لندن میزبان جشن ۶۰ ساله Cosprop؛ از غرور و تعصب تا بازی تاج و تخت+ تصاویر

به گزارش پارسینه و به نقل از The Guardian، طراح لباس جان برایت در سال ۱۹۶۵ خانه طراحی لباس‌های تاریخی Cosprop را با هدف خلق لباس‌هایی واقع‌گرایانه‌تر برای فیلم و تلویزیون بنیان‌گذاری کرد. او می‌گوید: «فکر کردم اگر لباس‌ها را تا حد ممکن واقعی بسازیم، برای همه زمان‌ها قابل استفاده خواهند بود. حقیقت، در همه دوران‌ها حقیقت است.»

در طول ۶ دهه گذشته، این مأموریت ساده منجر به خلق برخی از به‌یادماندنی‌ترین لباس‌های تاریخ سینما شده است: پیراهن دوره ریجنسی که پس از خیس شدن، کالین فرث را در «غرور و تعصب» سال ۱۹۹۵ به یک دل‌ربای فوری تبدیل کرد؛ لباس‌های سافاری مریل استریپ در «خارج از آفریقا» (۱۹۸۵) که الهام‌بخش بسیاری از طراحی‌های مد شد؛ و لباس ژنده جانی دپ در «دزدان دریایی کارائیب» که آن‌قدر با دقت کهنه‌کاری شده بود که انگار بویش از روی صفحه به مشام می‌رسید.

تمام این لباس‌ها حاصل تحقیق و هنر بی‌وقفه صنعت‌گران ماهر Cosprop هستند که با استفاده از مواد و تکنیک‌های دقیق تاریخی، واقع‌گرایی سینمایی را خلق می‌کنند.

اکنون همه این لباس‌ها و ده‌ها نمونه دیگر در موزه مد و منسوجات جنوب لندن به نمایش درآمده‌اند، در قالب نمایشگاه گسترده‌ای با عنوان «Costume Couture» که ۶۰ سال فعالیت پیشگامانه جان برایت در Cosprop را جشن می‌گیرد.

کیث لادویک، مورخ فیلم و کیوریتور این نمایشگاه، می‌گوید: «Cosprop چیزی را ارائه می‌داد که فیلم‌سازان به آن پاسخ می‌دادند – آن‌ها واقع‌گرایی بیشتری در آثارشان می‌خواستند. Cosprop به بازیگران کمک کرد تا خود را به شخصیت دیگری تبدیل کنند.»

این نمایشگاه لباس‌هایی از سراسر تاریخ Cosprop را به نمایش می‌گذارد و بر آثار برنده اسکار طراحی لباس که این خانه طراحی در آن‌ها نقش داشته، تمرکز دارد؛ از جمله «اتاقی با منظره» (۱۹۸۵)، «پایان هاواردز» (۱۹۹۲) و «زنان کوچک» (۲۰۱۹). جان برایت می‌گوید گستردگی این نمایشگاه به نسل‌های مختلف صنعت‌گران Cosprop اجازه می‌دهد تا به یاد تولیداتی بیفتند که الهام‌بخش ورودشان به دنیای طراحی لباس بوده‌اند.

او توضیح می‌دهد: «بیشتر دختران کارگاه سریال دهه ۹۰ بی‌بی‌سی، *The House of Eliott* را به یاد دارند، در حالی که افراد ۵۰ ساله بیشتر با فیلم *اتاقی با منظره* ارتباط برقرار می‌کنند. دیدن اینکه نسل‌های مختلف با جنبه‌های متفاوتی ارتباط برقرار می‌کنند، واقعاً دل‌نشین است.»

یکی از عناصر کلیدی مأموریت Cosprop این است که آن‌ها لباس می‌سازند، نه صرفاً «لباس نمایشی». لادویک این تفاوت را چنین توضیح می‌دهد: «Cosprop کاری با *Bridgerton* ندارد – *Bridgerton* لباس نمایشی است. همه چیز اغراق‌آمیز شده: رنگ‌ها، فرم‌ها، سبک‌ها – هیچ‌کدام واقعاً ربطی به دوره ریجنسی ندارند.»

او ادامه می‌دهد: «Cosprop خود را در لباس‌هایی ریشه‌دار می‌بیند که با زمان و مکان مطابقت دارند، به همین دلیل است که وقتی به فیلمی مثل *اتاقی با منظره* نگاه می‌کنید – که ۴۰ سال پیش ساخته شده – هنوز هم کهنه نشده، چون لباس‌هایی که در آن پوشیده‌اند واقعاً متعلق به سال ۱۹۰۶ هستند.»

