سودای نوبل برای شاعران و نویسندگان ایرانی/مریم حیدرزاده: قول داده‌ام جایزه نوبل بگیرم

پارسینه- شاهین مرادی: مریم حیدرزاده بیشتر به واسطه اشعار خود در دهه 70 و ترانه شدن برخی از آنها در میان خوانندگان به شهرت رسید. این روزها وی نمایشگاهی از نقاشی‌های آبرنگ برپا کرده است و در حضور مردم به نقاشی می‌پردازد.

حیدر‌زاده در مصاحبه با روزنامه شرق، از کتاب جدید در آستانه انتشاری نام برده است که قرار است به 8 زبان ترجمه شود. حیدر‌‌زاده در این مصاحبه عنوان کرده است که مصمم است جایزه نوبل را با اثر بعدی که به 8 زبان دنیا منتشر خواهد شد، از آن خود کند.

مریم حیدر‌زاده درباره آثار خود عنوان می‌کند: «تاکنون دو آلبوم و 10 کتاب منتشر کرده‌ام و الان هم مشغول نوشتن يک کتاب نثر هستم. همچنين درحال رايزنی هستيم تا اين کتاب به هفت يا هشت زبان زنده دنيا ترجمه شود البته با وجود آنکه ممکن است بقيه اسم آن را اعتماد به نفس کاذب بگذارند اما به کسی که او را دوست دارم، قول داده‌ام برايش جايزه نوبل بگيرم. من به کسی که عزيزترين موجود زندگی‌ام است، قول داده‌ام و يک متولد آبان اگر سرش برود، قولش نمی‌رود . »

هوشنگ ابتهاج مشهور به سایه که این روزها به واسطه پر فروش بودن کتاب‌ خاطراتش در مرکز توجه قرار گرفته درباره شعرهای حیدرزاده نظر مثبتی داشته و گفته است:‌ این دختر حرفهای خیلی ساده قشنگی دارد. زبان خیلی ساده و بعضی جاها هم هنرمندانه. من با رغبت به نوارهاش گوش می کنم. بعضی جاها خیلی با قدرت این زبان عامه رو به کار می بره.حرفهای ساده نرم و نازکی هست که جامعه خوششون می‌آد. بعضی جاها قافیه‌هایی که اختراع می کنه فوق العاده است...

این اولین بار نیست که یکی از نویسندگان و شاعران ایرانی در پی رسیدن به جایزه نوبل است. بارها از سوی منتقدان و نویسندگان مختلف ایرانی مطرح شده است که برخی از آثار نویسندگان و شاعران ایرانی لایق رسیدن به این جایزه هستند. صادق هدایت یکی از گزینه‌هایی بوده است که بارها برای گرفتن این جایزه مطرح شده است و در میان شاعران نیز احمد شاملو به عنوان یکی از گزینه‌ها مطرح شده است. در سال‌های اخیر نیز بارها از نام محمود دولت‌آبادی برای رسیدن به این جایزه نام برده شده است.

به رغم این گفته‌ها هنوز جایزه‌ای به هیچ یکی از نویسندگان و شاعرن ایرانی داده نشده است. یکی از مشکلات نویسندگان و شاعران ایرانی برای رسیدن به جایزه نوبل بحث ترجمه این آثار به زبان‌های اروپایی است. گفته می‌شود که هر اثری برای بررسی در آکادمی نوبل نیازمند آن است که به زبان سوئدی ترجمه شود.

در سال‌های اخیر نیز برخی از آثار نویسندگان و شاعران ایرانی با تلاش‌های خود آنها به زبان‌های دیگر ترجمه شده است که بهترین نمونه آن «زوال کلنل» محمود دولت‌آبادی بود که اگر چه در ایران هنوز منتشر نشده است اما به زبان‌های آلمانی و انگلیسی ترجمه شده و حتی در لیست نهایی جایزه بوکر آسیا نیز قرار داشت که موفق به کسب این جایزه نشد.

از آنجا که اسناد مربوط به انتخاب آثار هر 50 سال منتشر می‌شود تاکنون مشخص نشده است که آیا اثری از آثار ایرانیان در آکادمی نوبل حضور داشته است یا خیر. حال باید دید آیا مریم حیدرزاده که هوشنگ ابتهاج هم از شعرهای وی تعریف کرده است می‌تواندبه نوبل دست یابد یا خیر؟