موافقان و مخالفان ظریف چه می‌گویند؟

به گزارش سایت پارسینه، احتمالا زمانی که محمدجواد ظریف در ادامه مذاکرات ژنو، با جان کری وزیرامور خارجه آمریکا در شهر ژنو پیاده‌روی می‌کرد، فکر نمی‌کرد که نمایندگان اصولگرای مجلس این اقدام او را به خطای دیپلماتیک تعبیر کنند و این پیاده‌روی یک ربعه بهانه‌ای برای طرح سوال از او در مجلس اصولگرا شود.
چهار دهم ژانویه 2015، وزیران خارجه ایران و آمریکا در وقت استراحت مذاکره از هتل محل مذاکره بیرون آمدند و بر روی پل «پنت لاماچین» رودخانه «رون» شهر ژنو پیاده‌روی کردند و رسانه‌ها ضمن انتشار تصاویر مذاکرات ظریف و کری زیر سایه‌ای از ابرهای تیره زمستان ژنو، آن را اقدامی شگفت‌انگیز توصیف کردند.
حالا با گذشت بیش از 10 روز از این اتفاق، سوالی با امضای 20 نماینده از ظریف مطرح شده که این اقدام وزیر خارجه را خطای دیپلماتیک و رفتار خارج از عرف سفیر جمهوری اسلامی توصیف کرده و پیاده‌روی نمادین ظریف با وزیر امور خارجه آمریکا را شایسته شان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران ندانسته است.
سایت پارسینه در گفت‌وگو‌های جداگانه‌ای با نمایندگان مخالف و موافق این اقدام، دلایل آنها را در این زمینه جویا شده است:
نوذر شفیعی ، مدرس دانشگاه و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در همین رابطه ضمن دفاع از اقدام وزیر خارجه در قدم‌زدن با همتای آمریکایی‌اش می‌گوید: این سوال می‌تواند توسط نماینده مطرح شود ولی به نظر من این سوال غیرموجه است چراکه به هر حال دیپلماسی هنر هم هست. یک دیپلمات شاید تشخیص دهد در چارچوب‌های موجه و معقول منافعش را پیش ببرد و بر فرد مقابل تاثیر بگذارد. دیگر نباید دست دیپلمات را حتی در حوزه‌هایی که می‌خواهد ابتکار عمل های خودش را بالا ببرد، ذهن‌ها را به هم نزدیک کند و دیپلماسی عمومی‌اش را بالا ببرد، بست. این صحنه بر مخالفین ما تاثیر منفی داشته و قطعا باعث خوشحالی‌ موافقان ما می‌شود.
او می‌افزاید: ما که از قطع رابطه خوشمان نمی‌آید، دوستان ما هم شاید از قطع رابطه و تیرگی مناسبات شاید خوششان نیاید بنابراین اگر به سمت نزدیک‌ کردن روابط حرکت کردیم این یک موفقیت برای دیپلماسی ماست، اما اگر بخواهیم دست دیپلمات را از هر جهت ببندیم نمی‌تواند کار دیپلماتیک انجام دهد.
محمدرضا تابش ، نماینده اصلاح طلب مجلس هم در این باره می‌گوید: در دوران دفاع مقدس مجموعه فعل و انفعالاتی اتفاق افتاد که ممکن است نقدهای زیادی هم به آن وارد بوده باشد ولی امام(ره) با ابهت و عظمت تمام دفاع کرد، خود رهبری و آقای هاشمی هم در صحنه بودند و کسی اجازه نداد در گرماگرم دوران دفاع مقدس و مقابله با دشمن ما فرماندهان‌مان را نقد یا تضعیف کنیم. حتی الان که متجاوز از چندین دهه از دوران دفاع مقدس میگذرد هم هنوز خیلی از قضایای آن روز مکتوم مانده است. این روشی بوده که امام(ره) و خلف صالح‌شان رهبری معظم انقلاب داشته‌اند که مسوولین را حمایت می‌کردند.
