"در اسلام صلح و مسالمت اصل است و جنگ حالت اضطراری است"

بدیهی است مذاکرات مستقیم رسول خدا با مشرکان تجاوزگر، نه دلیل ضعف بود، نه به معنی پذیرفتن تجاوز، بلکه آن حضرت از موضع قدرت و با آمادگی کامل رزمی با سران شرک، مذاکره کرد و از جنگ جلوگیری نمود و این فتح بزرگ بود که نصیب آن حضرت شد و بعضی از مفسران نزول آیه‌ی اِنّا فتحنا لک فتحاً مبینا را در مورد صلح حدیبیّه می‌دانند،

البتّه بعضی از یاران رسول خدا که به شعار، بیش از شعور اهمیّت می‌دادند، از مذاکرات صلح و نتیجه‌ی آن ناراضی بودند و می‌گفتند این چه ذلّتی است که می‌پذیریم؟ ولی پیغمبر خدا به این شعارهای توخالی و افراطی که ممکن است گاهی ملّتی را به سقوط بکشاند توجهی نمی‌کرد و این جزئی از سیاست خارجی اسلام است که همیشه بی آنکه ظلم را بپذیرد راه حلّ سیاسی را بر راه حلّ نظامی ترجیح می‌دهد و این سیاست را قرآن کریم ترسیم کرده، آنجا که درباره‌ی مشرکان مهاجم که جنگ بدر را به‌وجود آوردند به پیغمبر می‌فرماید: و اِنْ جنحوا لِلسَّلمِ فاجْنَحْ لها و تَوَکَّلْ علی اللهِ یعنی اگر دشمنان متجاوز،تمایل به صلح نشان دادند، تو ای پیغمبر صلح را بپذیر و برخدا توکّل کن.

بدین‌گونه می‌بینیم که در اسلام صلح و مسالمت اصل و پایه است و جنگ حالت اضطراری است که باید تا ممکن است از آن جلوگیری کرد. والسلام

حسین لقمانیان؛ نماینده ی مردم همدان در مجلس ششم