فرزند حدادعادل: مردم از شجاعت انقلابی احمدی نژاد به وجد آمده اند
فریدالدین حداد عادل، فرزند غلامعلی حدادعادل در پنجره نوشت:
بيانات صريح و تند رييسجمهور كشورمان در برابر اظهارات گستاخانه رييسجمهور آمريكا در تهديد اتمي ايران، بازتابهاي مختلفي داشت:
1 - مردم و نيروها و جريانهاي ارزشي كشور از اين شجاعت انقلابي به وجد آمدند.
2 - روزنامهها و محافل فتنهگر، مثل هميشه به تخريب رييسجمهور پرداختند و از اين رو در جهت تضعيف مواضع اساسي نظام حركت كردند.
3 - تحليلگران خارجي اين جدال لفظي را با جديت منعكس كردند و به تحليل يكايك عبارات طرفين پرداختند.
جدا از سه گروه فوق در 2 هفته گذشته با پديدهاي عجيب نيز روبهرو بوديم و آن موضعگيري برخي محافل دانشگاهي و روشنفكري در قبال صحبتهاي شجاعانه رييسجمهور بود. در حاليكه مردم غيور كشور، از سينه ستبر مسئولان خود در برابر زيادهخواهي و تهديد ابرقدرت ياغي جهان مسرور بودند، گروهي با عبارات دانشگاهي و شبه روشنفكري، به نقد لحن رييسجمهور پرداختند كه اين تحليل فراموشكارانه، از مناظر مختلفي قابل بررسي است:
الف- در ادبيات عمليات رواني و روابط سياسي بينالمللي يكي از مباحث موجود، ايراد بياناتي تند، بيپروا و جسورانه به منظور تخريب روحيه حريف است. يك سياستمدار با گرفتن مواضعي شجاعانه و دليرانه، در مواقعي ميتواند صريح، هجومي و بيتوجه به شأن ديپلماتيك، چنان اظهاراتي را بيان كند كه حريف از خوف عملي شدن آن عبارات، مواضع و عملكرد خود را تلطيف كند.
اين رويكرد حتي نامي غيرموجه دارد كه براساس آن، سرفصلهاي علمي و سياسي قابل ملاحظهاي تدوين شده است. جرج دبليو بوش در بهكارگيري اين روش از تبحر برخوردار بود و شايد الفاظ او تنها در ايران هميشه با ريشخند و البته تدبير مسئولان مواجه شد. اما در مورد ليبي تهديدات بوش و همكارانش موجب شد كه اين كشور همه تأسيسات اتمي خود را به معناي واقعي كلمه، بار كشتي كند، و به اروپا بفرستد. پرويز مشرف نيز در خاطرات خود كه اولين بار در لندن چاپ شده، درباره نحوه ورود پاكستان به جنگ با طالبان ميگويد: «بوش با من تماس گرفت و گفت پنج دقيقه وقت داري موافقت خود را براي پيوستن به جنگ با طالبان اعلام كني، پرسيدم اگر موافقت نكنيم چه؟! جواب داد: ما پاكستان را بر ميگردانيم به وضعيت اول قرن نوزدهم.»
اين نوع رفتار در عالم سياست هيچ عجيب نيست و جواب درست آن نيز فقط استواري و ثابتقدمي است. تعجب ميكنم كه چگونه اساتيد دانشگاهي، بدون توجه به اين معاني، ادبيات رييسجمهور را زير سئوال ميبرند.
ب- در طول جنگ سرد روساي دو كشور شوروي و آمريكا به كرات و با شدت به يكديگر حرفهاي تند زدند، و هيچكس هم از پايين آمدن شأن دو كشور حرفي نزد و حتي همان افراد بعدا كنار هم نشستند و مذاكره كردند. حال چگونه است كه جنايتكارترين كشور جهان، ما را به بدترين روش تهديد ميكند و وقتي رييسجمهور ما جوابش را ميدهد، خودباخته و هراسان، از لزوم رعايت ادب حرف ميزنيم!
ج- امام لطيف بود و خيرخواه مردم، و براساس آموزههاي برخاسته از اسلام، اسطوره ادب و متانت محسوب ميشد؛ اما همين امام، در زمان لازم دشمن را تحقير ميكرد، آنها را مسخره ميكرد و الفاظ تند و شديد درباره آنان بهكار ميبرد. مگر امام نبود كه گفت: «آمريكا هيچ غلطي نميتواند بكند.» حال چگونه است كه حرف صريح و غيورانه احمدينژاد به مذاق عدهاي خوش نيامده است.
احمدينژاد دشمن را خوب شناخته است، دشمني با اسلام و ايران در آنها نهادينه و راهبردي است. اين دشمن اگر ذرهاي در ما احساس ضعف كند، لحظهاي حضور ما را بر روي نقشه جهان تحمل نخواهد كرد.
احسنت به فرزند غیور حداد عادل
انشاء ا... تا آخر همينطور آقازاده بموني.