.svg)
اولین گفتگو با گروه بلک هند؛طراح مرموز گرافیتی های تهران!
پارسینه: من هویتم را برای دلایل امنیتی مخفی نگه می‌دارم. در قوانین شهری ایران، دیوار نویسی و تبلیغ بدون مجوز جرم محسوب می‌شود.»
به گزارش پارسینه، نشریه انگلیسی گاردین با گروه بلک هند- که اخیرا طرح های جنجال برانگیز خیابانی را بر دیوارهای شهر تهران نفاشی کرده اند- مصاحبه کرده است، متن این گفتگو بدین شرح است:
در نزدیکی خیابان‌های بیمارستان «هاشم‌نژاد» تهران - مرکز بیشتر انتقال‌های کلیه - کلاژی از شماره‌ی تلفن و گروه خونی‌ها بر روی دیوار ملک‌های خصوص و عمومی اسپری شده است.
پیام روشن و واضح است: در تنها کشوری که تجارت اعضای بدن قانونی است، ایرانی‌های بی بضاعت کلیه هایشان را تبلیغ و خیابان های پایتخت را به «ای بی» فروش کلیه تبدیل می‌کنند: «آی مثبت، بیست و دو ساله» تبلیغی است که در کنار شماره تلفنی خواننده می شود.
هنرمند خیابانی،« بلک هند»، که به عنوان «بنکسی ایران» شناخته شده، با شابلنی، مشکلی هولناک را به طنزی انتقادی و تلخ می کشاند - نقاشی دیواری، حراج یک کلیه را به نمایش می‌گذارد.
زمانی که بلک هند بعد از چند ساعت به محل کارش در شمال شهر باز می‌گردد تا نگاهی بهتر به کار تمام شده بیاندازد، کارش دیگر نیست و نابود شده است.مسولینی که چنین نقاشی دیواری را ویرانگر می‌پندارند، به سرعت آن را پاک کرده‌اند.
در مصاحبه‌ای با گاردین، بلک هند اذعان می‌کند که شهر و مردمانش نقش انگیزه و محرک او را دارند. « زندگی در شهر در من انگیزه می‌آفریند...من در این فرم از هنر آزادی بیشتری برای توسعه و اجرای ایده هایم دارم.»
... هنر بصری و مفهومی در ایران مخاطب محدودی دارد و محکوم است به گالری‌های خصوصی و دورهمی‌های روشنفکران. با بردن اثر به دیوارهای عمومی، بلک هند امیدوار است که این رسم را بشکند.
«مردم و جامعه حق دارند که شاهد هنر باشند. من هنر خیابانی را برگزیدم چرا که می‌خواهم در برابر انحصارطلبی گالری‌ها و نگارخانه‌ها ایستادگی کنم. جامعه هنری و روشنفکر ما قدرت مردم معمولی را دست کم می‌گیرند و از آن چشم می‌پوشند.»
« من ترجیح می‌دهم که اثرم در عرصه‌ی عمومی ، توسط مردمی که جدی گرفته نمی‌شوند دیده شود. من حس می‌کنم که دیوارهای شهر من بوم نقاشی من‌اند. شهر بزرگترین نگارخانه است با بیشترین مخاطب.»
مدت مدیدیست که دیوارهای خیابان در ایران برای اعتراض استفاده می‌شوند. در سال‌های قبل از انقلاب ۱۳۵۷، هزاران انقلابی و دانشجو به خیابان‌ها ریختند تا بر املاک عمومی شعارهایشان را بنویسند. «مرگ بر شاه» نقاشی دیواری چشم آشنایی شد در حالی که انقلابی‌ها پیروز زمان بودند برای سرنگونیش.
این روزها، سران ایرانی تنها نقاشی‌های دیواری دولتی را تاب می‌آورند. نقاشی دیواری‌ها در تهران و دیگر شهرهای ایران به طور معمول شهدای هشت سال جنگ با عراق و انقلابیون را به تصویر می‌کشند. .. این دلیلیست که بلک هند مجبور به ناشناس ماندن است. « من هویتم را برای دلایل امنیتی مخفی نگه می‌دارم. در قوانین شهری ایران، دیوار نویسی و تبلیغ بدون مجوز جرم محسوب می‌شود.»
اثری دیگر که بر دغدغه‌ی زنان ایرانی تاکید می‌کند، زنانی که از پیوستن به مردان در استدیوم‌ها برای تماشای مسابقات فوتبال محرومند. نقاشی دیواری که زنی ایرانی را به تصویر می‌کشد در تن پوش تیم ملیش در حالی که دستکش (ظرف شویی) به دست کرده و مایع ظرف شویی را در دست نگه داشته است گویا که جام پیروزی را بالای سر می‌برد.
شاید بسیاری کارهای او را به عنوان ابزاری برای اعتراض بپندارند اما بلک هند می گوید که هنر راهی بوده برای پیدا کردن صلح. « من بر روی مسائلی که در کشورم اتفاق می‌افتند کار می‌کنم. ما با آنها بیدار می‌شویم، با آنها زندگی می‌کنیم و با آنها می‌خوابیم. جدا از هنر، توانمندی در بیان این مسائل می تواند برای پیدا کردن صلح یاری رساند.»
«من زندگی را دوست دارم و من عاشق زندگی کردن در کنار مردم هستم. روابط مردم با یکدیگر مرا مجذوب خودش می‌کند و می خواهم برای انسان‌ها و در مورد آنها کار کنم تا چیز دیگری. هدف من ارتباط برقرار کردن و معاشرت با دیگر انسان‌هاست.»
هنرمند(بلک هند) می‌گوید که اثرهای «بنکسی» تاثیر زیادی بر او گذاشته و الهام بخش او بوده است.« از بنکسی یاد می‌گیری. بنکسی یکی از مهم‌ترین و جدی‌ترین هنرمندان خیابانی است که به دایرة المعارف زنده‌ی نقاشی دیواری تبدیل شده است.»
بلک هند می‌گوید تکنیک شابلون «بنکسی» نیز برای تولید هنر مخفی با سرعتی بیشتر او را کمک کرده است.« از خودم پرسیدم که چگونه بنکسی می تواند در فضای اجتماعی- فرهنگی و سیاسی ایران تعریف شود؟ من نیاز به تکنیکی داشتم که بتوانم هنرم را در مدت زمانی بسیار کوتاه به اجرا در آورم.»
در طول چند ماه گذشته، بلک هند به بازتاب اتفاقات سیاسی و اجتماعی ادامه داد. در حالی که دیپلمات‌های ایران و شش ابر قدرت جهان در وین گرد هم آمدند تا راهی برای برون رفت از بن بست برنامه ی هسته‌ی ایران پیدا کنند، یک نقاشی دیواری پیام روشنی را داد:
«مبارزه کافیه، با دیپلماسی ادامه بده.» و در حالی که خونریزی در غزه ادامه دامه داشت، «بلک هند» به سادگی به یک دیوار تهران خون پاشید.
ترجمه:فرزاد زمانی
تو بلک هندی یا بلک زورو ؟!!