تصمیم گیری برای طلاق و جدایی از همسر

اما نه! همان طور که برای آغاز زندگی مشترک باید به بلوغ فکری و پختگی برسید، برای طلاق نیز باید از لحاظ روحی و روانی آمادگی پیدا کنید. اقدام به طلاق بدون آمادگیِ مواجهه با پیامد‌های آن، موجب بروز جدایی‌های زودهنگام و نسنجیده‌ای می‌شود که زندگی طرفین را تا سالیان سال تحت الشعاع قرار خواهد داد. در این مطلب قصد داریم به مرورِ آمادگی‌های لازم جهت تصمیم گیری برای طلاق بپردازیم.

اگرچه بسیاری از دیدگاه‌ها در زمینه زندگی مشترک و جدایی در سال‌های اخیر، تغییرات بسیاری داشته، با اینحال بسیاری از ما در پس ذهنمان به طلاق نگاه خوبی نداریم. طلاق برای بسیاری از بانوان به این معناست که آن‌ها به اندازه کافی برای نگهداشتن زندگی تلاش نکرده و یا زن زندگی نبوده اند. فرهنگ ایرانی، زنانی که با هر سختی و مشکلی با همسرشان زندگی می‌کنند و هر دشواری را تحمل می‌کنند، به عنوان الگوی مطلوب در نظر دارد. برای مردان نیز، طلاق معمولا قضاوت‌های اشتباهی را به همراه دارد. معمولا این دسته از آقایان به عنوان افرادی که کاردانی لازم برای مدیریت و کنترل یک زندگی را نداشته اند شناخته می‌شوند.

اگرچه وفاداری به یکدیگر و همراه بودن در تمام شرایط زندگی یکی از وظایف اعضای خانواده، در تمامی فرهنگ‌ها است؛ با اینحال به خاطر داشته باشید که میان وفاداری و تحمل کردن شرایط تفاوت بسیاری وجود دارد. وفاداری یک تمایل ذاتی است یعنی اینکه شما از درون تمایل به انجام این کار دارید. در عین حال، تحمل یک احساس بیرونی است. شما تمایلی ندارید که با شرایط کنار بیایید، اما به دلایلی نظیر عذاب وجدان، حرف مردم یا بسیاری مسائل دیگر، شرایط را تحمل می‌کنید. همچنین تحمل یک وضعیت یک جانبه نیز هست. شما معمولا به صورت متقابل این احساس را دریافت نمی‌کنید و شاید به همین خاطر از درون قلب خودتان، به وفاداری تمایل ندارید.

اگر در حال تصمیم گیری برای طلاق هستید احتمالا این نکته ذهن شما را به خود درگیر کرده است که تا چه حد نسبت به زندگی مسئول هستید چرا که فرهنگ ما، به نوعی تمامی ما را به ادامه زندگی تشویق می‌کند. در این شرایط توصیه می‌شود با خودتان صادق باشید.

طلاق هرگز نباید به عنوان اولین راهکار در نظر گرفته شود. اگر با طرف مقابلتان مشکلاتی دارید ابتدا سعی کنید این مشکلات را حل کنید. صادقانه از خودتان بپرسید تا امروز برای بهبود وضعیت و برطرف شدن مشکل چه کار‌هایی انجام داده اید؟

اگر در این زمینه راه‌های نرفته‌ای وجود دارد، توصیه می‌کنیم این راه‌ها را امتحان کنید. این مسیر اگرچه باعث طولانی شدن زمان و به تعویق افتادن طلاق می‌شود، با این حال دو فایده مهم دارد. نخست اینکه شاید با انجام برخی راهکار‌ها برای حل مسئله، از تصمیم برای طلاق منصرف شدید. همچنین در صورت انجام دادن این کارها، در آینده از تصمیمتان پشیمان نخواهید شد و مطمئنید که همه راه‌ها را امتحان کرده اید.

