دوئلی میان سازها و حنجره های صداساز

تحریریه پارسینه ؛ نازنین شادپی - فیلم کمدی برزو نیک نژاد از یک موسیقی به شدت خلاقانه و متناسب با فضای داستانی فیلم سود برده است. احسان بیرقدار آهنگساز فیلم، خلاقیت خود را در انتخاب گروه کر تهران برای همراهی سازهایش نشان داده چرا که در بخشی از موسیقی، این سازها هستند که نواخته می شوند و در بخشی دیگر، حنجره افراد گروه کر است که صدای ساز مورد نظر را در می آورد.


بخشی از موسیقی فیلم، دوئلی را میان سازها و حنجره افراد سبب شده است. بیرقدار نه تنها با بهره گیری از یک ساز، که با یک چینش درست از زهی ها، کلاویه دارها و بادی ها کاراکترهای موسیقی خود را انتخاب کرده است. ویولنسل، ویولن، کلارینت، گیتار و پیانو حریف های مقابل گروه کر هستند که سوال و جواب گوش نواز و همگونی را با فضای فانتزی فیلم خلق کرده اند.

شاید اگر بیرقدار فقط از سازها و نوازنده ها استفاده می کرد و یا فقط بر صداسازی حنجره افراد گروه کر متمرکز می شد نمی توانست چنین موسیقی درخور توجهی را بسازد. در اصل تلفیق میان سازها و حنجره های صداساز است که جذابیت سکانس مورد نظر را چند برابر کرده است.

به عنوان مثال در نمای بازی فوتبال و آسیب دیدن پای «سعید» (با بازی جواد عزتی) سازها و حنجره به موقع در جای خود شنیده می شوند و سازی به اشتباه جای حنجره ای را نمی گیرد؛ ویولن ها نواخته می شود و در ادامه حنجره های صداساز به کمک موسیقی می آید.

یکی دیگر از جذابیت های موسیقی بیرقدار، ریتم آن است؛ موسیقی به مانند فضای داستانی فیلم، گاهی ریتم تند به خود می گیرد و گاهی ریتمی کند.

گاهی سازها براساس تکنیک ترمولو سریع و هیجانی نواخته می شود و گاه آرام و آرام بخش. این پارادوکس میان نوع نواختن سازها در نهایت یک ملودی جذاب و همگون با فیلم، حتی با نوع قاب بندی تصویر را سبب شده است.

منتقدان به شدت به این فیلم تاختند و آن را مورد بی مهری خود قرار دادند، اما کسی نه به قاب بندی خوب فیلم و نه به موسیقی همگون با تصاویر و کاراکترهای داستانی آن توجه و اشاره ای کرد.