.svg)
پانزده خرداد، زخم کهنه مردم
پارسینه: تاریخ ایران پر از درد ها و زخم هایی است که حاکمان مستبد برای مردم بوجود آورده اند. زخم هایی کهنه که جایشان بر پیکره مردم ایران نشانه ای از غرور و استقامت است.
تحریریه پارسینه - بدون شک ریشه اصلی انقلاب بزرگ بهمن ۵۷ در ایران را باید در پانزدهمین روز خردادماه سال ۱۳۴۲ جست و جو کرد. یعنی دو روز بعد از نطق تاریخی و ماندگار امام خمینی (ره) در مدرسه فیضیه. حالا پنجاه و اندی سال از آن قیام تاریخی می گذرد. با این حال هنوز هم خاطره و یاد آن حرکت بزرگ مردمی در خاطر عموم مردم ایران مانده است.
« آقا! من به شما نصیحت میکنم؛ ای آقای شاه! ای جناب شاه! من به تو نصیحت میکنم؛ دست بردار از این کارها. آقا! اغفال دارند میکنند تو را. من میل ندارم که یک روز اگر بخواهند تو بروی، همه شکر کنند... اگر دیکته میدهند دستت و میگویند بخوان، در اطرافش فکر کن... نصیحت مرا بشنو... ربط مابین شاه و اسرائیل چیست که سازمان امنیت میگوید: از اسرائیل حرف نزنید... مگر شاهْ اسرائیلی است؟ » سخنانی صریح از رهبر کبیر انقلاب که مثل آب سردی روی سر رژیم پهلوی ریخت و همه مردم را به تامل واداشت.
دو روز بعد همانطور که پیش بینی می شد نخستین مبارز ایران علیه حکومت پهلوی بازداشت شد و اتفاقات ۱۵ خرداد رقم خورد. سحرگاه پانزده خرداد ۴۲ صدها کماندوی اعزامی از مرکز، منزل امام خمینی (ره) را محاصره کردند و ایشان را در حالی که مشغول نماز شب بود دستگیر و سراسیمه به تهران برده و در بازداشتگاه باشگاه افسران زندانی کردند و غروب آن روز به زندان قصر منتقل نمودند. خبر دستگیری امام به سرعت در شهر قم و مناطق اطراف پیچید. زن و مرد از روستاها و منازل خویش در شهر بهسوی منزل قائد خود حرکت کردند. شعار «یا مرگ یا خمینی» در گرمای کویری شهر قم پیچید. به قدری خشم مردم زیاد بود که ابتدا مأمورین پلیس پا به فرار گذاشتند. آنها پس از تجهیز قوا به میدان آمدند. نیروهای کمکی نظامی نیز از پادگانهای اطراف به شهر قم گسیل شدند. هنگامی که سیل جمعیت از حرم حضرت معصومه بیرون آمدند، رگبار مسلسلها گشوده شد و تا ساعتی چند درگیری شدید ادامه داشت.
با طلوع آفتاب ۱۵ خرداد خبر دستگیری امام خمینی به دیگر شهر های کشور رسید. در تهران، مشهد و شیراز هم اتفاقی مثل قم بوجود آمد. مردم ورامین و شهرک‌های اطراف بهسوی تهران سرازیر شدند. تانکها و ابزار زرهی و نیروهای نظامی برای جلوگیری از ورود معترضین به شهر در سه راهی ورامین با جمعیت درگیر شدند و جمع زیادی از راهپیمایان را به خاک و خون کشیدند. جمعیت انبوهی در حوالی بازار تهران و مرکز شهر نیز جمع شدند و با شعار «یا مرگ یا خمینی» بهسوی کاخ شاه به حرکت درآمدند. از جنوب شهر تهران نیز سیل جمعیت به سمت مرکز راه افتاده بود.
تمامی این اتفاقات تنها در یک روز رخ داد. گویی مردم سالها منتظر چنین جرقه ای بودند. غده نفرت توده مردم از حاکمان متورم شدهخ بود و با دستگیری رهبر آنها این غده سر باز کرد و رخدادهای خونین ۱۵ خرداد رقم خورد.
شاه دو روز بعد از نهضت ۱۵ خرداد، قیام مردم را بلوا و اقدامی وحشیانه، و نتیجه اتحاد ارتجاع سرخ و سیاه نامید و سعی کرد تا آن را به خارج از مرزها و کسانی همچون جمال‌عبدالناصر نسبت دهد. اظهاراتی سست و بی اساس که نه تنها تفاوتی در نگاه مردم به رژیم پهلوی ایجاد نکرد بلکه نگاه آنها به شاه و رژیم پهلوی بدتر از پیش شد.
