تبيين صحيح مفهوم شفاعت/بخشی از تفسیر قرآن منتشر نشده دکتر بهشتی

اول انكار شفاعت که گفتيم اين انكار با مجموع تعاليم اسلام درست درنمي آيد و شفاعت به چندين معنا داريم.

دوم قبول شفاعت: به اين شكلي كه الآن معمول است; يعني انسان نه براي خدا، بلكه براي شفيع نذر كند، براي شفيع! نه براي خدا، براي شفيع نذر كند. درست مثل همان‌هايي كه براي بُت‌ها صدقه و قرباني مي‌بردند. براي امام رضا7 كاري مي‌كند، خيال مي‌كند امام رضا خوشش مي‌آيد كه كسي درِ حرمش را طلا كند، اصلاً امام رضا اگر زنده بود، اجازه مي‌داد يك گِرم طلا به يكي از درهاي اطاق خانه‌اش كوبيده شود؟! آن وقت اين شخص خيال مي‌كند امام رضا از اين كار خوشش مي‌آيد و مي‌خواهد با اين وسيله به شفاعت امام برسد!

اين‌جا است كه واقعاً انسان بايد به خدا پناه ببرد! اين كجاي تعليم قرآن و شيعه است؟! اين توهين بزرگي به مقام ائمه ي ما است. ديگر چه عرض كنم، براي حضرت عباسـ عليه السّلام ـ سفره پهن مي‌كند، در سفره‌اش تار و تنبور هم مي‌زند، به چيزهاي مُد روز كه برسيم ديگر واويلا است! من نمي‌دانم اين چه حضرت عباسي است! حضرت عباسي كه با آن فداكاري در راه خدا جانبازي مي‌كند، حالا مي‌خواهد اين حضرت عباس از او خوشش بيايد! درست همان انحرافي كه قرآن اين‌قدر با آن جنگيده است! اين كارها توهين بزرگ به مقام والاي اين مجاهد فداكار و بنده ي بزرگوار خدا است.

من نمي‌دانم در روز رستاخيز اين افراد چگونه با اين ستارگان درخشان عالَم توحيد و عبوديّت روبه رو مي‌شوند! چهره ي آن‌ها را مسخ كرديم. چهره ي حضرت عباس7 را ما مسخ كرديم. اين چه چهره‌اي است كه به او داده‌ايم؟! خيال مي‌كند كه يك شمعدان يا يك چراغ مي‌برد و مورد شفاعت قرار مي‌گيرد. اين حرف‌ها حتّي گفتنش هم براي يك انسان مسلمان دشوار است، چه برسد به ديدنش! افرادي كه مي‌خواهند نداي حقّ را در جهان اسلام منتشر كنند، وقتي با اين انحراف‌ها مبارزه را آغاز مي‌كنند، ببينيد چه غوغاها به پا مي‌خيزد و چه نيروهاي جاهلانه‌اي بسيج مي‌شود و چه كساني به نام چه مقدّساتي پرچمدار اين غوغاهاي باطل مي‌گردند!

پناه بر خدا! دُم خروس‌ها هم ديري نمي‌گذرد كه از جيب‌ها و آستين‌ها نمايان مي‌شود. كجا را مي‌بندند و كجا را مي‌گيرند و كجا را آزاد مي‌گذارند و كجا را تشويق مي‌كنند! آن وقت كم كم معلوم مي‌شود كه غوغاها از كجا و براي چه برخاسته و به كدام سو نظر داشته و از كجا تأييد مي‌شده است؟! اين است كه واقعاً مسأله ي توحيد و يكتاپرستي اگر از مسير خودش منحرف شود، آن وقت همه چيز به نام قرآن، ضدّ قرآن مي‌شود، اين آيه ي قرآن با صراحت مي‌گويد:
(وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَ لْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ)

و اگر بندگان من از تو درباره‌ام سؤال مي‌کنند، من نزديک او و دعايش هستم، به دعاي آن کس که مرا مي‌خواند پاسخ مي‌دهم، بنابراين آنها هم به نداي من پاسخ دهند و به من ايمان آورند باشد که به راه آيند.