روایت متفاوت از یک آسایشگاه جانبازان

روز اول یکی از جانبازها که سر زن و دو تا بچه اش را بریده بود و انقدر معصوم بود که فقط حواس آدم پرت معصومیت اش می شد دچار حمله شد و دست و پا بسته بردنش تا بهش شوک بدهند و ته سیگارش افتاد روی زمین و پت پت خاموش شد.

روز دوم داخل آلاچیقی که آن وسط بود فهمیدم نصف شان در زندگی تا به حال زن را تجربه نکرده اند و نصف دیگرشان زن هایشان برای همیشه گم و گور شده اند. ساعت ده صبح وقت سهمیه ی یک عدد پرتقال و سیب شان بود. عاشق این برنامه ی روزانه شان بودند. بقیه ی روز متادون بود و خواب.

پرتقال ها را گرفتند و دانه دانه عین پسر بچه های ده ساله دستشان را آوردند طرفم و بدون هیچ حرفی عزیزترین هدیه ی روزشان را به من دادند. بغلم پر شد از پرتقال.

نوشین زرگری