مد و مدگرایی!

تحریریه پارسینه: ابروهای پهن و هاشورزده، لب‌های برجسته و بزرگ، بینی‌های قلمه‌ای و ناخن‌ها و مژه‌‍ های کاشته شده و لباس هایی گشاد و پاره؛ حالا کم کم به لایف استایل بسیاری از جوانان و حتی میانسالان تبدیل شده است. کافی است نگاهی به دور و برتان بیاندازید تا با قیافه هایی شبیه به هم روبه رو شدید؛ چهره هایی که خیلی هایشان محصول تبلیغات گسترده بلاگرها در فضای مجازی  و دلیلی برای کسب درآمد بیشتر هستند. در دنیایی که تصویر بیش از معنا اهمیت یافته، مد دیگر فقط انتخابی برای لباس پوشیدن نیست؛ مد، بخشی از  زندگی ما شده است. مدگرایی، که زمانی نشانی از خلاقیت فردی و سبک شخصی بود، امروز بیش از هر چیز بازتابی است از نیاز به تأیید اجتماعی، فشارهای تبلیغاتی و ترس از جا ماندن از قافله‌ای است که همه برآن سوارند. در شهرهای بزرگ و حتی شهرهای کوچک، نشانه‌های مدگرایی در ظاهر جوانان، نحوه آرایش، سبک پوشش و حتی شیوه حرف زدن مشهود است. دیگر کمتر کسی می‌پرسد «این لباس به من می‌آید؟» و بیشتر می‌پرسند «این لباس مُده؟». همین جابه‌جایی معیار، یکی از معضلات مهم فرهنگی ماست. جایی که هویت فردی جای خود را به شبیه شدن می‌دهد؛ شبیه بودن به آن‌چه رسانه‌ها، اینفلوئنسرها یا فضای مجازی دیکته می‌کنند. این درحالی است که مد در ذات خود امری پویاست و می‌تواند ابزاری برای خلاقیت، بیان شخصیت و تنوع فرهنگی باشد. اما وقتی مدگرایی، بدون درک، بدون انتخاب و بدون تناسب با سبک زندگی، وضعیت اقتصادی یا هویت فرهنگی افراد گسترش یابد، به جای شکوفایی، منجر به سطحی‌نگری، مصرف‌زدگی و فشار روانی می‌شود. این روزها بسیاری از نوجوانان و حتی بزرگ‌سالان، به جای کشف سلیقه شخصی، در تقلای هم‌شکل شدن با الگویی هستند که هر فصل تغییر می‌کند. مدگرایی افسارگسیخته، گاهی فراتر از پوشش و ظاهر رفته و به نوعی رقابت در «نمایش» تبدیل می‌شود؛ نمایش زندگی، نمایش ثروت، و حتی نمایش خوشبختی. این میل بی‌پایان به دیده شدن، در نهایت به نوعی از خودبیگانگی منجر می‌شود؛ جایی که افراد بیشتر از آن‌که «باشند»، «باید به نظر برسند.» در این میان اما رسانه های دیداری نیز تاثیر زیادی بر سبک زندگی شهروندان دارند؛ به ویژه شبکه نمایش خانگی که این روزها به ویترینی از آرایش و مدل لباس تبدیل شده است. در چنین شرایطی، نقش ، خانواده و نظام آموزشی در ترویج سواد رسانه‌ای و تربیت زیبایی‌شناسی بسیار کلیدی است. باید بیاموزیم که مد اگر هم قرار است راهی برای ابراز خود باشد، باید از درون بجوشد نه از بیرون تحمیل شود. شجاعت خود بودن در دنیایی که از ما می‌خواهد نسخه بدل دیگری باشیم، بزرگ‌ترین مد روزگار ماست!