تلاش برای ثبت دروغ بزرگ

پس از انتشار گزارش روز گذشته روزنامه سازندگي با عنوان " بدهكار جديد ٣٠٠٠ ميلياردي " خبرنگار پارسينه با بررسي اطلاعات منتشر شده در سامانه كدال و بررسي صورت هاي مالي سازمانهاي مرتبط گزارش مي دهد.

نام یکی از بنیانگذاران یک بانک خصوصی همواره بااین بانک عجین بوده است. بنیانگذاری که برخی ادعا می‌کنند بالغ بر ۱۴۰۰ میلیارد تومان از بانک خودش تسهیلات دریافت کرده است! ادعایی که مطرح کنندگان آن با توجه به فضای اقتصادی فعلی باور پذیر جلوه اش می‌دهند. استراتژی‌ای که گوبلز درباره اش می‌گوید «دروغ هر قدر بزرگتر باشد، باور آن برای توده‌های مردم راحت‌تر است.»

مسلما کارآفرینان و صاحبان بزرگ کسب و کار‌ها در بخش خصوصی، دارای ترازنامه‌های کاری در دوبخش بدهی و دارایی هستند و در اخذ تسهیلات از شبکه بانکی همواره از کانال اعتبار سنجی گذشته اند و در قبال تسهیلات دریافتی وثایق قابل اتکایی ارائه داده اند، اما انتشار یک جابنه و دروغ بخش بدهی‌های این افراد بدون ارائه اسناد و مدارک و با توجه به حال و شرایط روز جامعه که از افشاگری‌های مالی استقبال می‌شود تنها از افرادی بر می‌آید که نیات و استراتژی دیگری را در سر می‌پرورانند و قصد دارند تا با سوار شدن بر موج افکار عمومی سریع‌تر به نیات و مقاصد غیر سالم خود دست پیدا کنند.

این در حالی است که در کارنامه کاری این کارآفرینان پروژه‌های بزرگ در سطح ملی از آزاد راه و سدسازی گرفته تا خانه سازی و مدرسه سازی و ... نیز دیده می‌شود.

از سوی دیگر سازوکار‌های مقرراتی که از سوی نهاد ناظر بر بخش خصوصی اشراف دارد همواره عملکرد این بخش را رصد کرده و تائیدیه‌های خود را در مجامع سالانه شرکت‌ها اعلام می‌کند. حاکمیت شرکتی، قانون تجارت، کنترل‌ها و بازرسی‌های داخلی و ... تنها بخشی از ابزار‌های کنترلی در بخش خصوصی است، در حالی که تائیدیه مدیران بانک‌های خصوصی همواره از سوی مقام ناظر صورت می‌پذیرد؛ بنابراین ادعای اینکه بنیانگذاری می‌تواند منابع بانک خود را به راحتی استخراج کند نه تنها ادعایی گزاف است بلکه مشروعیت و عملکرد دستگاه‌های اجرایی و نظارتی و کنترلی را هم زیر سوال خواهد برد.

ادعای خروج منابع و راه اندازی موج منفی برای بانک‌های خصوصی نه تنها اعتماد به بخش را که سال‌های زیادی برای آن تلاش شده است را از بین خواهد برد بلکه اجحاف مسلم به سهام داران و سپرده گذاران خردی است که منابع و پس انداز‌های کوچک خود را به قصد مشارکت و هم گرایی در اقتصاد به این بخش سپرده اند، بنابراین اندک وجدان آگاه حکم می‌کند که در این شرایط مصایب ومشکلات متوجه این قشر نشود.

بانک خصوصی یک خانواده بزرگ است هرچند که ممکن است حول یک نام جمع شده باشد، اما ریشه دوانده و بزرگ شده است، بنابراین هر ضربه به این پیکره ضربه‌ای سهمناک به کل این خانواده است که روزی خود را از این خانواده به دست می‌آورد. کشور در شرایط حساس و سخت اقتصادی است، اما گویا برخی گروه‌های داخلی به آن باور ندارند و اگر دارند نیز در هیاهوی تحریم‌ها و تهدیدات که تمامیت اقتصادی را نشانه رفته، منافع خود را دنبال می‌کنند که پیامد این منفعت طلبی‌ها آسیب عظیم به بخش خصوصی، اعتماد و اطمینان مردم به این بخش و از همه مهمتر پیام‌های مخابره‌ای به دنیای غرب دارد!

پوپولیست نما‌ها در شرایطی به جان بخش خصوصی افتاده اند که حلقه تحریم‌ها هر روز تنگ‌تر می‌شود و تنها راه برون رفت از این ورطه تکیه به بخش خصوصی و به میدان آمدن این بخش برای جلوگیری از تنگنا‌های اقتصادی است؛ بنابراین در شرایطی که کمتر پروژه ملی را می‌توان یافت که در طی سال‌های گذشته بدون حمایت بانک‌های غیردولتی به سرانجام رسیده باشد و در شرایطی که سهام داران خصوصی تمام دارایی خود را برای حمایت از تولید و صنعت داخل در اختیار کشور قرارداده اند، آن‌ها که به طبل بیگانه گان می‌کوبند و سخنان تفکر ترامپیزم را تکرار می‌کنند چه هدفی دارند؟