.svg)
تابوی توالت در مدرسه؛ شرمی که سلامت کودکان را تهدید می‌کند
یک نظرسنجی جدید نشان می‌دهد که تقریباً سه‌چهارم دانش‌آموزان دبیرستانی زمانی که نیاز دارند، به دستشویی نمی‌روند. وقت آن رسیده که با تابوی مدفوع در مدرسه مقابله کنیم.
به گزارش پارسینه و به نقل از theguardian، این احساس برای بسیاری از ما آشناست: بیرون از خانه هستیم و نیاز به دفع داریم، اما خجالت مانع‌مان می‌شود. ممکن است در محل کار باشیم و نگران شنیدن صدایمان توسط همکاران، یا در توالت عمومی باشیم و از اینکه غریبه‌ها بفهمند در حال دفع هستیم، احساس ناراحتی کنیم.
اما این فقط مشکلی برای بزرگسالان نیست. نظرسنجی جدید برند Andrex از بیش از ۵۰۰ کودک مدرسه‌ای نشان داده که ۷۳٪ از دانش‌آموزان ۱۰ تا ۱۷ ساله اذعان دارند که از مدفوع کردن در مدرسه خجالت می‌کشند. ۶۳٪ نگران تمسخر هستند و ۶۱٪ گفته‌اند که حتی از درخواست اجازه برای رفتن به دستشویی خجالت کشیده‌اند.
دکتر ابیگیل رایت، روان‌شناس آموزشی و عضو انجمن روانشناسی بریتانیا می‌گوید: «مسائل اجتماعی زیادی در زمینه خجالت از مدفوع وجود دارد. بسیاری از آن‌ها به نحوه‌ای که در سنین پایین درباره مدفوع صحبت می‌کنیم برمی‌گردد. عباراتی مثل "اوه، مدفوع کردی، چه چندش!" می‌تواند بدون اینکه متوجه شویم، فشار و شرم را در ذهن کودک ایجاد کند.»
او ادامه می‌دهد: «اگر ما نشانه‌هایی از ناراحتی در صحبت درباره این موضوع یا رفتن به دستشویی در مکان عمومی نشان دهیم، کودکان نیز از همان تجربه‌ها یاد می‌گیرند. این احساسات با بزرگ‌تر شدن کودک پیچیده‌تر می‌شوند و ممکن است آن‌ها را در برابر تمسخر و خجالت آسیب‌پذیرتر کند.»
پایان دادن به خجالت
با توجه به اینکه ۶۸٪ از کودکان گفته‌اند که از رفتن به دستشویی در مدرسه اجتناب کرده‌اند، برند Andrex کمپینی راه‌اندازی کرده تا به نسل جدید کمک کند اولین تجربه دفع در مدرسه را بدون خجالت پشت سر بگذارد — نسلی که با اعتمادبه‌نفس به دستشویی می‌رود، فارغ از اینکه چه کسی ممکن است صدایش را بشنود.
سونی لیستون، پرستار متخصص کودکان در زمینه روده و مثانه از خیریه ملی Eric می‌گوید: «موضوع خودداری از دفع، دومین موضوع رایج تماس خانواده‌ها با خط کمک رایگان ماست، بعد از یبوست. ما موارد زیادی از خودداری مرتبط با مدرسه می‌بینیم کودکانی در سنین مختلف، حتی بالای ۱۰ سال، که ترجیح می‌دهند تا رسیدن به خانه صبر کنند.»
او اضافه می‌کند: «یکی از مشکلات، نبود دسترسی است. بزرگسالان معمولاً هر وقت نیاز داشته باشند می‌توانند بروند، اما این برای همه کودکان مدرسه‌ای صدق نمی‌کند.»
محدودیت‌ها و پیامدها
در بسیاری از مدارس متوسطه، قوانین سختگیرانه‌ای وجود دارد که توانایی دانش‌آموزان برای استفاده از توالت را محدود می‌کند — برخی حتی در طول کلاس‌ها درها را قفل می‌کنند. این موضوع باعث جلب توجه و افزایش خجالت می‌شود. نبود حریم خصوصی نیز عامل مهمی است، به‌ویژه در مدارسی که امکانات بهداشتی نامناسب یا فاقد حریم خصوصی‌اند. در این سن، کودکان می‌خواهند با دیگران هماهنگ باشند و نمی‌خواهند فقط به‌خاطر رفتن به دستشویی مورد تمسخر قرار گیرند.
