عکسی از «سر اسب» در ۲۳ سالگی هابل

هابل در تاریخ ۲۴ آوریل سال ۱۹۹۰ و بر برد شاتل فضایی دیسکاوری به فضا پرتاب شد.

سحابی سر اسب مانند شبحی است که از کلاهک‌های سفید حباب بین‌ستاره‌ای برخاسته است.

این سحابی هدف مطلوبی برای منجمان آماتور و حرفه‌ای به شمار می‌آید و در نور بصری سایه‌مانند است اما هنگامی که با طول موج‌های مادون قرمز مشاهده می‌شود، شفاف و سماوی به نظر می‌رسد.

پرده نقش‌دار غنی سر اسب در مقابل تئاتر ستارگان کهکشان راه شیری و دیگر کهکشان‌های دوردست، دیده می‌شود. این کهکشان‌ها در نور مادون قرمز به آسانی رویت می‌شوند.

هابل طی دو دهه گذشته در حال تولید علم بوده و به‌روزرسانی‌هایی را در طول ماموریت‌های شاتل‌های فضایی تجربه کرده است.

از این میان می‌توان به افزایش یک کارگاه تصویربرداری جدید در سال ۲۰۰۹ و «دوربین میدان وسیع ۳» دارای تفکیک‌پذیری بالا که تصویر جدید از سر اسب را ارائه داده، اشاره کرد.

این سحابی بخشی از ابر مولکولی اوریون است که حدود یک هزار و ۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در مجمع‌الکواکب اوریون واقع شده است.

ابر رصدشده همچنین حاوی اشیا کیهانی مشهور دیگری از قبیل سحابی کبیر اوریون (M۴۲)، سحابی شعله و حلقه بارنارد است.

سر اسب یکی از نزدیک‌ترین مناطقی است که در آن ستارگان عظیم شکل می‌گیرند و به آسانی می‌توان از آن تصویربرداری کرد.

در تصویر هابل، حلقه‌های دارای نور پس‌زمینه در راستای لبه فوقانی سر اسب توسط «سیگما اوریونیس» روشن می‌شوند. سیگما اوریونیس یک سیستم پنج ستاره خارج از دید است.

در راستای لبه فوقانی این سحابی نیز، دو ستاره تازه متولد شده از شیرخوارگاه‌های جدیداً مرئی‌شده ظاهر شده‌اند.

دانشمندان می‌دانند که تابش خیره‌کننده فوق بنفش و خشن یکی از این ستارگان شفاف به آرامی در حال تبخیرکردن سحابی است.