وی می‌افزاید: اصل مذاکره جزو شعارهای این دولت بوده و حل قضیه هسته‌یی مورد حمایت رهبری معظم انقلاب قرار گرفته و ایشان علی رغم اینکه گفتند بدبین هستند نسبت به مذاکره ولی چندین بار تیم مذاکره کننده را حمایت کردند. حالا در گرماگرم مذاکره‌ای که آیا منتج به نتیجه شود یا نه و خیلی از ابعادش را نمی‌شود برای مردم بگوییم، اینکه برخی نمایندگان فشار بیاورند که جزییات قضیه اعلام شود جای تعجب دارد. آیا در دوران دفاع مقدس امام(ره) اجازه چنین کاری می‌دادند؟ الان این فشارها هست و چارچوبی هم مشخص شده و بارها رهبری معظم از تیم مذاکره کننده تقدیر و تشکر کردند. اینکه اصل و محتوا را به خاطر وجود این حمایت‌ها نتوانیم زیر سوال ببریم و به حواشی بچسبیم قدری دور از اخلاق و انصاف است.
تابش همچنین معتقد است:‌ اینکه چرا قدم زدی، سوار ماشین نشدی یا در اتاق مذاکره نکردی قردی گیر و پیچ دادن است که افکار عمومی هم متوجه آن می‌شود و خدای نکرده این به عقده‌گشایی سیاسی و پشت‌پا زدن و ضربه کردن حریف تعبیر نشود. این‌ها دور از اخلاق و مروت است و افکارعمومی آن را نمی‌پسندد.
حسینعلی حاجی دلیگانی ، نماینده مردم شاهین‌شهر و از امضاکنندگان سوال از وزیر خارجه اما نظر متفاوتی دارد، او می‌گوید: این کار از چند جهت دارای اشکال است؛ از بعد زمانی موقعی این کار انجام شد که دقیقا مصادف با هتک حرمت غرب نسبت به پیامبر گرامی اسلام بود. از بعد مکانی در غرب این اتفاق افتاد و نکته سوم اینکه طرف آقای ظریف جان کری بود. علی‌رغم همه نشست‌هایی که تا الان با ایشان و هیات آمریکایی برگزار شده، ما کمترین نرمشی را در مواضع آمریکایی‌ها ندیدیم و این خودش نتیجه مطلوبی برای جمهوری اسلامی نخواهد داشت.
سید محمد بیاتیان ، نماینده اصولگرای مردم بیجار در مجلس هم معتقد است: در مقطعی که کشور فرانسه و یک نشریه فرانسوی توهینی به مقدسات مسلمانان و نه مقدسات ملت ایران کرده و ما داعیه این را داریم که ام‌القرای جهان اسلام هستیم، اینکه وزیر خارجه ما به آقای کری که در این زمینه اظهارنظر کرده و به نوعی از اقدام موهن آن نشریه حمایت کرده، لبخند دیپلماتیک بزند و با او قدم بزند امری غیر دیپلماتیک و برخلاف مصالح نظام اسلامی و اصول عزت، حکمت و مصلحت است. آقای ظریف یا باید از ملت ایران عذرخواهی کند یا در صحن مجلس پاسخگوی این اقدام خودشان باشند.
او می‌افزاید: به هر حال رهبری اجازه مذاکره را داده‌اند ولی خود وزیر خارجه و دستگاه دیپلماسی ما حداقل باید عزت نفس ما را در مذاکره حفظ کنند. قدم زدن در شرایط فعلی به نوعی اقتدار آنها و نقطه ضعف ما را نشان می‌دهد. من فکر می‌کنم آقای ظریف در شرایط عادی هم نباید به قدم زدن با کری می‌پرداخت.
حالا افکار عمومی در این باره قضاوت خواهد کرد و احتمالا اگر این سوال نمایندگان از وزیر خارجه به جریان بیفتد، محمد جواد ظریف دلایل توجیهی و ناگفته‌هایی از قدم زدن خود با همتای آمریکایی‌اش را برای مردم و نمایندگان مطرح خواهد کرد.