تمامی خواسته‌های فرزندانمان را برآورده نکنیم

سید مهدی سیدآقایی، مدرس آموزش خانواده و معاونت زنان ریاست‌جمهوری درباره محبت افراطی که والدین در فرزندان به وجود می‌آورند، گفت: از محبتی می‌خواهم نام ببرم که متاسفانه نسل ما را به نابودی کشانده است، چه از لحاظ فرهنگی و چه از لحاظ آموزشی و تربیتی. اگرچه در گذشته در خانواده‌ها پدرسالاری و مادرسالاری را شاهد بودیم، ولی امروزه دیگر پدر سالاری یا مادرسالاری مطرح نیست و بیشتر فرزندسالاری را می‌بینیم.

وی ادامه داد: اگر زمانی حرف اول را پدر خانواده یا مادر خانواده می‌گفت، درحال حاضر حرف اول را فرزندان می‌گویند. این فرزندان چه اطلاعاتی دارند، چه کار‌هایی را در جامعه انجام دادند و تجربه کسب کردند که باید حرف اول را مطرح کنند؟ پدر و مادر حواسشان باشد که در کنار تمام زحماتی که معلمان و دبیران برای تربیت فرزند به کار می‌برند، دو چیز معلم اساسی او خواهد بود: نیاز و زحمت.

مدرس آموزش خانواده با ابراز نگرانی از والدینی که به پرورش احساس نیاز افراطی در فرزندان دامن می‌زنند، ادامه داد: والدین نیاز افراطی در فرزندانشان را تقویت می‌کنند، بی‌آنکه احساس نیاز در فرزند وجود داشته باشد. یعنی احساس نیاز در فرزند را می‌کشیم و نمی‌گذاریم کودک بعد از احساس نیاز برای دستیابی به خواسته‌اش تلاش کند.

معاونت زنان خانواده ریاست جمهوری افزود: از والدین خواهش می‌کنم که این احساس نیاز را از فرزندان نگیرند و بگذارند فرزند برای دستیابی به خواسته‌اش تلاش کند. باید درنظر داشت که محبت بی‌قید و شرط با محبت افراطی فرق می‌کند؛ به عنوان نمونه، در دوران قبل کرونا والدینی را می‌دیدیم که اجازه بستن بند کفش هم به فرزندشان نمی‌دادند. این محبت به محبت افراطی تبدیل می‌شود. کودکی که در این دوران نتواند بند کفش خودش را ببندد، در آینده نمی‌تواند مسئولیت‌پذیر باشد.

وی با بیان اینکه برخی گیاهان در بیرون از خانه در مقایسه با گیاهان داخل خانه تفاوت چشمگیری دارند، تصریح کرد: ما نمی‌گوییم که کودک ۶ ساله بیرون از خانه درآمد کسب کند، بلکه معتقدیم که به اندازه توانایی‌اش باید برای رسیدن به خواسته‌هایش زحمت بکشد. به عنوان مثال، تکالیفش را درست و به موقع انجام دهد، در انجام وظایف خانه مسئولیت پذیر و به اعضای خانواده کمک کند.

مدرس آموزش خانواده افزود: چه اشکالی دارد که کودک اسباب‌بازی‌هایش را جمع‌آوری کند. همچنین، کار‌های شخصی‌اش را خودش بدون کمک والدین انجام دهد. مادرانی را می‌بینیم که با محبت‌های بی‌رویه احساس نیاز و تحرک را از فرزند می‌گیرند و برای لحظه‌ای نمی‌گذارند کودک احساس نیاز کند و برای دستیابی به خواسته‌اش تحرکی به خود دهد.