مقصراصلی جنجال FATF چه کسانی هستند؟
پارسینه: مخالفتها با CFT و پالرمو سیاسی است و جنبه تخصصی ندارد. معمولا اگر از هر کسی درباره لوایح مرتبط با FATF سوال کنیم، مسایل سیاسی را مطرح میکند و مخالفت وی با این لوایح جنبه سیاسی دارد و از موضع تخصصی نیست در واقع مخالفان نمیتوانند به صورت کاملا فنی و تخصصی بگویند که چه دلایلی برای مخالفت با این لوایح دارند.
این در حالی است که باید کسانی که حداقل در حوزه روابط بین الملل و حقوق بین الملل تحصیل کرده اند و شناخت از معاهدات، پیمانها و قراردادهای بین المللی دارند در تریبونهای آزاد، گفتگو و مناظره داشته باشند و در رد یا تایید صحبتهای طرف مقابل استدلال بیاورند، زیرا اینکه به صرف سیاسی شدن یا سیاسی کردن این موضوعات در مورد آنها نظر بدهیم، اقدام درستی نیست.
باید توجه داشته باشیم که نظر دادن در مورد مسایلی مانند لوایح مرتبط با CFT و پالرمو در صورتی که مباحث تخصصی نباشد، هزینه سازی برای کشور است؛ بنابراین پیشنهادم به تمام جریانهای سیاسی این است که حتی به ابعاد موضوعات سیاسی و بین المللی با نگاه تخصصی بنگرند تا برای کشور هزینه سازی نکنند، اگر دقت کنید پیامکهایی که برای نمایندگان مجلس ارسال شد و پیامکهایی که در حال حاضر برای برخی اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام فرستاده میشود، به نوعی موضع گیریهای سیاسی است.
در واقع اگر این موضع گیریها غیر سیاسی باشد، چه بسا در جریان اصلاح طلبی یا اصولگرایی هم موافق و مخالف داشته باشد، اما حالا میبینیم که یک جناح صددرصد موافق این لوایح شده و یک جناح صددرصد مخالف شده است.
فکر میکنم دلیل این موضوع آن است که ما سعی نکرده ایم واقعیت موضوع را ببینیم و آن را برای جامعه تبیین کنیم و در نهایت کسانی که به عنوان مخالف این لوایح و به خصوص لایحه CFT مقابل مجلس و مجمع قرار میگیرند، با رویکرد و نگاه سیاسی مخالفت میکنند و این مخالفت، رویکرد تخصصی ندارد.
حالا میتوان این سئوال را مطرح کرد که مگر تمام اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام توسط مقام معظم رهبری معرفی نمیشوند و این افراد مورد وثوق و اعتماد رهبری نیستند؟ پس چطور عدهای برای اعضای مجمع پیامک تهدیدآمیز میفرستند و آیا اینهایی که پیامک میزنند، خود را عاقلتر از دیگران میدانند؟
در واقع این سیاست زدگی که در جامعه ما به وجود آمده است، کشور را به سمت قطبی شدن میبرد و نفعی برای کشور ندارد.
سیاست زدگی از تصمیم گیریهای عقلانی جلوگیری میکند به این ترتیب در یک فضای سنگرکشی و تقابل و تضاد با هم قرار میگیریم و تنها چیزی که عاید ما میشود این است که منافع ملی و اعتماد ملی را از دست میدهیم.
البته به نظر من نمیتوان افرادی که پیامک میدهند و یا جلوی مجلس تجمع میکنند و حتی کسانی که علیه لوایح FATF شعار میدهند، مقصر دانست. در واقع مقصر اصلی، ما سیاسیون هستیم که سعی نمیکنیم این موضوعات را در کانال خود کانالیزه کنیم تا در فضاهای تخصصی گفتگوها شکل بگیرد.
در واقع اگر این کار را انجام دهیم، هم به قوی شدن و تنومند شدن جامعه مدنی و هم به راحت شدن تصمیم گیریها کمک میکنیم.
این در حالی است که با این اعمال و کارهایی که سیاسیون انجام میدهند هم جامعه سردرگمتر میشود و هم جامعه مدنی به تصمیم درستی نمیرسد به این ترتیب جامعه تصمیم ساز و تصمیم گیر یعنی مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام، دچار یک فرآیند و فضای پوپولیستی میشوند و نمیتوانند تصمیم درستی بگیرند.
برای دوری از این فضا توصیه ام این است که جریانها و شخصیتهای سیاسی شهامت این را داشته باشند که موضوعات را اصطلاحا دستکاری و سیاسی نکنند تا فرآیندها به نفع کشور پیش برود.
ارسال نظر