به گزارش پارسینه ، سالهای زیادی از این اتفاق می گذرد، بسیاری ۱۵ خرداد را نقطه عطفی در تاریخ مبارزات مردم ایران به رهبری امام خمینی می دانند. این روز در ایران تعطیل رسمی است و هر سال فرصتی است برای مرور یک درد بزرگ. تاریخ ایران پر از درد ها و زخم هایی است که حاکمان مستبد برای مردم بوجود آورده اند. زخم هایی کهنه که جایشان بر پیکره مردم ایران نشانه ای از غرور و استقامت است.
« آقا! من به شما نصیحت میکنم؛ ای آقای شاه! ای جناب شاه! من به تو نصیحت میکنم؛ دست بردار از این کارها. آقا! اغفال دارند میکنند تو را. من میل ندارم که یک روز اگر بخواهند تو بروی، همه شکر کنند... اگر دیکته میدهند دستت و میگویند بخوان، در اطرافش فکر کن... نصیحت مرا بشنو... ربط مابین شاه و اسرائیل چیست که سازمان امنیت میگوید: از اسرائیل حرف نزنید... مگر شاهْ اسرائیلی است؟ » سخنانی صریح از رهبر کبیر انقلاب که مثل آب سردی روی سر رژیم پهلوی ریخت و همه مردم را به تامل واداشت.
دو روز بعد همانطور که پیش بینی می شد نخستین مبارز ایران علیه حکومت پهلوی بازداشت شد و اتفاقات ۱۵ خرداد رقم خورد. سحرگاه پانزده خرداد ۴۲ صدها کماندوی اعزامی از مرکز، منزل امام خمینی (ره) را محاصره کردند و ایشان را در حالی که مشغول نماز شب بود دستگیر و سراسیمه به تهران برده و در بازداشتگاه باشگاه افسران زندانی کردند و غروب آن روز به زندان قصر منتقل نمودند. خبر دستگیری امام به سرعت در شهر قم و مناطق اطراف پیچید. زن و مرد از روستاها و منازل خویش در شهر بهسوی منزل قائد خود حرکت کردند. شعار «یا مرگ یا خمینی» در گرمای کویری شهر قم پیچید. به قدری خشم مردم زیاد بود که ابتدا مأمورین پلیس پا به فرار گذاشتند. آنها پس از تجهیز قوا به میدان آمدند. نیروهای کمکی نظامی نیز از پادگانهای اطراف به شهر قم گسیل شدند. هنگامی که سیل جمعیت از حرم حضرت معصومه بیرون آمدند، رگبار مسلسلها گشوده شد و تا ساعتی چند درگیری شدید ادامه داشت.
با طلوع آفتاب ۱۵ خرداد خبر دستگیری امام خمینی به دیگر شهر های کشور رسید. در تهران، مشهد و شیراز هم اتفاقی مثل قم بوجود آمد. مردم ورامین و شهرک‌های اطراف بهسوی تهران سرازیر شدند. تانکها و ابزار زرهی و نیروهای نظامی برای جلوگیری از ورود معترضین به شهر در سه راهی ورامین با جمعیت درگیر شدند و جمع زیادی از راهپیمایان را به خاک و خون کشیدند. جمعیت انبوهی در حوالی بازار تهران و مرکز شهر نیز جمع شدند و با شعار «یا مرگ یا خمینی» بهسوی کاخ شاه به حرکت درآمدند. از جنوب شهر تهران نیز سیل جمعیت به سمت مرکز راه افتاده بود.
تمامی این اتفاقات تنها در یک روز رخ داد. گویی مردم سالها منتظر چنین جرقه ای بودند. غده نفرت توده مردم از حاکمان متورم شدهخ بود و با دستگیری رهبر آنها این غده سر باز کرد و رخدادهای خونین ۱۵ خرداد رقم خورد.
شاه دو روز بعد از نهضت ۱۵ خرداد، قیام مردم را بلوا و اقدامی وحشیانه، و نتیجه اتحاد ارتجاع سرخ و سیاه نامید و سعی کرد تا آن را به خارج از مرزها و کسانی همچون جمال‌عبدالناصر نسبت دهد. اظهاراتی سست و بی اساس که نه تنها تفاوتی در نگاه مردم به رژیم پهلوی ایجاد نکرد بلکه نگاه آنها به شاه و رژیم پهلوی بدتر از پیش شد.
به گزارش پارسینه ، سالهای زیادی از این اتفاق می گذرد، بسیاری ۱۵ خرداد را نقطه عطفی در تاریخ مبارزات مردم ایران به رهبری امام خمینی می دانند. این روز در ایران تعطیل رسمی است و هر سال فرصتی است برای مرور یک درد بزرگ. تاریخ ایران پر از درد ها و زخم هایی است که حاکمان مستبد برای مردم بوجود آورده اند. زخم هایی کهنه که جایشان بر پیکره مردم ایران نشانه ای از غرور و استقامت است.
متاسفانه امروزعده ای فرصت طلب هوس ران چشمهای خودرابرجنایتهای رژیم جنایتکارپهلوی بستندودائم انگشت اشاره رابه ایران اسلامی می برند.