نخستین آزمایش پهپاد کپی شده آمریکا از شاهد ۱۳۶ ایرانی در خلیج فارس+ تصاویر

به گزارش پارسینه به نقل از zona_militer،در ۱۶ دسامبر، نیروهای ناوگان پنجم، بخشی از فرماندهی مرکزی نیروهای دریایی ایالات متحده (NAVCENT/C5F)، نخستین پرتاب پهپاد تهاجمی یک‌سویه نیروهای مسلح آمریکا را از یک کشتی به کشتی دیگر با موفقیت انجام دادند. این عملیات از ناو رزمی ساحلی کلاس Independence با نام USS Santa Barbara (LCS 32) در حالی انجام شد که این کشتی در خلیج عربی در حال حرکت بود.

 

در جریان این آزمایش، کشتی یک سامانه کم‌هزینه پهپاد تهاجمی رزمی بدون سرنشین (LUCAS) را پرتاب کرد؛ اقدامی که نقطه عطفی در ادغام سامانه‌های بدون سرنشین در عملیات دریایی آمریکا محسوب می‌شود. این پرتاب توسط نیروی عملیاتی ۵۹ انجام شد؛ یگانی در NAVCENT/C5F که در عملیات‌های بدون سرنشین و خودکار تخصص دارد.

 

در این‌باره، دریابان کرت رنشاو، فرمانده NAVCENT/C5F، گفت:  

«این نخستین پرتاب موفق LUCAS از یک شناور دریایی، نقطه عطفی مهم در ارائه سریع قابلیت‌های بدون سرنشین مقرون‌به‌صرفه و مؤثر به نیروهای رزمی است.»  

او افزود: «این دستاورد قدرت نوآوری و همکاری مشترک را در این منطقه حیاتی نشان می‌دهد.»

 

استقرار سامانه LUCAS بخشی از یک راهبرد گسترده‌تر است که در اوایل دسامبر اعلام شد. در سوم این ماه، فرماندهی مرکزی آمریکا از ورود نخستین اسکادران پهپادهای تهاجمی یک‌سویه نیروهای مسلح آمریکا به خاورمیانه خبر داد. پهپادی که از USS Santa Barbara پرتاب شد، بخشی از نیروی عملیاتی Scorpion Strike است که برای تجهیز نیروهای نظامی به قابلیت‌های جدید بدون سرنشین ایجاد شده است.

 

پهپادهای LUCAS که آمریکا در خاورمیانه مستقر کرده، برد افزایش‌یافته‌ای دارند و می‌توان آن‌ها را با سازوکارهای مختلفی پرتاب کرد؛ از جمله منجنیق‌ها، سامانه‌های پرتاب کمکی راکتی، و سکوهای زمینی یا خودروهای متحرک. رنشاو در این زمینه تأکید کرد که «این پلتفرم بدون شک امنیت و بازدارندگی دریایی منطقه را تقویت خواهد کرد»؛ اشاره‌ای به تأثیر عملیاتی این سامانه‌ها بر محیط دریایی منطقه.

بر اساس اطلاعات منتشرشده، سامانه LUCAS دست‌کم دو گونه دارد که از تصاویر منتشرشده توسط پنتاگون قابل تشخیص‌اند:  

- یکی برای حمله به اهداف ثابت طراحی شده،  

- و دیگری مجهز به دوربین و لینک ماهواره‌ای است که امکان تغییر مسیر پهپاد پس از پرتاب و استفاده علیه اهداف متحرک را فراهم می‌کند.

 

تحلیلگران می‌گویند این قابلیت می‌تواند استفاده هماهنگ از پهپادهای گروهی (Swarm) را ممکن کند؛ به این صورت که نسخه‌های مجهز به حسگر نقش گره‌های کنترلی را برای نسخه‌های حامل کلاهک انفجاری ایفا کنند. این رویکرد تفاوت مهمی با سامانه‌هایی مانند شاهد-۱۳۶ دارد که توسط ایران به کار گرفته شده و اخیراً هم در خاورمیانه و هم در جنگ اوکراین استفاده شده‌اند؛ پهپادهایی که در کنترل فراتر از خط دید محدودیت دارند.

با این نخستین پرتاب دریایی، نیروی دریایی آمریکا گامی مهم در جهت ادغام عملیاتی پهپادهای تهاجمی کم‌هزینه از سکوهای سطحی برداشته و دامنه قابلیت‌های بدون سرنشین قابل استفاده در محیط‌های پیچیده دریایی را گسترش داده است.