آیا ظریف برنده نوبل صلح می‌شود؟

بهمن کشاورز حقوق‌دان

اولا نگاهی به اوضاع و احوال موجود در منطقه ما، خاورمیانه، و آنچه در آن می‌گذرد به‌راحتی این نتیجه را در ذهن ایجاد می‌کند که نه منطقه و نه جهان تاب افزوده‌شدن ماجرا و داستان دیگری را به این مجموعه بسیار دردناک و خطرناک ندارند. بنابراین هر اقدام و حرکتی که در جهت جلوگیری از پیچیده‌ترشدن و بدترشدن اوضاع منطقه صورت گیرد باید مثبت ارزیابی شود و به کسانی که چنین اقداماتی را انجام می‌دهند باید آفرین گفت. اینکه این اشخاص اتباع کدام کشور و وابسته به کدام دولت و در چه موضع و مقامی باشند، از دیدگاهی که عرض کردم هیچ تفاوتی ندارد. ثانیا آنچه جناب آقای دکتر ظریف و تیم او انجام دادند حاوی این معنا و پیام بود که می‌توان مسائلی را که بسیار پیچیده و خطرناک است با مذاکره و از طرق دیپلماتیک حل‌وفصل کرد. تاریخ نشان داده است درگیری‌های مسلحانه و مخرب در بسیاری از موارد نه با شکست کامل یک طرف بلکه با مذاکره و سازش حل شده است. حال اگر چنین مذاکره‌ای را بتوان پیش از درگیری و کشتار انجام داد، حکم عقل این است که باید چنین کرد. ثالثا اینکه جناب آقای دکتر ظریف و جناب آقای جان کری کاندیدای نوبل صلح شده‌اند، خواه این جایزه به آنها داده شود یا نشود، نفس این کاندیداتوری حاوی این معنا و پیام است که عقلای جهان نیز حل‌وفصل منازعات و مناقشات را از طریق مذاکره و مسالمت ترجیح می‌دهند و توصیه می‌کنند.

محمدامین قانعی‌راد جامعه‌شناس

کاندیداشدن محمدجواد ظریف و جان کری، وزیران امور خارجه ایران و ایالات‌متحده آمریکا، اقدامی مهم است. اگرچه مسئولان کشور و ازجمله رئیس‌جمهور بارها اعلام کرده بودند که به‌دنبال دستیابی به توافق هستند اما نباید از نقشی که وزیر امور خارجه کشورمان در حصول این توافق داشت را نادیده گرفت زیرا او کنشگری هوشمندانه‌ای در این زمینه داشت. اهمیت نقش جناب آقای ظریف زمانی مشخص می‌شود که بدانیم رسیدن به توافق هسته‌ای نه‌تنها برای ایران و منطقه که برای جامعه جهانی از اهمیت برخوردار بود زیرا در صورت نرسیدن به توافق ممکن بود جنگی دربگیرد که کشور ما و خاورمیانه و همچنین همه کشورهای جهان که با منطقه خاورمیانه در ارتباط هستند را به خطر بیندازد. به‌همین‌دلیل نرسیدن به توافق هسته‌ای خطری برای صلح جهانی بود. به‌علاوه در شرایطی که هیچ‌کس گمان نمی‌کرد امکان سازش وجود داشته باشد و آن را غیرممکن تلقی می‌کردند، وزیر امور خارجه کشورمان چنین کاری را پیش برد. بازی برد- برد آقای ظریف در شرایطی انجام شد که همه فکر می‌کردند تعارضات کشورها مخصوصا ایران و آمریکا در حدی است که نمی‌توانند به چارچوبی مشترک بر سر منافعشان برسند. همیشه این کنشگران سیاسی برجسته هستند که می‌توانند بر سیاست‌های کشورها تأثیرگذار باشند. اما موضوعی که در اینجا باید نسبت به آن هشدار داد، واکنش دلواپسان به این اتفاق است. اگر آقای ظریف این جایزه را ببرد، تحلیل دلواپسان که موفقیت دولت یازدهم و موفقیت هسته‌ای را قبول ندارند این خواهد بود که غرب به سازش وزیر امور خارجه جایزه و پاداش داده است یا این جایزه را کم‌ارزش می‌خوانند و با بررسی انگیزه‌های پشت آن، گرفتن این جایزه را نقطه‌ضعف ظریف تفسیر می‌کنند. درصورتی‌که نقش ظریف در دستیابی به صلحی پایدار برای جهان غیرقابل انکار است.

منبع: روزناهه شرق