کمک گرفتن از افراد آگاه و دلسوز به ویژه مشاورین خانواده، به شما کمک خواهد کرد تا جنبه‌هایی را که نادیده گرفته بودید، مورد بررسی قرار دهید. همچنین مشورت می‌تواند بسیاری از تردید‌ها و ترس‌های شما را به یک مسیر درست هدایت کند.

خاطرات مشترک، علاقمندی، احساس ترحم برای اینکه بعد از ما چه اتفاقی برای طرف مقابل خواهد افتاد و مسائلی از این دست، از جمله دلایلی هستند که شما را به ماندن در زندگی تشویق می‌کنند. به خاطر داشته باشید که تصمیم گیری‌های احساسی اگرچه برای مدت کوتاهی به شما احساس لذت می‌دهند با این حال دوامی ندارند و شما به زودی همه دلخوری‌ها و مشکلات را مجددا احساس خواهید کرد. به همین خاطر سعی کنید هنگام تصمیم گیری این عوامل را دخالت ندهید.

اجرای یک تکنیک به شما کمک می‌کند تا احساسی تصمیم نگیرید. برای این کار می‌بایست، احساسات را در مقابل منطق قرار دهید و ببینید تمایل شما به سمت کدام یک از آن هاست. برای مثال اگر بابت سرنوشت همسرتان بعد از جدایی، نگران هستید. یک سوال از خودتان بپرسید که بین سرنوشت خودم و همسرم، کدام یک مهم‌تر است؟ اگر مجبور به انتخاب یکی از آن‌ها باشم، اولویت با کدام است؟

بر روی یک کاغذ، دو ستون ایجاد کنید. در یک ستون ویژگی‌های مثبت جدایی از همسرتان را بنویسید، در ستون مقابل تمام ویژگی‌های منفی این جدایی را یادداشت کنید. اکنون به هرکدام از نکاتی که در ستون ویژگی‌های مثبت نوشته اید، بین ۱ تا ۱۰ نمره دهید و مجموع را به دست آورید. همین کار را برای ستون مقابل نیز انجام دهید. نمرات را مقایسه کنید تا ببینید، کدام کفه ترازو برایتان سنگین‌تر است.

این تمرین دو فایده مهم برای شما دارد، نخست اینکه به صورت کمی و با نمره گذاری متوجه ارزش ابعاد مختلف تصمیم خود می‌شوید. مهم‌تر اینکه شما در این تمرین متوجه ابعاد و ویژگی‌هایی از این مسئله می‌شوید که شاید پیش از این به آن‌ها فکر نکرده بوید.

بسیاری از والدین معتقدند به خاطر بچه‌ها می‌بایست یک زندگی را ادامه داد. واقعیت این است که حضور بچه‌ها در زندگی شما، نکته بسیار مهمی است. شما در مقابل شرایط زندگی و آینده آن‌ها مسئول هستید. با اینحال زندگی در یک محیط خالی از عشق و محبت، مشاهده دعوای والدین و یا قهر‌های طولانی مدت نیز به اندازه طلاق و یا بیشتر از آن برای فرزندتان آسیب زا هستند. اگر نمی‌توانید در خانه، صلح و محبت برقرار کنید باید بدانید که فرزندانتان در هر دو صورت ادامه زندگی و یا طلاق شما، آسیب خواهند دید. با علم به این مسئله و با توجه به شرایط زندگیتان بهترین تصمیم را بگیرید.

بعد از اینکه تمامی نکات بالا را درنظر گرفته و بررسی کردید، باید تصمیمتان را به طرف مقابل نیز اطلاع دهید. به همان اندازه که شروع زندگی یک توافق دو نفره است، خاتمه دادن آن نیز یک تصمیم مشترک است. طرف مقابل شما می‌بایست در جریان قرار بگیرد و فرصت دفاع یا فکر کردن به این وضع را داشته باشد. به این نکته توجه کنید که کنار آمدن با تصمیم و صحبت‌های شما، برای وی ممکن است سخت باشد. در این بین به او فرصت فکر کردن و آماده شدن برای شرایط جدید بدهید.

منبع:ساعدنیوز