مسکو و تهران بعد از انعقاد «پیمان وین»: از هم جدا می شویم؟

لحن مفسران روس در رابطه با نتایج انعقاد به اصطلاح «پیمان وین» یعنی موافقتنامه درباره برنامه هسته ای ایران، در اکثر موارد با بدبینی و نومیدی توأم است. آنها ادعا می کنند که «تهران غرب را انتخاب کرده است»، «همکاری با روسیه قطع می شود و نفت و گاز ایرانی بازار حامل های انرژی را به سقوط کشانده و به اقتصاد روسیه یک ضربه جدید وارد خواهد کرد». آیا این نگرانی ها پایه و اساس واقعی دارد؟ در این مورد تردیدی نیست. آیا این نگرانی ها از فردا به واقعیت ناگوار برای مسکو تبدیل خواهد شد؟ در اینجاست که باید به جنبه های ظریف مسأله پرداخت... .

روابط بین روسیه و ایران بعد از امضای پیمان وین به سطح جدید پیچیده تری ارتقا می یابد. زمان نشستن حیله گرانه روی دو صندلی در انتظار کارمزد بابت میانجی گری خاتمه یافته است. در حقیقت امر، مدت ده ساله رفع تحریم ها از ایران زمانی است که واشنگتن و متحدانش قصد دارند تا پایان آن تهران را به طرف خود بکشانند و مقامات فعلی ایران را با افراد خود عوض کنند. اگر لازم باشد، می توانند حتی «انحطاط رژیم» تا نقطه بحرانی را تحریک کنند. شاید حتی کودتایی در محافل حاکم بر کشور به صورت «انقلاب سبز» راه اندازی کنند. واقعیتی که بعد از وین ایجاد می شود، پیش روی مسکو چالشی به وجود می آورد که از مسئولین روسیه پاسخ مناسب و سریع را ایجاب می کند. اصل کار این است که اراده سیاسی لازم است تا کرملین صادقانه پاسخ دهد که آیا حاضر است در زمینه ایران سیاست مستقلی دنبال کند یا خیر.