ائتلاف‌های اصول‌گرایی؛ آرزویی که محقق نشد

به نظر می‌رسد سمفونی وحدت اصول‌گرایان به مدیریت موحدی کرمانی و حداد عادل به مرحله آخر اجرا رسیده و قرار است لیست نهایی این جریان طی روزهای اخیر منتشر شود. لیستی که البته زودتر در رسانه‌ها منتشر شده است. آنگونه که کانال روزنامه ایران در فضای مجازی منتشر کرده است، در این لیست سهم پايداري: ١٤ نفر معادل ٤٦درصد ، سهم جمعیت ایثارگران: ٩ نفر معادل ٣٠ درصد، سهم موتلفه: ٣ نفر از معادل ١٠ درصد، جامعه روحانيت: ٢ نفر از معادل ٦ درصد است.

در همین ارتباط سجادی سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری به عنوان بزرگ ترین تشکل سیاسی اصول‌گرایان در اعتراض به این لیست منتشره گفت:« جبهه پیروان جایی ندارد ولی از مؤتلفه و ایثارگران در این لیست هستند. افرادی که این لیست را بسته‌اند باید بگویند بر چه مبنایی بسته‌اند.»

حدادعادل سخنگوی ائتلاف اصول‌گرایان از نامزدهای این جریان که در لیست اصول‌گرایان حضور ندارند خواسته است که از انتخابات کنار بکشند و اجازه بدهند، راست گرایان تنها با یک لیست پای به عرصه انتخابات بگذارد. با توجه به کنار گذاشته شدن بسیاری از چهره‌های سرشناس جریان اصول‌گرا به ویژه نیروهای نزدیک به لاریجانی و قالیباف از این لیست مانند کاظم جلالی و حیدرپور، اصول‌گرایان با یک انشقاق بزرگ در جریان انتخابات روبرو خواهند شد. به نظر می‌رسد ائتلاف اصول‌گرایان که حداد در آن نقش پررنگی دارد باید برای انتخابات خود را آماده رقابت با اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان معترض کند.

ائتلاف‌های اصول‌گرایی؛ آرزویی که محقق نشد

با بررسی ائتلاف‌های اصول‌گرایان در ادوار مختلف انتخابات در ایران، می‌توان به این نتیجه رسید که سرانجام ائتلاف اصول‌گرایان به جز معدود مواردی برای رسیدن به کرسی‌های پارلمان دهم، چیزی جز انشقاق نبوده است. می‌توان گفت که ستاره اقبال ائتلاف برای اصول‌گرایان هیچ گاه مطابق نیفتاده است. آنها پیش از این پیش از این هم از مدل‌های استفاده کرده بودند که سرانجامی نداشت.

ائتلاف 5 + 6

اصول‌‎گرایان در انتخابات مجلس هشتم از مدل ائتلافی 5 + 6 استفاده کردند. اختلاف شدید اصول‌گرایان در آن زمان باعث شد تا زعمای این جریان تصمیم گرفتند راهی برای رسیدن به وحدت پیدا کنند. تلاش ها در این راستا به تشکیل نشستی 15 نفره به دعوت احمدی نژاد و با حضور غلامعلی حداد عادل، علی لاریجانی، علی اکبر ولایتی، حسین فدایی، علیرضا زاکانی، محمدرضا باهنر، صادق محصولی، حیدر مصلحی، علی اکبر کردان، مهدی چمران، محمدرضا رحیمی، محسن کوهکن و حبیب الله عسگراولادی منجر شد. پس از برگزاری این نشست هم کارگروهی 9 نفره شامل چمران، باهنر، مصلحی، محصولی، کوهکن، فدایی، زاکانی و... ماموریت تدوین منشور اصولگرایی و توافق برای حصول به وحدت را برعهده گرفت که در نهایت، سه طیف از جریان اصولگرا، شورایی را تشکیل دادند که جبهه متحد اصولگرایان نام گرفت.