نمایشگاه «Costume Couture» گواهی است بر تعهد بی‌نظیر تیم Cosprop؛ برخی از لباس‌های به نمایش درآمده – مانند لباس لایه‌لایه دهه ۱۸۶۰ از اقتباس نتفلیکس در سال ۲۰۲۵ از «پلنگ» – تنها برای بازیگران فرعی طراحی شده‌اند و شاید فقط چند ثانیه در پس‌زمینه صحنه‌ها دیده شده باشند. جان برایت می‌گوید: «این تلاش برای واقعی‌سازی تا حد ممکن است – برای اینکه به مردم تصویری از زمانی دیگر، غیر از زمان خودمان بدهیم.»

او تأکید می‌کند: «اگر قرار است چیزی مربوط به دهه ۱۸۰۰ ببینیم، باید درست و دقیق باشد – مگر اینکه برنامه‌ای مثل *Bridgerton* باشد که لباس‌ها و زمانه را به شوخی گرفته. برای بیشتر درام‌ها، بهترین کار این است که در واقعیت ریشه داشته باشند.»

بسیاری از تکنیک‌هایی که کارکنان Cosprop به کار می‌برند، امروزه خارج از آتلیه‌های مد برندهایی مانند شنل و دیور دیگر رایج نیستند. برایت تأکید می‌کند که حفظ این تکنیک‌ها در دورانی که کارهای ماشینی ارزان غالب شده‌اند، اهمیت دارد: «چون گذشته همیشه پایه‌ای برای ساخت آینده است – خوب است که رشته‌ای داشته باشیم که ما را از گذشته به آینده وصل کند.»

او مثالی از یک لباس پری دریایی مجلل و منجوق‌دوزی‌شده از فیلم خودش، *فیلم زیر آب*، ارائه می‌دهد: «این لباس تمام هنرهای قدیمی را در خود دارد، اما با رویکردی کمی نو. من همیشه فکر می‌کنم استفاده از گذشته به ما کمک می‌کند بفهمیم در آینده چه کاری می‌توانیم یا باید انجام دهیم.»

لودویک نیز می‌گوید: «بسیاری از مهارت‌ها – از اصلاحات گرفته تا دوخت و کلاه‌دوزی – از بین رفته‌اند، و این خانه طراحی لباس تنها جایی است که همه آن مهارت‌ها را زنده نگه داشته؛ به‌طوری‌که فارغ از اینکه چه پروژه‌ای به آن‌ها سپرده شود، تکنیک‌های دقیق تاریخی را به کار می‌برند – چه برای *الیزابت* باشد، چه *بازی تاج و تخت* یا *پیکی بلایندرز*.»

دقت تاریخی نسبی این لباس‌ها – که با مواد و تکنیک‌های منطبق با دوره تاریخی ساخته شده‌اند – باعث می‌شود فراموش کنیم که لباس‌های نمایشگاه «Costume Couture» واقعاً قدیمی نیستند، فقط ظاهری قدیمی دارند. برایت آرشیو بزرگی از لباس‌های تاریخی دارد؛ کارکنانش تا حد امکان ساختار و طراحی این لباس‌ها را از نزدیک بررسی می‌کنند تا درک دست‌اولی از نحوه بازسازی آن‌ها داشته باشند – آن‌قدر نزدیک به اصل که «نمی‌توان گفت کدام واقعی است»، لادویک می‌گوید.

اگرچه درام‌های تاریخی دیگر مانند دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی در اوج محبوبیت نیستند، لادویک معتقد است که همیشه تقاضا برای کارهای Cosprop وجود خواهد داشت. «همیشه فراز و نشیب هست – سلیقه مخاطب مدام تغییر می‌کند. ممکن است واکنشی منفی نسبت به درام‌های تاریخی شکل بگیرد، اما همین حالا دارند نسخه جدیدی از *غرور و تعصب*، *عقل و احساس* و *عصر معصومیت* می‌سازند.» او اضافه می‌کند: «شاید در دوران پرآشوب، به چنین درام‌هایی نیاز داریم تا ما را به زمانی برگردانند که فکر می‌کردیم همه چیز بهتر بود.»