ثواب روزه گرفتن در ماه ذی الحجه
پارسینه: جدای این که روزه نُه روز اول ماه ذی الحجّه دارای ثواب و آثار زیادی است، ایام و مناسبتهای مختلفی در آن وجود دارد که روزه آن روزها، هر کدام برای خود ثواب و آثار خاصی دارد که در زیر بیان میشود.
جدای این که روزه نُه روز اول ماه ذی الحجّه دارای ثواب و آثار زیادی است، ایام و مناسبتهای مختلفی در آن وجود دارد که روزه آن روزها، هر کدام برای خود ثواب و آثار خاصی دارد که در زیر بیان میشود.
فضیلت روزه گرفتن در ماه ذی الحجه:
۱. ثواب عمومی روزه این ماه: وقتی ماه ذی الحجه فرا میرسید، جوانی در زمان پیامبر گرامی اسلام (ص) شروع به روزه گرفتن میکرد. وقتی پیامبر از جریان کار او مطلع شد، به او فرمود: «.. در هر روزی که روزه میگیری، مثل این است که بردهای را آزاد کردهای و صد شتر و صد اسب را در راه خدا دادهای و این روزه کفاره شصت سال قبل و شصت سال بعد از آن روز خواهد بود». [۱]۲. ثواب روزه روز اول: روایت شده: «روز اول ماه ذی الحجه، روزی است که حضرت ابراهیم (ع) به دنیا آمده؛ لذا اگر کسی آن روز را روزه بگیرد، روزه او کفاره شصت سال گناه خواهد بود». [۲]امام کاظم (ع) فرمود: «کسی که این روز را روزه بگیرد، خدا ثواب شصت سال روزه را برایش مینویسد». [۳]همچنین در سخنی دیگر فرمود: «هر کس روز اول از دهه اول ذی الحجه را روزه بگیرد، خدا برایش ثواب روزه هشتاد ماه، خواهد نوشت». [۴]۳. ثواب روزه روز هشتم: این روز معروف به «یوم الترویة» است. از امام صادق (ع) نقل شده: «روزه گرفتن در این روز، کفاره [گناهان]یک سال است». [۵]۴. ثواب روزه روز نهم: این روز، عرفه نام دارد، امام صادق (ع) فرمود: «روزه گرفتن در این روز، کفاره [گناهان]دو سال محسوب میشود». [۶]۵. ثواب روزه نُه روز اول: «اگر کسی همه نُه روز اول ماه ذی الحجه را روزه بگیرد، روزه دَهر (یعنى تمام عمر) برایش نوشته میشود». [۷]۶. ثواب روزه روز عید غدیر: امام صادق (ع) فرمود: «روزه این روز، معادل شصت ماه روزه گرفتن است». [۸]«ثواب اعمال خوبی که در این روز انجام میشود، مساوی با ثواب انجام آن کار در هشتاد ماه است». [۹]و «روزه گرفتن در روز عید غدیر، کفاره شصت سال گناه است». [۱۰]گفتنی است؛ روز دهم این ماه، که روز عید قربان است، یکی از دو روزی است که روزه گرفتن در آن حرام است. [۱۱]--------------
پی نوشت
[۱]. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص. ۷۳، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق.
[۲]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج. ۲، ص. ۸۷، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق.
[۳]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج. ۴، ص. ۱۴۹، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.
[۴]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج. ۱، ص. ۳۱۸، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ دوم، ۱۴۰۹ ق.
[۵]. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص. ۷۴.
[۶]. من لا یحضره الفقیه، ج. ۲، ص. ۸۷.
[۷]. الاقبال بالاعمال الحسنة، ج. ۱، ص. ۳۲۵.
[۸]. الکافی، ج. ۴، ص. ۱۴۹.
[۹]. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص. ۷۵.
[۱۰]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج. ۲، ص. ۷۳۶، مؤسسة فقه الشیعة، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق.
[۱۱]. امام خمینی، تحریر الوسیلة، ج. ۱، ص. ۳۰۳، مؤسسه مطبوعات دار العلم، قم، چاپ اول، بیتا.
ارسال نظر