.svg)
آیا زمین دوباره میزبان غول‌ها خواهد شد؟ دانشمندان هشدار می‌دهند
دوران پیشاتاریخ زمانی بود که بسیاری از موجودات بسیار، بسیار بزرگ‌تر از اجدادشان بودند که امروزه زنده‌اند. با این حال، به همان اندازه حیواناتی وجود دارند که امروزه بزرگ هستند اما بستگان دور آن‌ها در زمان خود بسیار کوچک بودند.
به گزارش پارسینه و به نقل از historydefined، دوران پیشاتاریخ می‌تواند از نظر مفهومی دشوار باشد، به‌دلیل دوگانگی در اندازه حیواناتی که در آن زمان در زمین پرسه می‌زدند. درک انسانی ما از اندازه اغلب نیازمند معادل‌سازی است تا بتوان چیزی را به‌درستی تصور کرد. این بدان معناست که حیواناتی که امروزه می‌شناسیم، مؤثرترین ابزار برای تجسم اندازه دیگر موجودات یا اشیاء هستند.
در حالی که اسب پیشاتاریخی چندین برابر کوچک‌تر از نسخه امروزی آن بود، تنبل‌های پیشاتاریخی وجود داشتند که ۹ فوت طول و تا ۵۵۰ پوند وزن داشتند! بسیاری از مردم از وجود موجوداتی که در دوران پیشاتاریخ به‌طرز شگفت‌انگیزی بزرگ بودند، آگاه نیستند؛ بنابراین در اینجا با جزئیات بیشتری درباره آن‌ها صحبت خواهیم کرد.
چرا حیوانات در دوران پیشاتاریخ این‌قدر بزرگ بودند؟
اگر زمانی تنبل‌های زمینی غول‌پیکر و ماموت‌های عظیم‌الجثه در کنار دایناسورها در زمین پرسه می‌زدند، چرا این موجودات اکنون منقرض شده‌اند؟
پاسخ به این پرسش پیچیده است. یکی از مهم‌ترین دلایل موفقیت حیوانات بزرگ در دوران پیشاتاریخ، دسترسی آن‌ها به میزان بالاتری از اکسیژن بود. این موجودات همچنین در مصرف غذا بسیار کارآمد بودند و با وجود منابع غذایی محدود، توانایی رشد تا اندازه‌های بسیار بزرگ را داشتند.
عامل دیگری که در اندازه بزرگ حیوانات آن دوره نقش داشت، ساختار استخوانی سبک آن‌ها بود. بسیاری از دایناسورها دارای ساختار استخوانی مشابه پرندگان هستند؛ کشفی که زمانی جامعه علمی را شگفت‌زده کرد.
استخوان‌های سبک و سیستم‌های کیسه هوایی پیچیده به این حیوانات بزرگ کمک می‌کرد تا با وجود جثه عظیم‌شان، به‌طور مؤثر تنفس کنند و دمای بدن خود را تنظیم نمایند.
قانون کوپ (Cope’s Rule) نیز برای توضیح این پدیده به‌کار می‌رود. این قانون بیان می‌کند که موجودات زنده در روند تکامل، تمایل دارند به‌تدریج بزرگ‌تر شوند. اگر تغییراتی در جو زمین رخ نمی‌داد، ممکن بود موجودات بسیار بزرگ دوران پیشاتاریخ هرگز منقرض نشوند.
حیواناتی که در دوران پیشاتاریخ بزرگ‌تر بودند
۱. ماموت دشتی (Steppe Mammoth)
در حالی که فیل‌ها امروزه حیواناتی نسبتاً بزرگ هستند، پستاندار پیشاتاریخی به نام ماموت دشتی (Mammuthus trogontherii) حتی از آن‌ها نیز بزرگ‌تر بود.
این موجود، خویشاوند نزدیک ماموت پشمالو محسوب می‌شود. ماموت دشتی احتمالاً حدود ۱۰ تن وزن داشته و در دوران پلیستوسن در زیستگاه‌های اوراسیا زندگی می‌کرده است.
