آن را، چنین شخصى باید سه روز پشت سر هم (بنا بر احتیاط واجب از هفتم تا نهم‌ ماه ذى الحجّه) در سفر حج و هفت روز پس از بازگشت (مجموعاً ده روز) روزه بگیرد.
اگر فردی نذر کند روزه بگیرد و روز آن را معین نکند، نمى‌تواند آن را در سفر به جا آورد، ولی اگر نذر کند در روز معینى روزه بگیرد و در آن روز مسافر باشد.
روزه مسافر - آیت الله سیستانی
روزه دانشجویان:

اگر در شهری دانشجو هستید و هر هفته ممکن است از محل تحصیل خود دور شوید اگر تحصیل شما در آنجا حداقل ۲ سال ادامه دارد نماز شما تمام و روزه صحیح است و در دو هفته اول اگر کمتر از ده روز آنجا بمانید احتیاطا بین شکسته و تمام جمع کنید.
اگر برای تحصیل ساکن شهری بشوید و در ماه حداقل ۷ روز و در سال ۹۰ روز در آن شهر باشید حکم وطن را برای شما دارد، در غیر این صورت کثیرالسفر هستید که در ایام درس نمازتان تمام و روزه صحیح است.

اگر دانشجویی قصد داشته باشد تا چهار سال هفته ای دو روز یا بیشتر در شهر محل تحصیلش باشد، محل تحصیل در حکم وطن است و نماز و روزه اش تمام است البته در دو هفته اول احتیاطا هم نماز شکسته بخواند هم تمام و همچنین هم روزه بگیرد و هم قضای آن را بگیرد مگر اینکه قصد ۱۰ روزه بکند که در این صورت از روز اول نمازش تمام است و روزه صحیح است و نیار به جمع نیست.

روزه در جاهایی که نماز کامل است:

شخص مسافر در کل شهر مکه و شهر مدینه و شهر کوفه (که شامل مسجد سهله نیز می شود) جایز است نماز را تمام بخواند؛ همچنین تا نه متر و نیم اطراف ضریح مبارک امام حسین (ع)، ولی روزه نمی تواند بگیرد.

روزه در ماموریت کاری:

اگر به دلیل شرایط کاری حداقل ۳ روز در هفته از محل سکونت خود خارج می شوید و این برنامه حداقل ۶ ماه ادامه دارد نماز و روزه شما در همه جا تمام است.

روزه در شهر زادگاه:

اگر شهری که به آن سفر کرده اید زادگاه شما نباشد یا اینکه زادگاه شما باشد ولی از زندگی در آنجا اعراض (رویگردانی) کرده باشید نماز شما شکسته و روزه صحیح نیست ولی اگر زادگاه شما باشد و اعراض نکرده باشید و احتمال می دهید در آینده برگردید و آنجا دوباره زندگی کنید نمازتان هر وقت به آن شهر بروید تمام است و روزه نیز صحیح است.

مسافرت در ماه رمضان:

مسافرت در ماه رمضان برای روزه دار مانعی ندارد ولی اگر مسافرت برای فرار از روزه باشد مکروه است و کافی است بعد از ماه مبارک برای هر یک روز یک روز قضا کند و کفاره ندارد.

روزه گرفتن در سفر:

روزه (واجب یا مستحب) در سفر مشروع نیست، ولی چنانچه روزه قضا نداشته باشد می تواند نذر کند که روزه مستحب را در سفر بگیرد.

روزه مسافر روزه مسافر خامنه ای
اگر دوست دارید از فواید روزه و مضرات روزه یا از فواید پزشکی روزه باخبر شوید با ستاره همراه باشید.

روزه مسافر - آیت الله خامنه ای
روزه و مدت سفر:

وظيفه کسی که نمی داند مسافرتش ده روز یا کمتر طول می کشد تا سی روز این است که نمازش را شکسته و از آن به بعد بايد نمازش را تمام بخواند؛ هر چند در همان روز بخواهد برگردد.
مسافرت در ماه رمضان:

مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد و در صورت مسافرت، ولو اين‌که برای فرار از روزه باشد، افطار بر او واجب است.
كسی كه در ماه رمضان مسافرت كرده، تنها قضای روزه‌ ها بر او واجب است و كفاره روزه ندارد.
سفر در قبل از ظهر:

مسافری که صبح از وطن خارج شده و از حد ترخص گذشته و قبل از ظهر به وطن برمی‌گردد اگر مفطری (مبطلات روزه) را مرتکب نشده، بايد نيت روزه کند و روزه‌اش صحيح است.
مسافری که صبح به مقدار بیشتر از مسافت شرعی (۲۲/۵ کیلومتر) از وطن خود دور می‌شود، اگر قبل از ظهر برگردد ولی شک کند که به اذان ظهر رسیده یا نه، در صورت شك روزه صحيح است.
اگر شخصی بخواهد قبل از زوال به محل اقامتش برسد، ولی در راه به خاطر پیشامد حادثه‌‌ ای نتواند در زمان معین به مقصد برسد، روزه‌ اش در سفر صحيح نيست و بر او فقط قضای روزه آن روزی که پيش از ظهر به محل اقامتش نرسيده، واجب است و کفّاره‌‌ ای هم ندارد.
رسیدن به مقصد در بعد از ظهر:

اگر به جایی سفر کنید که قصد دارید ده روز در آن‌جا بمانید ولی بعد از اذان ظهر به آن‌جا برسید روزه آن روز صحيح نيست و بايد قبل از اذان ظهر در محل اقامت ده روز باشيد.
گرفتن روزه قضا در سفر:

گرفتن روزه‌‏های قضا، در سفر جايز نيست.
روزه نذری در سفر:

كسی كه در ماه رمضان در سفر است، نمی‏‌تواند نذر كند روزه بگیرد.
اگر کسی نذر کند که چهل روز پشت سر هم روزه بگیرد و در این اثنا سفری برایش پیش آمد اگر برای آن نذر، وقت تعيين كرده است و ناچار شد به سفر برود، بايد قضای آن مقداری را كه سفر كرده به‌جا آورد؛ ولی اگر وقت تعيين نكرده ‏است بايد در موقع ديگری چهل روز پی در پی روزه بگيرد.‏
روزه مسافر حد ترخص روزه مستحبی در سفر
روزه مسافر - آیت الله مکارم شیرازی
روزه مسافر:

شخص مسافر نبايد روزه بگيرد و به طور كلّى در هر موردى که نماز شكسته است روزه را بايد ترك كرد و در جايى كه نماز را بايد تمام بخواند (مانند كسى كه شغلش مسافرت است و يا در محلّى قصد ماندن ده روز كرده) بايد روزه را بگيرد.
مسافرت در ماه رمضان:

مسافرت در ماه رمضان حرام نيست، ولى اگر براى فرار از روزه باشد مكروه است.
روزه گرفتن در سفر:

هرگاه روزه روز معينى غير از ماه رمضان بر انسان واجب باشد (مثل اين كه نذر كرده نيمه شعبان را روزه بگيرد) بنابر احتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند، حتى اگر در سفر است بايد در جايى قصد توقف ده روز كند و آن روز را روزه بگيرد.
روزه نذری در سفر:

اگر نذر روزه كند ولى روز آن را معين نسازد نمى تواند آن را در سفر به جا آورد، ولى اگر نذر كند روز معينى را در سفر روزه بگيرد يا نذر كند روز معينى را چه مسافر باشد چه نباشد روزه بگيرد، احتياط واجب آن است كه آن روز را اگر چه مسافر باشد روزه بگيرد.
جهل از احکام روزه مسافر:

كسى كه اصلاً نمى داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد روزه اش صحيح است، ولى اگر در بين روز مسأله را بفهمد روزه اش باطل مى شود.
فراموشی احکام روزه مسافر:

هر گاه فراموش كند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنابر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.
مسافرت در بعد از ظهر:

هرگاه روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد بايد روزه خود را تمام كند، امّا اگر پيش از ظهر مسافرت نمايد روزه اش باطل است، ولى قبل از آن كه به حدّ ترخص (منظور از حدّ ترخص جايى است كه صداى اذان شهر را نشنود، يا به جايى برسد كه از نظر مردم شهر پنهان گردد) برسد نمى تواند روزه را افطار كند و اگر پيش از آن افطار كند كفّاره بر او واجب است.
پایان سفر در قبل از ظهر:

هرگاه مسافر پيش از ظهر وارد وطن شود، يا به جايى برسد كه قصد ده روز توقّف دارد، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى كند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا كند و مستحبّ است باقيمانده آن روز را امساك نمايد، ولى اگر بعد از ظهر وارد شود نمى تواند روزه بگيرد.
روزه خواری در سفر:
مسافر و كسى كه از روزه گرفتن معذور است مكروه است در روز ماه رمضان در خوردن و آشاميدن، خود را كاملاً سير كنند، همچنين جماع براى آنها مكروه است.

منبع: ستاره