ممکن است به نظر برسد که صبر کردن تا رسیدن به خانه برای دفع، مسئله مهمی نباشد، اما اثرات آن می‌تواند مشکلات جسمی و روانی گسترده‌تری ایجاد کند. در نظرسنجی Andrex، تقریباً یک‌سوم کودکان گفته‌اند که ناهار را نخورده‌اند تا مجبور نشوند به دستشویی بروند، و ۶۵٪ اذعان کرده‌اند که به دلیل نیاز به دفع، تمرکز در کلاس برایشان دشوار بوده است.
لیستون می‌گوید: «خودداری از دفع می‌تواند منجر به یبوست شود، زیرا مدفوع در بدن تجمع می‌کند. این موضوع هنگام دفع باعث درد می‌شود و همین درد باعث می‌شود کودک بیشتر خودداری کند و این چرخه ادامه پیدا می‌کند.»
اگر کودک دچار یبوست مزمن شود، ممکن است با مشکلاتی مانند نشت مدفوع مواجه شود زمانی که فشار مدفوع تجمع‌یافته باعث خروج ناخواسته می‌شود. این موضوع می‌تواند باعث اضطراب کودک برای رفتن به مدرسه یا انزوای اجتماعی شود. بنابراین این مسئله‌ای است که قطعاً باید به آن پرداخته شود و خیریه Eric می‌تواند در این زمینه کمک کند.
عادی‌سازی دفع
مانند صدها والدینی که هر سال با خط کمک Eric تماس می‌گیرند، جولی* مادری نگران است که دو فرزندش، روری* ۱۰ ساله و سارا* ۱۴ ساله، از مدفوع کردن در مدرسه امتناع می‌کنند. جولی می‌گوید: «سارا هیچ‌وقت در مدرسه نمی‌رود، حتی اگر نیاز داشته باشد. دوستانش در توالت‌ها می‌چرخند، آرایش می‌کنند و ویدیوهای TikTok می‌سازند، بنابراین هیچ راهی نیست که او وقتی آن‌ها اطراف هستند مدفوع کند این بدترین چیزی است که می‌تواند تصور کند.»
او ادامه می‌دهد: «من تأثیر خاصی از امتناع او ندیده‌ام، اما این موضوعی نیست که بخواهد درباره‌اش صحبت کند، بنابراین احتمالاً اگر مشکلی باشد، به من نمی‌گوید. در همین حال، روری همیشه نسبت به توالت‌های عمومی حساس بوده، چون وقتی کوچک‌تر بود فکر می‌کرد اتاقک‌ها فقط برای دخترها هستند.»
«وقتی بزرگ‌تر شد، شروع کردم به پیدا کردن لباس‌زیرهای کثیف در اتاقش، جایی که دچار حادثه شده بود. حالا دیگر این مشکل وجود ندارد، اما حدس می‌زنم هنوز در مدرسه خودداری می‌کند که نگران‌کننده است.»
راه‌حل‌های روان‌شناختی و اجتماعی
دکتر رایت می‌گوید برای حل این مشکل باید دفع را به‌عنوان یک نیاز طبیعی و قابل‌قبول در محیط‌های عمومی عادی‌سازی کرد. «دفع یک نیاز انسانی و حق اساسی است. وقتی کودکان احساس شرم یا ناتوانی در استفاده از توالت داشته باشند، این موضوع می‌تواند پیامدهای جدی برای سلامت جسمی و روانی آن‌ها داشته باشد.»
او ادامه می‌دهد: «صحبت کردن درباره توالت رفتن نه‌تنها به کودکان کمک می‌کند تا بدن و نیازهای خود را بهتر بشناسند، بلکه باعث می‌شود راحت‌تر درباره مسائل شخصی یا سلامتی دیگر نیز صحبت کنند.»
«یکی از وظایف اصلی من کمک به کودکان و نوجوانان برای درک افکار و احساسات‌شان است و کلید این کار، گوش دادن است. وقتی بفهمیم چه چیزی باعث ناراحتی یا اضطراب کودک در مورد دفع می‌شود چه ترس از صداها، محیط فیزیکی، خجالت یا ترکیبی از این‌ها می‌توانیم با هم راهکارهایی پیدا کنیم که به آن‌ها قدرت و اعتمادبه‌نفس بدهد.»
«برای مثال، می‌توانیم آن‌ها را تشویق کنیم تا یک کیف مراقبتی شامل دستمال مرطوب قابل شستشو، رول دستمال و قطره‌های خوشبوکننده همراه داشته باشند. در عین حال، مدارس باید فضایی مهربان، فراگیر و محترمانه ایجاد کنند با سیاست‌های دقیق درباره استفاده از توالت و مقابله با رفتارهایی مثل تمسخر.»
«این مشکل با نادیده گرفتن حل نمی‌شود فقط با گفت‌وگو و توانمندسازی کودکان می‌توانیم تابوی آن را بشکنیم.»
ارسال نظر