این ماموت عظیم‌الجثه به‌عنوان نیای گونه‌های مختلف ماموت‌هایی شناخته می‌شود که پس از گذار پلیستوسن به دوره‌های بعدی پدید آمدند. این جانور شبیه فیل، در دوران پلیستوسن اولیه و میانی، منظره‌ای رایج در سراسر اوراسیا بوده است.
ماموت دشتی می‌توانست تا ۱۳ فوت (حدود ۴ متر) در ناحیه شانه‌ها ارتفاع داشته باشد، اما اسکلت موجود در موزه آزوف تقریباً به ۱۵ فوت (نزدیک به ۴.۵ متر) در ناحیه شانه‌ها می‌رسد! وزن این حیوانات احتمالاً حدود ۱۴.۳ تن بوده است. دانشمندان بر این باورند که آن‌ها حیواناتی علف‌خوار یا با رژیم غذایی ترکیبی بوده‌اند.
۲. تایتانوبوا (Titanoboa)
این مار عظیم‌الجثه اخیراً در کشور کلمبیا کشف شده است. طول آن می‌توانست به ۴۰ فوت (حدود ۱۲ متر) برسد و وزنش بیش از یک تن باشد.
دانشمندان معتقدند که ظاهر آن بسیار شبیه به مار بوآی امروزی بوده، اما رفتار و روش شکارش احتمالاً بیشتر شبیه به مار آناکوندا بوده که در آب زندگی می‌کند. زیستگاه طبیعی این مار، مناطق گرمسیری بوده است؛ موضوعی که می‌تواند رفتار شکارچیانه و سبک زندگی مشابه آناکوندا را توضیح دهد.
تایتانوبوا بزرگ‌ترین مار کشف‌شده در تاریخ محسوب می‌شود.
این کشف باعث شده دانشمندان نگاه خود را نسبت به خط سیر تکاملی خزندگان بازنگری کنند. در همان بستر فسیلی، موجودات مارمانند دیگری نیز کشف شده‌اند که بسیار بزرگ و منحصربه‌فرد هستند. این موضوع به تحقیقات هیجان‌انگیز و ادامه‌دار در رابطه با کاوش این منطقه منجر شده است.
۳. گریفن‌فلای غول‌پیکر (Giant Griffinfly)
در دوران پیشاتاریخ، بسیاری از حشرات غول‌پیکر در کنار حیوانات بزرگ زندگی می‌کردند. گریفن‌فلای غول‌پیکر با نام علمی *Meganeuropsis permiana*، بزرگ‌ترین حشره‌ای است که تاکنون ثبت شده است.
این موجود پرنده دارای فاصله بال‌هایی به طول ۲۸ اینچ (حدود ۷۰ سانتی‌متر) بود؛ یعنی بیش از دو برابر اندازه بزرگ‌ترین سنجاقک‌های امروزی. وزن این حشره به اندازه یک کلاغ امروزی تخمین زده می‌شود.
دوره پرمیان، پیش از ظهور دایناسورها بوده و در آن زمان، حشرات بسیار فراوان‌تر از سایر گونه‌های جانوری بودند. در این دوره، موجودات عظیم‌الجثه‌ای در اقیانوس‌ها نیز زندگی می‌کردند، به‌طوری‌که آسمان و دریا پر از موجوداتی بود که اگر امروز آن‌ها را ببینیم، حیرت‌زده خواهیم شد.
برای بسیاری از کسانی که از حشرات می‌ترسند، تصور کنید چنین حشره‌ای بالای سرتان در حال پرواز باشد، آن هم زمانی که مشغول جمع‌آوری غذا هستید!
۴. تنبل زمینی غول‌پیکر (Ground Sloth)
تنبل‌های عظیم‌الجثه‌ای که در دوران پیشاتاریخ روی زمین زندگی می‌کردند، احتمالاً هم موجب شگفتی و هم ترس دوست‌داران تنبل‌ها می‌شدند.
