حدید-۱۱۰؛ پهپاد جت‌محور ایران که قواعد جنگ پهپادی را تغییر می‌دهد+تصویر

به گزارش پارسینه به نقل از en.defence، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آغاز به استقرار پهپاد «حدید-۱۱۰» کرده است؛ یک مهمات سرگردان جت‌محور که برای گریز از سامانه‌های پدافند هوایی و حمله به اهداف در برد متوسط طراحی شده است.  

نیروهای زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در حال به‌کارگیری یک پهپاد سرگردان پنهانکار با موتور جت به نام «حدید-۱۱۰» هستند؛ سامانه‌ای که می‌تواند برای روسیه نیز جالب توجه باشد. این پهپاد نخستین بار در اوایل سال ۲۰۲۵ رونمایی شد و سپس در رزمایش‌های تابستانی به کار گرفته شد. این پهپاد گامی قابل توجه در توانمندی‌های پهپادی تهاجمی ایران به شمار می‌رود.  

یکی از ویژگی‌های اصلی سامانه حدید-۱۱۰ موتور جت آن است که به پهپاد امکان می‌دهد به سرعتی تا ۵۱۰ کیلومتر در ساعت برسد. ترکیب این سرعت با بدنه‌ای ویژه که سطح مقطع راداری را کاهش می‌دهد، شناسایی توسط رادارهای متعارف را دشوار کرده و زمان واکنش سامانه‌های پدافندی را کوتاه می‌کند.  

این پهپاد با استفاده از یک بوستر سوخت جامد پرتاب می‌شود که آن را به سرعت و ارتفاع مورد نیاز می‌رساند، سپس موتور جت اصلی روشن می‌شود. این روش پرتاب امکان استقرار سریع را فراهم کرده و در عین حال اندازه جمع‌وجور و کارایی آیرودینامیکی پهپاد را در پرواز حفظ می‌کند.  

با وجود ابعاد نسبتاً کوچک، پهپاد حدید-۱۱۰ قادر به حمل کلاهکی ۳۰ کیلوگرمی است و برد اعلام‌شده آن تا ۳۵۰ کیلومتر می‌رسد. ایران همچنین مدعی است که این پهپاد می‌تواند در ارتفاع عملیاتی بیش از ۹۰۰۰ متر پرواز کند؛ ارتفاعی که آن را فراتر از دسترس گروه‌های آتش سیار، توپخانه ضدهوایی و بیشتر سامانه‌های پدافند کوتاه‌برد قرار می‌دهد.  

در چنین ارتفاعی، رهگیری بسیار دشوار می‌شود. بیشتر پهپادهای رهگیر تنها تا حدود ۵ کیلومتر کارایی دارند و تعداد محدودی از پهپادهای FPV رهگیر قادرند به ارتفاع ۹ کیلومتر برسند، چه برسد به تعقیب هدفی با سرعت جت. بنابراین، مقابله با پهپاد حدید-۱۱۰ احتمالاً نیازمند هواپیماهای جنگنده، سامانه‌های موشکی زمین‌به‌هوای برد بلند یا پهپادهای رهگیر بزرگ‌تر و گران‌تر خواهد بود.  

ترکیب سرعت، ارتفاع، کاهش قابلیت شناسایی و کلاهک نسبتاً سنگین، سامانه حدید-۱۱۰ را در رده «پهپادهای ضربتی میانه» قرار می‌دهد؛ حوزه‌ای که روسیه در حال حاضر با کمبود توانمندی مواجه است. 

با این حال، در مقایسه این دو سامانه، حدید-۱۱۰ مزایای عملکردی آشکاری دارد. پهپاد شاهد-۱۰۷ از موتور احتراق داخلی استفاده می‌کند، حداکثر سرعت آن حدود ۱۸۰ کیلومتر در ساعت است، برد آن تا ۳۰۰ کیلومتر می‌رسد و کلاهکی حدود ۱۵ کیلوگرمی حمل می‌کند؛ یعنی نصف وزن کلاهک حدید-۱۱۰. هرچند پهپاد جت‌محور قطعاً گران‌تر خواهد بود، اما کارایی رزمی آن به‌طور قابل توجهی بالاتر است.  

علاوه بر این، سامانه‌هایی از این کلاس می‌توانند به‌طور نظری به آنتن‌های ارتباطی رله‌ای یا مودم‌های شبکه مش مجهز شوند تا کنترل آن‌ها به‌صورت لحظه‌ای امکان‌پذیر باشد، نه صرفاً خودکار. اگر این سامانه به روسیه منتقل یا برای استفاده آن‌ها تطبیق داده شود، می‌تواند برنامه‌ریزی پدافند هوایی را به‌شدت پیچیده‌تر کرده و بُعد فناورانه جنگ پهپادی دوربرد را بیش از پیش تشدید کند.