چرا امام حسن(علیه السّلام) بر علیه معاویه قیام نکرد؟

فرمود:
آیا من پس از پدرم، حجت خدا و امام نیستم؟
گفتم آرى.
فرمود:
مگر رسول خدا در حق من و برادرم نفرمود: الحسن و الحسین امامان، قاما او قعدا؟
حسن و حسین امامند چه قیام کنند و چه نکنند؟
گفتم:
آرى.
فرمود:
پس من امام هستم، چه قیام کنم و چه نکنم.
آنگاه براى او، علت آنکه قیام نفرمود، توضیح داد که:
به همان سبب با معاویه صلح کردم که پیامبر خدا با بنى ضمره و بنى اشجع و با اهل مکه در حدیبیه صلح کرد، با این تفاوت که آنان کافر بودند و معاویه و یاران او در حکم کافرند.
اى ابو سعید!
اگر من از جانب خداوند امامم، دیگر معنا ندارد که رأى مرا سبک بشمارى، گر چه مصلحت آن بر تو پوشیده باشد.
مثل من و تو، چون خضر و موسى است.
خضر کارهایى مى کرد که موسى مصلحت آنرا نمى دانست و در خشم مى شد اما چون خضر او را آگاه مى ساخت، آرام مى گرفت، من هم خشم شما را بر انگیخته ام به این جهت که به مصالح کار من آشنا نیستید، اما همینقدر بدان که اگر با معاویه صلح نمى کردم، شیعه اى روى زمین باز نمى ماند.
علل الشرائع الشیخ صدوق(رحمت الله علیه)، جلد۱، صفحه۲۱