اندازه تنبل‌های زمینی بسیار متغیر بود، اما بزرگ‌ترین آن‌ها می‌توانست تا ۶ فوت (حدود ۱.۸ متر) قد داشته باشد و وزنش به ۴ تن برسد! این موجود عظیم احتمالاً در دوران پلیستوسن بسیار فراوان بوده است.
تنبل زمینی رژیمی غذایی مشابه تنبل‌های امروزی داشته و از دم بزرگ خود برای حفظ تعادل روی پاهای عقبی استفاده می‌کرد تا بتواند شاخه‌های درختان را بگیرد و بهترین برگ‌ها را برای تغذیه انتخاب کند.
در مورد اینکه آیا این موجود به‌دلیل اندازه بزرگ و نزدیکی به سطح زمین عمدتاً بدون مو بوده یا نه، بحث‌هایی وجود دارد. تصور یک تنبل بدون مو می‌تواند کمی ترسناک باشد و این حتی بدون در نظر گرفتن اندازه واقعی آن‌ها هنگام ایستادن برای خوردن برگ‌های درختان بالای سرشان است.
احتمالاً این تنبل‌های عظیم در گروه‌های اجتماعی زندگی می‌کرده‌اند، اما ممکن است به‌صورت انفرادی و در غارها نیز سکونت داشته باشند. درباره ساختار اجتماعی این موجودات هنوز بحث‌هایی در جریان است، زیرا مشخص است که آن‌ها در آن دوره شکارچیان طبیعی زیادی نداشته‌اند.
۵. گربه دندان‌خنجری (Sabertooth Cat)
گربه دندان‌خنجری با نام علمی *Smilodon* یکی از شناخته‌شده‌ترین حیوانات بزرگ دوران پیشاتاریخ است.
این گربه عظیم‌الجثه حدود ۶ فوت (نزدیک به ۱.۸ متر) طول داشته و ارتفاع آن ممکن بود به بیش از ۳ فوت (حدود ۹۰ سانتی‌متر) برسد. وزن آن نیز بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ پوند (حدود ۱۵۸ تا ۲۷۲ کیلوگرم) تخمین زده می‌شود.
بر اساس جمجمه‌هایی که در بسترهای فسیلی کشف شده‌اند، این حیوان می‌توانسته دهان خود را تا زاویه ۱۲۰ درجه باز کند—بیش از دو برابر توانایی باز شدن دهان یک ببر امروزی.
گمان می‌رود که این شکارچی توانایی پرش‌هایی به اندازه شیرهای امروزی داشته باشد؛ یعنی می‌توانسته تا ارتفاع ۱۲ فوت (حدود ۳.۶ متر) و فاصله‌ای بیش از ۲۰ فوت (بیش از ۶ متر) بپرد.
گربه دندان‌خنجری گوشت‌خوار بوده و احتمالاً حیواناتی مانند گاومیش، شتر و تنبل‌های زمینی را شکار می‌کرده است.
حیوانات غول‌پیکر برای سال‌ها فرمانروای زمین بودند
حیوانات عظیم‌الجثه مانند آن‌هایی که در دوران پیشاتاریخ زندگی می‌کردند، در دوره‌های طولانی از تاریخ زمین بسیار رایج بودند. تصور وجود ماری به اندازه یک خودرو از دیدگاه انسان امروزی دشوار است.
اندازه شگفت‌انگیز بسیاری از حیوانات در آن دوران را می‌توان به تفاوت‌های گسترده در جو زمین و مسیر تکاملی‌ای نسبت داد که این تغییرات امکان‌پذیر کرده بودند.
اگر جو زمین بار دیگر دستخوش تغییرات چشمگیر شود، اندازه نسبی حیوانات نیز ممکن است تغییر کند. در چنین حالتی، حیوانات بزرگ امروزی ممکن است عجیب و حتی بیگانه به نظر برسند.
اگرچه بیشتر ما از اینکه امروزه ماری به اندازه یک هواپیما وجود ندارد، احساس آرامش می‌کنیم، اما تصور دنیایی که چنین چیزی در آن ممکن بوده، واقعاً شگفت‌انگیز است.
ارسال نظر