عشق به پرسپولیس بعد از امضا قرارداد!

گزارش - تحریریه پارسینه | «از بچگی پرسپولیسی بودم». طرفداران پرسپولیس در روز معارفه سروش رفیعی، انتظار هر جمله‌ای را داشتند غیر از اینکه بمب نقل و انتقالات‌شان، حرف از علاقه کودکی به این باشگاه بزند. سروش که از همه تیم‌های بزرگ لیگ پیشنهاد داشت، ماه‌های اول فصل را صرف مذاکره با تیم‌های مختلف کرد و هیچ‌وقت حتی بین رنگ قرمز و آبی، تبعیضی قائل نشد. سکوت سروش، تا روز توافق اولیه با پرسپولیس ادامه داشت و حتی بعد از بازی با استقلال در آزادی، سروش گفت در هر دو تیم دوستان خوبی دارد معلوم نیست کدام تیم پایتخت مقصد بعدی‌اش باشد.

سروش قبل از پیوستن به پرسپولیس، در پاسخ به سوال درباره تیم مورد علاقه‌اش از حرفه‌ای گری و تعهد حرف می‌زد: «درست نیست که من به عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای مثل یک طرفدار بگویم استقلالی هستم یا پرسپولیسی. اصل قضیه این است که فوتبالیست حرفه‌ای در هر جایگاهی که باشد باید تا آخرین لحظه از نظر اخلاقی و فنی به آن محیط متعهد باشد. ما حرفه‌ای پول می‌گیریم و نگاه‌مان هم باید حرفه‌ای باشد.»

مذاکره با دو تیمی که بیشترین طرفدار را در ایران دارند و در کنار آن بررسی پیشنهاد تراکتور، حق طبیعی سروش رفیعی بود. او بعد از ستاره شدن در فولاد، یک فصل و نیم مجانی برای تراکتورسازی به میدان رفت و حق داشت به تیمی برود که مشکلات مالی دو ساله‌اش را جبران کند. اما او در زمان انتخاب تیم جدیدش، حرف از علاقه به پرسپولیس نمی‌زد. او در آن مقطع ترجیح داد به جای صحبت درباره علاقه کودکی، از حرفه‌ای‌گری حرف بزند. حرفه‌ای‌گری که بهتر بود، امروز هم در حرف‌های او باقی بماند و جایش را به پرده برداری از علاقه دوران کودکی ندهد.

اگر برانکو در پرسپولیس نبود، تیمش در صدر جدول لیگ قرار نداشت یا پیشنهاد مالی آن‌ها توقع سروش را برآورده نمی‌کرد، او حالا در کنفرانس مطبوعاتی تراکتورسازی یا استقلال حرف می‌زد. صحبت از علاقه، در این موارد نمایش زیاد جذابی نیست. نمایشی تکراری، که کسی از دیدن قسمت جدید آن به وجد نمی‌آید.