ائتلاف 7+8

در انتخابات مجلس نهم اصول‌گرایان به دلیل نبود جریان اصلاحات در رقابت‌های انتخاباتی دچار اختلافات شدیدی شدند. در این میان ظهور جبهه جدیدی به نام پایداری، بر آتش این اختلاف‌ها دمید. از یک سال مانده به انتخابات بحث اجماع در میان اصولگرایان با محوریت جامعتین آغاز شد. نتیجه این اقدامات با محوریت آیت الله مهدوی کنی دبیر کل فقید جامعه روحانیت، منجر به شکل گیری جبهه متحد اصولگرایان با فرمول ۷+۸ شد که در آن ۷ نفر به عنوان کمیته داوری و ۸ نفر به عنوان نمایندگان گروه های مختلف سیاسی حضور داشتند تا از طریق جلسات این کمیته، فهرست انتخاباتی اصولگرایان در شهرستانهای مختلف کشور تعیین شود. کمیته داوری شامل سید هاشم حسینی بوشهری، عباس کعبی، سیدرضا تقوی، محمدحسن ابوترابی فرد، علی اکبر ولایتی، غلامعلی حداد عادل، حبیب الله عسگراولادی و هیات اجرایی نیز شامل حسین فدایی، علیرضا زاکانی، محمدرضا باهنر، سیدمهدی خاموشی، کاظم جلالی بود که باید با رهبری مرحوم مهدوی کنی کار رسیدن اصولگرایان به اجماع را پی می گرفتند.

جبهه پایداری اما این شرایط را نپذیرفت و تصمیم گرفت با لیست و سرلیست خود وارد رقابت شود. از آن سو اختلافات درون گروهی اصول‌گرایان بعث شد تا علی مطهری، حمیدرضا کاتوزیان، علی عباسپور نیز از لیست مشترک کنار اصولگرایان کنار گذاشته شدند و داستان وحدت به بن بست برسد.

ائتلاف 2+1

حضور نامزدهای مختلف اصول‌گرا در انتخابات ریاست جمهوری باعث شد تا بازهم این جریان به فکر راه‌اندازی ائتلافی تازه باشد. از میان اصولگرایان، قالیباف، ولایتی، حداد عادل، جلیلی و محسن رضایی از جبهه اصولگرایی کاندیدا شده و به رقابت با هم پرداختند. سه نفر از این نامزدها به نمام حداد، ولایتی و قالیباف تصمیم گرفتند ائتلافی را با نام 2+ 1 شکل دهند . قرار بود یک نفر از میان سه چهره اصولگرا یعنی قالیباف و ولایتی و حداد عادل در میدان رقابت باقی مانده و دو نفر دیگر به نفع آنها از انتخابات کنار بکشند. آنها اما هر سه در انتخابات حاضر شدند وتنها در روزهای آخر حداد عادل از رقابت‌های انتخاباتی کنار کشید و ولایتی و قالیباف به رقابت با یکدیگر پرداختند تا این اتلاف نیز به شکست منجر شود. از سوی دیگر در همین انتخابات بخشی دیگری از اصول‌گرایان که خود را شایسته حضور در انتخابات ریاست جمهوری می‌دانستند، تصمیم گرفتند ائتلاف جدا از ائتلاف 2+1 شکل دهند. پنج نفر از چهره های اصولگرا شامل ابوترابی، منوچهر متکی، محمدرضا باهنر، آل اسحاق و مصطفی پورمحمدی ائتلافی تشکیل داده اند تا در نهایت از میان انها یک نفر کاندیدا انتخابات شود. اما این ائتلاف هم به رغم آنکه برای مدتی توجه رسانه ها را به خود جلب کرد اما در عمل به جایی نرسید و در نهایت هیچ کدام از چهره های آن وارد انتخابات نشدند.

با مرور این ائتلاف‌ها مشخص می‌شود که اصول‌گریان به جز یک مورد توفیق چندانی در رسیدن به وحدت نداشته‌اند و آنگونه که از شواهد پیداست، در انتخابات مجلس دهم نیز به توفیق چندانی دست پیدا نخواهند کرد و راست‌گرایان با لیست‌های متعدد در انتخابات پارلمان دهم شرکت خواهند کرد.