.svg)
یادداشتِ خواندنی مدیر یک تولیدی آدامس
پارسینه: هر از چند گاهی ماموران به مغازه ها می ریزند و اگر مغازه ای سیگار قاچاق داشته باشد چپقش را چاق می کنند! مغازه داران آنقدر از داشتن سیگار قاچاق می ترسند که هر بسته آن را در یکی از هزارتوی مغازه خود مخفی می کنند و تنها به نور چشمی ها می فروشند!
واقعا چه قدرتی پشت این کالای مرگ آور داخلی خوابیده است که مامور مبارزه با قاچاق آن را در هر سوراخی که باشد می یابد و توقیف می کند اما آدامسهای قاچاق رنگ و وارنگی که در زیر شیشه پیشخوان همه سوپرمارکتهای این کشور چشمک می زنند نه میبیند و نه صدای تولید کنندگان ورشکسته داخلی را می شنود!
بازار آدامس بازاری هزار میلیارد تومانی است که هفتصد میلیارد آن در اختیار کالای قاچاق وارداتی است، صد میلیارد آن از مسیرهای قانونی وارد می شود و تنها دویست میلیارد تومان آن توسط بزرگانی چون مینو و شیرین عسل و سایر تولید کنندگان بزرگ و کوچک داخلی تولید می شود.
به نظر می رسد تولید کنندگان داخلی این کالا انجمن صنفی قدرتمندی ندارند تا بتواند مانند شرکت دخانیات ایران ماموران را حداقل به بازار مولوی و پله نوروزخان که مرکز آدامس قاچاق ایران است بکشاند یا زور مافیای قاچاق آدامس ایران به دیگران می چربد!
شاید بیان این نکته خالی از لطف نباشد که اگر جلوی قاچاق آدامس گرفته شود حداقل 3000 کارگر ایرانی در کارخانه های تعطیل و نیمه تعطیل داخلی مشغول به کار خواهند شد و چه بسا با قدرتمند شدن تولید کنندگان داخلی، صادرات این محصول بتواند برای کارگران بیشتری فرصت اشتغال ایجاد نماید
من زمانی ویزیتور آدامس خروس نشان بودم و الان که با آدامسهای ترک مقایسه می کنم به حال دندانهای مردم قدیم با اون آدامسهای خشک خروس نشان تاسف می خورم.
ولی نوستالژی زمان کودکی ما بود وقتی با یک ریال دو عدد ادامس میگرفتیم و تا سرحد مرگ میجویدیم که دیگر اشو لاش بود و بچه های شیطون هم توی کلاس هنوز تو دهنشون بود و وای به وقتی که معلم میفهمید چوب شلاق و فلم در انتظار بود ولی برای انها غمی نبود تبلیغاتش هم جالب و ...بود