چرا کره شمالی از برنامه هسته‌ای و موشکی‌ خود دست نمی‌کشد؟

به گزارش خبرنگار «پارسینه»، زمانی که از کیم جونگ ایل، رهبر سابق کره شمالی، پرسیده شد چرا منابع محدود کشورش را صرف ساخت موشک های بالستیک می کند پاسخ داد: «مجبورم به آنها بفهمانم که موشک دارم، چرا که این تنها راهی است که ایالات متحده می خواهد با من صحبت کند». پسر او جور دیگری مسئله را مطرح می کند: «این تنها راهی است برای آن که ایالات متحده به ما حمله نکند، و تنها راهی است برای آن که آنها مرا از قدرت کنار نگذارند».

گابریل ریفکایند، بنیانگذار «فرآیند آکسفورد» که یک ابتکار دیپلماتیک برای ایجاد گفتگو در حوزه های مورد مناقشه است، در مطلبی برای گاردین ادامه می دهد:

من سال گذشته با هدف درک چگونگی تفکر مردم داخل کره شمالی به این کشور سفر کردم. البته که تجربه من محدود بود. همه جا با مباشرانی که وفادار و فرمانبردار هوادار رژیم بودند همراهیم می کردند. با مردمی که صحبت کردم جهان خارج را به عنوان یک تهدید می دیدند.

اوضاع مادی برای برخی بهبود پیدا کرده است، اما شرایط روانی بسیاری از مردم کره شمالی قربانی تاریخشان شده است. آنها مرتب به گذشته ارجاع می دهند، به جنگ کره، اشغال توسط ژاپنی ها، پایان شوروی، و جلوه کردن قدرت ایالات متحده. تنها در جنگ کره 20 درصد جمعیت کشته شدند. زمانی که بمباران در سال 1953 متوقف شد، ایالات متحده ترک مخاصمه کامل را اعلام نکرد. در نگاه کره شمالی، آمریکایی ها هنوز حق حمله به این کشور را حفظ کرده اند و کره ای ها خواهان یک معاهده صلح دائمی هستند.

یکی از دلایلی که حل مناقشه مشکل شده این است که ما در توجه به رفتار خودمان و برداشت آن از سوی کسانی که دشمن می پنداریم، ناکام بوده ایم. برای آمریکایی ها برگزاری رزمایش در منطقه ممکن است به عنوان یک نمایش دفاعی نگریسته شود، اما کره شمالی آن را دشمنانه قلمداد می کند.

کره شمالی در ماه ژانویه پیشنهاد کرد که با تعلیق تمرین های نظامی آمریکا و کره جنوبی، می توان از تنش ها کاست، اما این موضوع به سختی در رسانه های غربی گزارش شد. کره شمالی ادعا کرد که در واکنش، انجام آزمایش های اتمیش را متوقف خواهد کرد. این پیشنهاد تعلیق- تعلیق از سوی چین و روسیه و اخیرا توسط رییس جمهور تازه کره جنوبی حمایت شد. واشنگتن آن را رد کرد بدون آن که بخواهد هرگونه تساوی بین مانورهای نظامی خود و آزمایش های موشکی و اتمی کره شمالی را بپذیرد.

در چنین وضعیت نمی توان گزینه نظامی را در نظر گرفت. کره شمالی در یک منطقه بسیار پرجمعیت واکنش نشان خواهد داد: تنها 25 میلیون نفر در سئول زندگی می کنند. بنابراین تنها گزینه تعامل با پیونگ یانگ است که باید خاموش و محرمانه و بدون پیش شرط باشد. نخستین گام می تواند شامل کاهش سطح تمرین های نظامی در مقابل موافقت کره شمالی با تلیق برنامه هسته ایش باشد. همان گونه که ناخوشایند به نظر می رسد، پیونگ یانگ به هیچ وجه قصد ندارد درباره زرادخانه هسته ایش گفتگو کند، چراکه آن را به عنوان یک سیاست تضمینی حیاتی می بیند. تنها زمانی که نگرانی های امنیتی تمام طرف ها مد نظر قرار گیرد می توان درباره سلاح های هسته ای گفتگو کرد.

جو داغ کنونی تنها به خطرناک تر شدن موضوع می انجامد. برای کاهش حرارت باید واکنش ها سنجیده شوند- توییت کردن های بدون برنامه تنها به بدتر شدن اوضاع منجر می شود. تعامل خاموش و محرمانه برای لازم است تا مشخص شود آیا رفتار پیونگ یانگ یک استراتژی لجوجانه برای رسیدن به مذاکرات صلح است یا خیر. زمانی که چنین وضعی به خطر جنگ اتمی و نگرانی بین المللی منجر می شود، تهییج، عرض اندام و رجز خوانی بسیار خطرناک تر از آن است که دنبال شود.